FILM
The Village vertelt het verhaal over een kleine hechte gemeenschap die in de bossen woont. De grenzen van hun dorpje worden afgebakend door gele linten en markeringen. Verschillende mensen houden ’s avonds en ’s nachts in wachttorens een oogje in het zeil om zeker te zijn dat er niemand het dorpje binnendringt. Verschillende mensen zijn reeds om het leven gekomen door wat de ouderlingen van het dorp, “het kwaad” noemen of “zij waar we niet over mogen spreken”. Op geregelde tijdstippen zijn er ook vreemde geluiden hoorbaar uit de dichtbegroeide bossen. De meeste inwoners zijn dan ook veel te bang om ook maar één voet over de afgebakende gele markering te zetten. Zeker op het moment dat er vanuit de wachttorens alarm wordt geslagen omdat één van de boosaardige wezens, gehuld in een grauwrode pij, op de huisjes afstevent. Iedereen vlucht in zijn/haar persoonlijke schuilkelder en wacht bang af. Het blinde meisje Ivy (Bryce Dallas Howard) blijft eenzaam buiten wachten in de hoop dat Lucius (Joaquin Phoenix), voor wie ze liefdesgevoelens koestert, haar te hulp komt snellen. Veel tijd is er niet aangezien het vreemde wezen steeds dichter bij haar in de buurt komt.

Dit is het eerste gedeelte van de film, die qua situatieschets meteen duidelijk maakt waar het verhaal over gaat. Het is lastig om zonder spoilers meer details prijs te geven aangezien dit de eerste kijkervaring volledig zou verknallen. Het mag inmiddels duidelijk zijn dat regisseur M.Night Shyamalan (The Sixth Sense, Unbreakable, Signs) een meester is in het scheppen van de juiste, mysterieuze en griezelige sfeer. Ook in The Village maakt hij hier op alle mogelijke manieren gebruik van (een beetje zoals bij het eerste gedeelte van Tim Burton’s ) Sleepy Hollow). D.m.v. handig camerawerk, creepy geluiden (de enige special-effects in de film) en onvervalste spanningsopbouw houdt Shyamalan het publiek in de greep. Waneer je naderhand bepaalde situaties rationeel analyseert, kan je niet anders dan respect hebben voor de kunde van de cineast. Zeg nu zelf: een man die tussen een paar bomen een rood besje gaat plukken klinkt wanneer je het gewoon zou vertellen ontzettend banaal; maar niet in de wereld van Shymalan. Nooit eerder heb je in zo’n spanning zitten kijken naar dit op het eerste zicht onschuldige tafereel. En zo zit de film boordevol momenten. Elementen die zo simpel zijn, maar die zodanig overtuigend in beeld worden gebracht dat je vol spanning blijft kijken. Naast het mysterieuze en schrikwekkende, heeft de regisseur in zijn film ook een overschot aan ruimte gelaten voor romantiek en drama. De cast speelt letterlijk de sterren van de hemel, en het oud Engels dat ze gebruiken (de gemeenschap leeft in de 19de eeuw) zorgt voor een toneelkwaliteit die in het voordeel van de prent werkt. Shyamalan liet voldoende ruimte, zowel qua montage als het langdurig aanhouden van shots om het acteerwerk volledig tot zijn recht te laten komen. Adrien Brody (The Pianist) geeft op interessante wijze gestalte aan een mentaal gehandicapte jongen die stiekem verliefd is op Ivy, de rol die nieuwkomer Bryce Dallas Howard (dochter van regisseur Ron Howard: The Missing) op fenomenale wijze weet te brengen. Van deze actrice gaan we in de toekomst beslist nog meer horen, mark my words! De “kleinere” rollen worden allen op een even kwalitatief hoogstaande manier opgevuld. Sigourney Weaver (Alien, Gorillas In The Mist) speelt de moeder van Lucius, en William Hurt (Dark City, Children Of A Lesser God) speelt de vader van Ivy. De muziek is van Shyamalan’s huiscomponist James Newton Howard (Collateral, Hidalgo) en moet echt wel één van de mooiste scores zijn die de man ooit maakte. De strijkers en pianopartijen vertonen raakpunten met de soundtrack van The Hours van Philip Glass, wat het geheel rijk, dramatisch en ongelooflijk meeslepend maakt. De film bestaat uit ontzettend mooie gefilmde beelden die werden vastgelegd door de bekende cinematograaf Roger Deakins (A Beautiful Mind, Fargo, Rob Roy...) . Wat sommigen als groot minpunt zien aan de film, nl. de min of meer voorspelbare “twist in the end”, het handelsmerk van Shyamalan waardoor de kijk op de film en het verhaal voor de kijker in het laatste gedeelte volledig wordt omgedraaid, is wat ons betreft niet echt negatief. De film blijft, zelfs met kennis van de afloop, voor de volle 100% bekijkbaar en dankzij de sfeer, de acteerprestaties en de mooie muziek en beelden ook heel erg genietbaar. Niet dé sterkste film van de regisseur (The Sixth Sense overtreffen lijkt ons een onhaalbare kaart) maar zeker sterk genoeg om als een erg goede film te worden bestempeld.

