DOCUMENTAIRE
War Of The Worlds is een dvd met daarop 2 documentaires:

1. Close Encounters
De eerste documentaire op deze dvd sluit dicht aan bij War Of The Worlds, The Movie waarvan in 1953 een eerste versie verscheen en in 2005 een tweede van de hand van Steven Spielberg. Mars heeft altijd al de indruk gegeven een uitstervende of uitgestorven planeet te zijn en dat komt heel dicht in de buurt van Wells’ verhaal over buitenaardsen die koortsig op zoek zijn naar een leefbare planeet die makkelijk in te palmen is. In de jaren '30 joeg Orson Wells de Amerikanen nog via een radiohoorspel over een buitenaardse invasie de stuipen op het lijf met de aankondiging They are here, waarbij de bevolking dacht dat de Marsmannen dan toch aan hun invasie waren begonnen.

Tegen die achtergrond wijdt deze documentaire aandacht aan enkele mysterieuze ontmoetingen met UFO’s in de USA: in maart 1997 zien de inwoners van Phoenix, Arizona boven hun stad vreemde formaties witte lichten verschijnen die urenlang ter plaatse blijven. Sommigen menen dat het om een gigantisch ruimteschip gaat, anderen houden het bij een V-vormig formatie UFO's. Phoenix ligt niet toevallig in het bereik van een luchtmachtbasis en ufologen (mensen die het fenomeen UFO bestuderen) zijn er van overtuigd dat de Amerikaanse overheid nieuwe wapens, ontwikkelingen en eventueel buitenaardse technologie geheim wil houden. De Nationale Garde van Phoenix zegt dat er die nacht geen vluchten gepland waren en het Amerikaanse leger ontkent dat er wat dan ook in het luchtruim boven Phoenix hing. Gemeenteraadslid Frances Barwood stelt vragen in de gemeenteraad en wordt achteraf in de pers belachelijk gemaakt, terwijl er duizenden getuigen zijn van het fenomeen van 13 maart 1997. Na lang aandringen en een artikel in een krant komt het leger met het verhaal van seinvuren om bevriende piloten te begeleiden. Onderzoek en analyse van de videobeelden, uitgevoerd door Jim Deletosso en zijn team, sluiten evenwel uit dat het om weerballonnen of seinvuren gaat. Wat er die avond boven Phoenix in de lucht hing is nooit duidelijk geworden.

Een veel sterker verhaal komt van twee oudere dames en een jongetje die op een avond eind december 1980 naar huis rijden na een afgelaste bingo-avond. Onderweg zien ze een vreemd licht en stoppen langs de kant van de weg, stappen uit en verbergen zich achter de auto. De vrouw die stuurt wil er evenwel het fijne van weten en loopt naar de voorkant van de auto. Wanneer het mysterieuze ruitvormige tuig heel dicht en laag overvliegt is de hitte evenwel zo fel dat ze met haar medereizigers de auto wil invluchten. De deurknop van het voertuig is inmiddels gloeiend heet. In een ontzettend hete auto verlaten ze de plek en rijden nog zo’n 8 km met het vreemde tuig in hun spiegel waarbij het schijnbaar aanstalten maakt om te landen. Wanneer het uiteindelijk uit het zich verdwijnt blijkt het te worden gevolgd door een 20-tal helikopters van het Amerikaanse leger. Beide vrouwen houden het erop dat het leek alsof het ruimtetuig pech had, geen hoogte meer kon nemen en laag tegen de grond ging vliegen waardoor de verschroeiend hete uitlaatgassen tot op de grond uitgestoten werden. Later blijken ze alle drie derdegraads brandwonden te hebben die het gevolg zijn van radioactiviteit. De ene vrouw verliest al het haar en hangt een tijdlang tussen leven en dood, wordt later een borst afgezet, is werkonbekwaam en moet haar zaak sluiten. De andere vrouw houdt een zekere mate van blindheid aan het incident over en fysieke klachten. Alle drie zijn ze met medische klachten achtergebleven. Een expert die de plaats van de ontmoeting vele jaren later onderzoekt, verneemt dat het asfalt op die plaats tot twee keer toe volledig is weggeschraapt en vervangen en dat de bomen in de omgeving jong en dus nieuw aangeplant zijn. Het plaatsje waar het incident zich voordeed ligt in een corridor die aansluiting geeft op een 200 km verder gelegen geheime – en als het van de Amerikaanse overheid afhing totaal onbekende – legerbasis in de Nevadawoestijn. Het gebied staat bekend om zijn vele UFO-vaststellingen.

Amerikaanse burgers vinden dat de overheid hun democratische rechten schendt door alle UFO-rapporten af te doen als fantasie of zinsbegoocheling. Als belastingbetalers menen ze recht te hebben op een uitleg, zeker indien mensen het slachtoffer worden van proeven of tests. Men vergelijkt wat er nu gebeurt met de eerste atoomproeven in de jaren’40 en ’50 waarbij militairen bewust dichtbij ground zero werden gebracht om na te gaan wat de invloed van de nucleaire ontploffing op hun lichaam was. 10 Jaar na de tests waren omzeggens alle betrokkenen aan kanker overleden. De Amerikaanse overheid heeft er klaarblijkelijk veel voor over om z’n supergeheime ontwikkelingen te testen, zelfs het leven van de eigen onderdanen in gevaar te brengen indien er geen mogelijkheid is om de proeven elders te organiseren. Vietnam, Irak en Afghanistan zijn maar enkele plaatsen in de wereld waar de USA biologisch en nucleair afval via illegale storting of bommen heeft laten verdwijnen en waar de allernieuwste wapentuigen en militaire toepassingen zijn uitgetest ten koste van milieu en burgerbevolking.

