REEKS
We nemen even een binnenweg en laten disc 5 - waarvan U de bespreking nog eerlang van ons mag verwachten - even voor wat die is om al disc 6 te bespreken, nu het einde van de reeks jammer genoeg in zicht komt. En alweer is Oxford de achtergrond voor een buitenissig aantal moorden, de torenhoge body count het enige onrealistische gegeven zijnde in deze prima detectivereeks. Alhoewel ik de afleveringen van Inspector Morse nu al bijna van buiten ken, en ik bij de eerste aanblik al onmiddellijk de moordenaar kan aanwijzen, blijft de reeks me op filmisch gebied fascineren. Inspector Morse is een benchmark voor alle (Britse) kwaliteitsdetectives die erop volgden, en in deze vier afleveringen uit het zesde seizoen (1992) zit vooralsnog niet het minste sleet. De zeer hoogwaardige productie door een crew van zeer getalenteerde makers, waaronder regisseur Danny Boyle die onder meer voor deze disc de scenario's schreef voor Dead On Time en Happy Families, getuigen van extreme intelligentie én inlevingsvermogen, zonder de karakters van oorspronkelijk auteur Colin Dexter daarin tekort te schieten. Dankzij dezelfde productie-waarde, die op disc 5 nog hoog genoeg was om één aflevering van de reeks volledig in Australië op te laten nemen (The Promised Land), kon de crew het zich veroorloven om de inspecteur ditmaal op rogatoire commissie naar Italië te sturen (in Death Of The Self), dé bakermat bij uitstek van de klassieke opera.

Ik bedacht dat er feitelijk geen enkele aflevering van Inspector Morse is die onder de middelmaat uitsteekt, ondanks het feit dat dit een reeks is waarin de inspecteur in kwestie niet één keer zijn wapen trekt, nauwelijks iets doet wat voor een achtervolging per wagen kan doorgaan, maar intussen maar loopt te mopperen, zijn sergeant Lewis afbekken en Engels bier zuipen alsof het kraantjeswater was. Morse is de bourgondische vlek op het stijfburgerlijk Britse establishment, draagt zijn werkethiek hoog in het vaandel, maar is in meerdere opzichten "een goede speurder, maar een slechte politieman". Al te vaak laat hij zich afleiden door mooie vrouwen (liefst weduwen), die hij dan nog niet eens behoorlijk kan aanspreken zonder over te komen als een eersteklas idioot. Dat Inspector Morse ook een goed opstapje was voor de internationale carrière van het kruim van de Britse acteurs, bewijzen in deze reeks onder meer David Haig, Adrian Dunbar, Tom Wilkinson en last but not least Sean Bean in Absolute Conviction, alhoewel ook de minder gekende acteurs prima werk leveren, getuige daarvan de rol van halfgek oudje die door Anna Massey wordt vertolkt in Happy Families. Een goede cast, een prachtig decor, intelligente scripts, briljante scenario's en een voortreffelijke regie. Bij Inspector Morse houdt het gewoon nooit op.

AFLEVERINGEN
1. Dead On Time (aflevering 21)
Regisseur: John Madden
Gastacteurs: Joanna David, David Haig, Samantha Bond, Adrian Dunbar, Richard Pasco

Na een lange, slepende en ongeneeslijke ziekte heeft Henry Fallon (James Walker) zichzelf het leven benomen. De weduwe, Susan (Joanna David), blijkt een ex-vriendin van Morse te zijn, met wie hij zelfs trouwplannen had. Hun hernieuwde ontmoeting doet een hoop oude wonden weer opengaan. Het wordt nog allemaal erger wanneer ene dokter John Marriot (Adrian Dunbar) bij de zaak betrokken blijkt, de arts van Henry en een actief voorvechter van actieve euthanasie. Lewis probeert Morses persoonlijke betrokkenheid bij de zaak in te dijken, vooral wanneer Susan ook boter op het hoofd blijkt te hebben. Volgens dokter Marriot gaat het immers om moord, en is schoonzoon Peter Rhodes (David Haig), die een enorm bedrag van Henry Fallon heeft geleend, de voornaamste verdachte.

2. Happy Familes (aflevering 22)
Regisseur: Adrian Shergold
Gastacteurs: Alun Armstrong, Anna Massey, George Raistrick, Martin Clunes, Jonathan Coy, Andrew Ray, Charlotte Coleman, Margaret Cliff

Tijdens de afwezigheid van hoofdcommissaris Strange wordt de leiding op het bureau van Thames Valley Police tijdelijk overgenomen door de zeer met zijn imago bezig zijnde inspecteur Holdsby (Alun Armstrong). Spijtig genoeg voor het imago van de politie wordt een invloedrijke industrieel, Sir John Balcombe (George Raistrick), in een zo goed als potdicht huis het hoofd ingeslagen met een antieke hamer. De weduwe, Lady Emily Balcombe (Anna Massey), schijnt bovendien geen traan om hem te laten. Twee journalisten (Rupert Graves en Jamie Foreman) hebben het onzalige idee opgevat om Morse als doelwit uit te kiezen voor een spotcampagne waarin ze de politie willen afschilderen als een bende zielige wereldvreemde intellectuelen die niet in staat zijn het onderzoek te leiden.

