FILM
Tom, Dennis en Sammy zijn drie boezemvrienden die begin jaren '90 besluiten om in Leuven te gaan studeren. Sammy (Sven De Ridder) is wellicht nog niet klaar voor het zelfstandig studentenleven maar zijn ouders rekenen erop dat Tom (Tom Van Landuyt) en Dennis (Mathias Sercu) een oogje in het zeil zullen houden en waar nodig een handje toesteken. Preses Guy Bogaerts (rol van Tom Van Bauwel) daarentegen is al een ancien in het studentenleven, het vergt dan ook niet veel moeite van hem om Tom en Dennis zover te krijgen om deel te nemen aan de jaarlijkse studentendoop. Sammy vindt het studentengedoe maar niets. Omdat hij niet tegen Guy durft in te gaan besluit hij alsnog deel te nemen. De doop loopt echter gruwelijk uit de hand. Tom, Sammy en de rest van de vriendengroep willen er alles aan doen om Guy zijn straf niet te laten ontlopen.

Deze release is niet de eerste dvd-versie van Ad Fundum. Een aantal jaren geleden werd deze film als eens uitgebracht op ons aller favoriete medium maar gezien de plaatsen waar deze schaarse exemplaren opdoken (de bakken met afgeprijsde dvd's) kon men niet spreken over een groot succes. Ook deze tweede versie werd onlangs eerder geruisloos uitgebracht: de winkelketens waar wij deze re-release konden vinden zijn op één hand te tellen. Het zal voor de goede verstaander wellicht duidelijk zijn dat deze heruitgave er hoofdzakelijk is gekomen door het grote succes dat regisseur Erik Van Looy momenteel te beurt valt met zijn naar Vlaamse normen toch wel redelijk fantastische De Zaak Alzheimer. Om meteen met de deur in huis te vallen: nergens kan Ad Fundum tippen aan De Zaak Alzheimer. Dat neemt niet weg dat ondergetekende Ad Fundum na verschillende kijkbeurten over de jaren heen nog steeds een genietbaar filmpje vindt. Dit is geen kunst met een grote K maar gewoon een film die garant staat voor een relaxed avondje zonder veel denkwerk. Call it our little guilty pleasure. Bij de release in 1993 werd de film door de gevestigde filmcritici hoofdzakelijk op hoongelach onthaald, pek en veren werden de scenarist en regisseur zowaar deel. Ook de meeste studentenclubs waren niet over de film te spreken: ze pikten het niet dat de studentenbeweging in zo'n slecht daglicht werd geplaatst. Laat ons duidelijk wezen: Ad Fundum is helemaal geen realistische voorstelling van de gemiddelde studentenclub in Vlaanderen, voor ons echter geen reden om de film minder te appreciëren.

De film kan voor jongere kijkers wellicht ietwat gedateerd overkomen maar voor ons is dit toch wel een stukje jeugdsentiment. In 1993 fantaseerden wij er zelf lustig op los over hoe het zou zijn eindelijk kotstudent te worden (lees: te ontsnappen aan het ouderlijk gezag), gedoopt te worden, pinten te drinken à volonté en ons over te leveren aan alle decadente uitspattingen eigen aan het studentenleven. Toen ondergetekende in 1995 uiteindelijk toetrad tot de wondere wereld van presidia, cantussen, ontgroeningen en het brossen van de lessen (voor de niet ingewijden: het niet bijwonen van de lessen) bleek het uiteindelijk nog mee te vallen met de verdorven wereld van de studenten. Het scenario is verre van fantastisch, het acteerwerk matig tot pover (hoofdrolspelers Tom Van Landuyt, Sven De Ridder en Mathias Sercu zullen wellicht nooit tot de fine fleur van de Belgische karakteracteurs gerekend kunnen worden) en toch dienen wij toe te geven dat wij nog eens met plezier naar deze Ad Fundum hebben gekeken.

BEELD EN GELUID
Het beeld ziet er redelijk afgewassen uit. Door het ontbreken van de nodige scherpte lijkt de film nog meer gedateerd. Grote printbeschadigingen of fouten komen niet veel voor. In vergelijking met de vorige release biedt deze versie een Dolby Digital 5.1-track. Spijtig genoeg biedt deze track quasi geen meerwaarde ten opzichte van de Dolby Surround 2.0-track. De 5.1 mist de nodige spreiding en de dialogen klinken over het algemeen dof en bij momenten redelijk onduidelijk. De toch wel mooie soundtrack komt nauwelijks tot zijn recht.

EXTRA'S
De originele bioscooptrailer.

CONCLUSIE
Om toch nog even in de studentikoze sfeer te blijven: Ad Fundum kan misschien nog het best vergeleken worden met een vettige hamburger: je weet dat het eigenlijk slecht is maar soms is het toch best genietbaar. Deze dvd-release weet ons net als de eerste versie niet te overtuigen. De 5.1-track biedt geen echte meerwaarde ten opzichte van de 2.0-track van de vroegere editie, het beeld is nog altijd zeer matig en over extra’s moeten we het al helemaal niet hebben. Ad Fundum lijkt ons vooral geschikt als huurtip of iets voor lezers die Ad Fundum zien als een stukje jeugdsentiment.