2. Life On Mars
In deze documentaire zien we hoe in de loop der tijden het beeld van de aardbewoners over de planeet Mars is geëvolueerd. Al twee en een half millennia geleden waren de Grieken geïnteresseerd in de rode planeet. Ze beschreven zijn oppervlak, berekenden zijn baan om de zon en zijn afstand tot de aarde. Met het verval van de Griekse cultuur en de matige interesse voor wetenschappen tijdens het Romeinse Keizerrijk, ging de kennis over Mars verloren. Na de Middeleeuwen is er de geleidelijke opbloei van de Europese economie. De mogelijkheden op het gebied van cultuur en wetenschap nemen toe. Astronomen richten hun kijkers weer op de rode planeet die volgens Italiaanse wetenschappers canali blijkt te hebben, waaruit men in Noord-Europa besluit dat het om kunstwerken gaat die door Marsbewoners zijn aangelegd. Daarmee is het voor iedereen duidelijk dat er leven is op Mars. Eeuwenlang blijft de studie over Mars gebaseerd op dit verkeerde uitgangspunt. Tijdens de Renaissance komt daar de discussie over het zon of de aarde als middelpunt van het zonnestelsel nog bij. Tot in de 19de eeuw gaan wetenschappers er van uit dat er leven is op Mars. De fantastische verhalen van H.G.Wells en Jules Vernes zijn belangrijker voor het beeld dat de westerse wereld heeft over Mars dan het wetenschappelijke onderzoek. Nog aan het eind van de 19de eeuw brengt een amateur-astronoom de kanalen van Mars in kaart en tekent die zodanig dat een ingrijpen van mensachtige wezens onomstootbaar vaststaat.

De douche krijgt men in de 20ste eeuw: de sterrenkijkers verbeteren dramatisch van kwaliteit en wat de middeleeuwers zagen als een kersenpit op enkele meters afstand, wordt door gesofistikeerde apparatuur op duidelijke foto’s vastgelegd. In de jaren’70 en ’80 van de vorige eeuw begint dan het onderzoek van Mars met de grote middelen: robots onderzoeken niet alleen zijn luchtruim, maar ook de bodem en het is nu voor iedereen duidelijk: Marsmannetjes bestaan niet. In de jaren’90 komt de Nasa, die steeds meer verlegen zit om overheidsgeld voor zijn ruimteprojecten, met de aankondiging dat in een Mars-meteoriet, gevonden diep onder het ijs van de noordpool, aanwijzingen zitten over leven op Mars. Achteraf blijkt het nieuws voorbarig, want materiaal met dezelfde aparte structuur is ook gevonden in brokstukken die met zekerheid géén leven bevatten. Vandaag wordt alles in het werk gesteld om de ondergrond van Mars te onderzoeken, want één ding is zeker: op Mars is ooit water aan de oppervlakte geweest en water wordt geassocieerd met leven. De kans is groot dat het water zich diep onder de Marskorst bevindt en dat daar ook levend materiaal aanwezig is.

In Florida wordt ondertussen gezocht naar een methode om astronauten naar Mars te brengen en retour. Gezien de afstand vormt het brandstofsysteem dat zal worden aangewend nog een probleem. Maar dat de Nasa ooit bemand naar Mars gaat staat wel vast. Er wordt geopperd dat de planeet misschien ook bewoonbaar kan worden gemaakt. Maar dat is een droom voor op z'n minst 100.000 jaar.

BEELD EN GELUID
Beide documentaires zijn samengesteld uit materiaal van diverse bron: interviews met een professionele camera, amateurbeeld van de vastgestelde fenomenen, oude footage, oude foto's, etc. Wat een zeer diverse kwaliteit qua beeld oplevert. Het oudere materiaal is uiteraard getekend door de tijd, het amateurvideomateriaal door slechte kadrages, kleurvertroebeling, onstabiele cameravoering, etc. Het geluid heeft dezelfde nadelen als het beeld. De ondertiteling is dan weer verzorgd, goedgeplaatst en foutloos.

EXTRA'S
Deze dvd bevat geen extra's.

CONCLUSIE
War of the Worlds is een leuke uitgave in het kader van de vernieuwde interesse voor het boek van H.G. Wells, de dvd-uitgave van de filmversie van The War Of The Worlds uit 1953 en de nieuwe verfilming door Steven Spielberg. De documentaire over de Mars is interessant en leerrijk zonder spectaculair te zijn, maar biedt een mooi overzicht van hoe de mensheid met de kosmos omgaat sinds 2,5 millennia. De documentaire Close Encounters gooit het over een andere boeg met twee verhalen over bijna ontmoetingen met UFO's. Deze dvd is een mooie aanvulling bij UFO: Encounters & Evidence, ook verschenen bij The House of Knowledge.