BEELD EN GELUID
Het 1.85:1 anamorfische bioscoopbeeld oogt fenomenaal scherp. De kleuren geel en rood zitten subliem gevat in het speciale kleurenpalet en zijn mooi verzadigd. Het contrast is piekfijn in orde en nergens is er ook maar sprake van een beeldcompressiefout. Je moet zelfs met een vergrootglas op zoek om ook maar enige vorm van aliassing op te sporen. De beeldtransfer is nagenoeg perfect. De sfeervolle DTS geluidstrack vertaalt op voortreffelijke wijze de muziek van James Newton Howard naar de drie voorste kanalen. Spooky sound-effects en vreemde bosgeluiden vliegen in split surround de kamer rond en de subwoofer slaat bij enkele scares gloedrood uit. Het geluid is loepzuiver en erg dynamisch. De achterste kanalen zijn af en toe iets stiller gemixt waardoor ze minder in het oor springen, maar dit is dan ook het enige kleine minpuntje dat er over de geluidstrack te melden valt.
Keurig allemaal!

EXTRA'S
The Village Geanalyseerd
Een vierentwintig minuten durende making of die ook in aparte delen bekijkbaar is. Van casting naar geluidseffecten tot het opnemen van de muziekscore en de vertaling van storyboards naar film, alles zit mooi gevat in deze kwalitatief goed, zij het misschien iets te korte documentaire.

Niet Eerder Vertoonde Scènes
Vier weggeknipte scènes zijn hier bekijkbaar. Alles wordt mooi ingeleid door de regisseur en er wordt duidelijk gemaakt waarom dit beeldmateriaal in de definitieve film is moeten sneuvelen.

Het Dagboek van Bryce
Actrice Bryce Dallas Howard leest voor uit haar dagboek terwijl we beelden uit de film zien. Erg onschuldig en poëtisch, net als het personage dat ze in de film vertolkt.

Privé-Film van M.Night
Shyamalan plaatst steeds een filmpje mee op zijn DVD’s dat hij als kind maakte. Ook hier krijgen we weer zo’n collector’s kortfilmpje. We zien Shyamalan als puber Indiana-Jones-achtige avonturen beleven in een bos. Erg grappig om naar te kijken.

Fotogalerij van de Productie
De extra’s worden afgesloten met enkele productiefoto’s.
Jammer is het ontbreken van de bioscooptrailer en eventueel van een audiocommentaar. Maar het is algemeen geweten dat Shyamalan, net als zijn grote voorbeel Steven Spielberg, liever zijn filmgeheimen niet verklapt om het mysterie rond zijn films te bewaren.

CONCLUSIE
The Village scheert hoge toppen op het gebied van sfeerschepping en acteertalent. Volgens sommigen is hij iets té voorspelbaar en te mak naar het einde toe. Wat ons betreft blijft de film zelf met kennis van de afloop als een huis overeind. Shyamalan mag zichzelf feliciteren met zijn vierde keurige film op rij.