FILM
Hier is ie dan, dames en heren, de originele Nutty Professor, de film waarop de nieuwere gelijknamige versie met Eddie Murphy is gebaseerd. Een volledig andere film, zowel van inhoud, uitwerking als brenger van een milde boodschap, maar na al die jaren nog steeds leuk om naar te kijken. Jerry Lewis speelt Dr.Julius Kelp, een lelijke bijziende scheikundeprofessor die door de dames wordt genegeerd en door de studenten en collega’s belachelijk gemaakt. Dat verandert allemaal op de dag dat hij een drankje bereidt waardoor hij verandert in een charmante en knappe Don Juan, een brutale, zelfingenomen hippe vent genaamd "Buddy Love". Maar het Jekyll and Hyde-nummer zorgt al snel voor problemen voor de stuntelige professor en de vrouw van zijn dromen (Stella Stevens), een studente die als een blok gevallen is voor de verwaande, levenslustige Buddy. Als Buddy trekjes van de professor begint te vertonen en omgekeerd, is het hek helemaal van de dam.

Naast de hoofdrol tekende Jerry Lewis ook voor de regie van deze prent. Samen met de film The Bellboy uit 1960, wordt The Nutty Professor door de fans aangezien als het beste werk dat Lewis ooit heeft gepresteerd. Om te kunnen genieten van deze film is het misschien voor sommige mensen noodzakelijk om een beetje vertrouwd te geraken met de manier waarop Lewis acteert en zijn grappen overbrengt. Eens je doorhebt dat hij de meeste grappen van kilometers op voorhand vingerdik aanbrengt zodat de kijker zich kan voorbereiden, ben je mee met de flow die Lewis in zijn films legt. Deze prent was zelfs in de jaren zestig visueel ouderwets en het pulpachtige rock’n’roll-gehalte is evenzeer een onderdeel van de parodie. Eén van de beste scénes uit de film is die waarin prof. Klump voor het eerst transformeert in Buddy Love. We zien hem eerst allerlei afzichtelijke vormen aannemen, andere tanden krijgen (als parodie op de klassieke Jekyll and Hyde-film van Rouben Mamoulian uit 1931) envervolgens op straat rondlopen, waarbij alle blikken van de voorbijgangers op hem zijn gericht zonder dat wij, de kijkers, hem op dat ogenblik te zien krijgen. Een knap staaltje cinema, waardoor je de mindere scénes (en die zijn er genoeg) snel weer vergeet.

BEELD EN GELUID
Het beeld is door Paramount mooi onder handen genomen. De film beschikt nu eindelijk over een anamorfe breedbeeldversie met een aspect ratio van 1.85:1. De kleuren ogen erg mooi, met een prima verzadiging. Het contrast is moeiteloos in staat om alle lichtschakeringen prima naar het beeldscherm te vertalen en de scherpte is voor een film uit 1963 bijna fenomenaal te noemen. Op wat krasjes en filmgrain na is deze beeldtransfer een streling voor het oog, waarvan sommige recentere films nog wat kunnen leren. Het geluid is een Dolby Digital 5.1-track waarbij de muziek glashelder verdeeld wordt over de voorste drie kanalen. De surrounds worden sporadisch gebruikt voor subtiele omgevingsgeluiden en treden samen met de subwoofer ook een keertje agressief in werking tijdens een ontploffing in het laboratorium van prof. Klump. De dialogen zijn mooi gecentreerd en bevatten een prima diepte in het klankbeeld waardoor je haast niet merkt dat het hier om een oudere film gaat. Mooi werk van Paramount!

EXTRA’S
In het Audiocommentaar praat regisseur/acteur Jerry Lewis met collega Steve Lawrence de audiotrack vol. De twee hebben vaak een andere mening, spreken elkaar soms tegen en het is duidelijk dat Lewis steevast het laatste woord wil, ook al is daar geen reden toe. Bovendien valt Lewis op sommige momenten volledig stil, waardoor we moeten besluiten dat dit niet de allerbeste audiocommentaar is diewe ooit hoorden. Er zit wat trivia in en er wordt af en toe wat gelachen, maar over het algemeen werkt het geheel tamelijk storend. Jerry Lewis At Work - Documentaire is een dertig minuten durende collage over het leven van Lewis en de films die hij als acteur en regisseur wist te verwezenlijken. Alles is chronologisch opgebouwd zodat je een prachtig overzicht krijgt van z'n werk. Alle films worden geïllustreerd met beeldfragmenten en voorzien van recent commentaar door verschillende vakmensen waaronder de producer, een filmhistoricus en Jerry Lewis in corpulente hedendaagse vorm. Perfecting The Formula – Featurette is een kort filmpje waarin Lewis vertelt hoe hij het idee gekregen heeft om The Nutty Professor te draaien. Recente interviews met enkele medespelers, waaronder Stella Stevens ronden deze extra af. Het Archiefmateriaal is een apart te selecteren optie in het hoofmenu waarin verschillende korte extra's terug te vinden zijn zoals bloopers, promotiemateriaal, screentests en enkele korte filmpjes uit de oude doos. Dit bont allegaartje is leuk om naar te kijken.

CONCLUSIE
The Nutty Professor is een mild drama vermomd als doldwaze komedie. Het is een familiefilm met het hart op de juiste plaats. Tevens is dit het beste wat Jerry Lewis als regisseur en acteur in zijn leven verwezenlijkt heeft. Deze dvd-versie is waarschijnlijk de beste release van de film ooit: heel mooi beeld, prima geluid en een handvol relevante extra's. Meer hoeft dat voor ons echt niet te zijn.