3. Death Of The Self (aflevering 23)
Regisseur: Colin Gregg
Gastacteurs: Frances Barber, Michael Kitchen, Georges Corraface

Morse en Lewis worden op rogatoire commissie naar Italië gestuurd, nadat de Engelse May Lawrence (Julia Goodman) bij een ongeval is omgekomen, en haar man op de rechtbank een verwarde indruk geeft. May was in een psychische groepstherapie voor rijke lui, georganiseerd door de zelfverklaarde welzijnsgoeroe Russell Clark (Michael Kitchen). De notoire bedrieger Clark is voor Morse geen onbekende, maar hij heeft in Italië een zekere macht opgebouwd, en wordt er aanzien als een respectabele burger. De lokale commissaris Claudio Battisti (Georges Corraface) ziet dan ook geen reden dat Morse en Lewis een verder onderzoek naar Clark zouden instellen. Bovendien heeft Clark de uitgebluste operazangeres Nicole Burgess (Frances Barber) weer genoeg zelfvertrouwen geschonken om, tegen alle verwachtingen in, terug op te treden, en dat raakt bij Morse een gevoelige snaar. Zou de therapie van Clark dan toch helpen? Alvast niet voor Judith Haines (Jane Wenham), een andere patiënte die kort daarop zelfmoord pleegt.

4. Absolute Conviction (aflevering 24)
Regisseur: Antonia Bird
Gastacteurs: Diana Quick, Sean Bean, Richard Wilson, Tony Steedman, Jim Broadbent, Sue Johnston, Suzanna Hamilton, Steven Mackintosh

Alex Bailey (Sean Bean), Lawrence Cryer (Tony Steedman) en Brian Thornton (Richard Wilson) zitten samen een straf van twee jaar uit in de Farnleigh-gevangenis, een experimentele strafinstelling met een halfopen regime, waarin directrice Hilary Stephens (Diana Quick) probeert de gevangenen te re-integreren in de maatschappij. De drie zitten vast voor een bedriegelijke vastgoedfraude waarbij honderden kleine spaarders hun centen in rook hebben zien opgaan in een ineengestorte Spaanse immobiliënmarkt. Cryer, van wie bekend is dat hij een hartkwaal heeft, wordt neergeslagen en sterft aan een hartaanval. Enerzijds zijn er genoeg mensen die hem, Bailey en Thornton een kwaad hart toedragen, maar aangezien de vijftien miljoen pond die ze verbrast hebben, nooit zijn teruggevonden, zijn er ook genoeg kandidaten om hen die belangrijke informatie te willen onttrekken. Zoals Cryers veel jongere weduwe Emma (Suzanna Hamilton), die haar man nog niet begraven heeft of al samen met zoon Peter Thornton (Jonathan Firth) in bed kruipt. Alleen: Cryer is dood; Bailey beweert dat er niets over is, vandaar zijn verwoede pogingen om via zijn contactpersoon Sherman (Philip Davis) up to date te blijven over de financiële markten, om te kunnen herbeginnen van zodra hij weer vrij is; en sinds Thornton religie heeft gevonden komt er geen zinnig woord meer uit. Een medegevangene, Charlie Bennett (Jim Broadbent), die bijna zestien jaar erop heeft zitten voor de moord op zijn vrouw, maar volhoudt dat hij onschuldig is, en die Morse nog kent uit de tijd dat hij zelf sergeant was, zou hem waardevolle insider-informatie kunnen verschaffen.

BEELD EN GELUID
Naarmate de reeksen vorderen, wordt de beeldkwaliteit van de afleveringen van Inspector Morse er alsmaar beter op. Vooral de kleuren ogen een stuk minder somber dan bij de eerdere delen, en vooral de afleveringen op de eerste disc ogen bijzonder knap. Op de tweede disc vinden we een paar milde ghosting-probleempjes terug, vooral op de aflevering Absolute Conviction, maar in zijn geheel kunnen we van een gestage vooruitgang spreken in de beeldkwaliteit. Printbeschadigingen zijn echt wel minimaal, alleen jammer dat voor de afleveringen Dead On Time en Death Of The Self de kortere eindcredits zijn gebruikt. Inspector Morse is oorspronkelijk in mono opgenomen, en de track is veredeld tot een redelijk rudimentaire 2.0-track zonder noemenswaardige laagtepunten, behalve dat dan één of twee keer per aflevering het volume van de dialogen een beetje stil wordt.

EXTRA'S
Ook op deze disc weer geen extra's te bespeuren.

CONCLUSIE
Later dit jaar komt er ook een boxset uit met de volledige Inspector Morse-anthologie, maar ook de occasionele Morse-kijker krijgt met een dergelijke box vier schitterende misdaadfilms in huis. De beste aflevering ooit gemaakt zal U echter terugvinden op deel 7, daarover later meer.