FILM
Met de regelmaat van een klok levert de Italiaanse cinema prettige en onderhoudende comedies af. Agata E La Tempesta is de meest recente feel goodfilm die door huisleverancier Homescreen op de markt wordt gegooid. Agata En Het Onweer, dat lijkt een titel voor een niet zo originele jeugdfilm met Agata als slachtoffer van ik-weet-niet-welke-tragedie, maar niets is minder waar. Regisseur Silvio Soldin neemt de kijker gedurende 2 volle uren mee op een grappige, lichtvoetige, onderhoudende en tegelijkertijd pretentieloze uitstap met een handvol uitstekende Italiaanse acteurs.

Agata (Licia Maglietta) heeft een boekenwinkel die ze samen met een vriendin runt. Ze is midden dertig, heeft een fraai figuur, leuk gezichtje, gescheiden met een dochter aan een Spaanse universiteit, zelfstandig en zelfbewust. Wanneer de 13 jaar jongere Nico (Claudio Santamaria) voor de vijfde keer in één week aan haar toonbank opduikt, is het ook voor Agata duidelijk dat hij niet alleen voor de boeken komt die ze hem met veel zorg aanbeveelt. Agata sluit zich zo goed en zo kwaad mogelijk af voor de avances van de aantrekkelijke jongeman, maar dat lukt haar niet. Na een nachtje stoeien, de bekentenis dat hij getrouwd is en een persoonsverwisseling op straat, neemt Agata afstand van Nico. Maar dat is niet zonder gevolgen: lampen gaan flikkeren als Agata in de buurt komt, straatlantaarns gaan uit, de broodrooster explodeert. Agata's opgekropte gevoelens veroorzaken met andere woorden een magnetische storm.

Ondertussen stormt het ook ten huize van Agata's broer Gustavo (Emilio Solfrizzi), een succesvol architect met een goeie portie pretentie, die verneemt dat hij is geadopteerd, of erger: gekocht van een arme familie in de stad. Gustavo raakt helemaal van de kook: zijn huwelijk met een bekende tv-psychologe – die de flauwe kul die ze op het scherm promoot, ook thuis in de praktijk brengt - loopt spaak en zijn nieuwe broertje Romeo (Giuseppe Battiston) blijkt een derderangs vertegenwoordiger te zijn, een aangename dikke beer met een gehandicapte vrouw (en elke nieuwe nacht een verse one-night-stand). Romeo deinst er overigens niet voor terug om Gustavo te betrekken bij zijn ambitieuze plannen om een forellenkwekerij te beginnen of liever nog een pretpark.

Regisseur Silvio Soldini neemt de tijd om Agata's verhaal te doen en de lengte van de film geeft hem de mogelijkheid om ook nevenverhalen tot ontwikkeling te brengen en een figuur als Romeo ruime baan te geven. Toch valt het af en toe niet mee om de draad van het verhaal niet te verliezen en bij momenten lijkt het er op dat de regisseur de rode draad simpel weg opgegeven heeft. Uiteindelijk valt alles in z'n plooi en eindigt deze comedy met een happy end zoals het hoort, maar het blijft een beetje knagen: de figuur van de tv-psychologe is een pure karikatuur die qua grappigheid niet altijd uit de verf komt en Gustavo is en blijft de hele film lang een semi-achtergrondfiguur. Nooit wordt hij een man van vlees en bloed, nooit is z'n spel ongedwongen en soepel, zijn karakter wordt niet echt tot ontwikkeling gebracht zoals je dat in een comedy verwacht. Romeo is een ander paar mouwen, die wordt veel breder gekarakteriseerd en hij is uiteindelijk Agata’s echte tegenspeler. Maar het script is Romeo niet echt goed gezind en wanneer de regisseur met het personage geen blijf meer weet, voert hij Romeo gewoon af. Blijft de figuur van Nico, de versierder, de minnaar: ook hij overtuigt maar heel gedeeltelijk. Wellicht heeft Silvio Soldini het niet zelf gewild, maar Nico is en blijft een kind en zijn verhouding tot Agata is niet meer dan een goede moeder-kindrelatie, of een moeder-zoonrelatie. Blijft over Agata ofte Licia Maglietta (die ook te zien was in Soldini’s vorige prent Pane E Tulipani): haar verschijning en manier van acteren geven deze film z'n eigenlijke kracht, vaart en uitbundigheid, met Romeo als goede tweede. Maria Libera (Agata's collega in de boekenwinkel) is dan weer een revelatie die ondertussen regelmatig haar opwachting maakt in Italiaanse films. In combinatie met de toch vaak fantasierijke, originele en humoristische situaties en quotes, is Agata E La Tempesta een leuke film voor een druilerige zomeravond.

BEELD EN GELUID
Agata E La Tempesta baadt in het licht dat alleen in Italiaanse films hangt en de kijker doet wegdromen naar zonniger oorden. De kleuren zijn bij momenten heel fel en dan toch weer getemperd met veel gefilterd licht. De transfer is perfect zonder onregelmatigheden. Het geluid, in 5.1, is aangenaam, met een brede werking via de achterste geluidsboxen.

EXTRA'S
Deze dvd bevat geen extra's.

CONCLUSIE
Agata E La Tempesta is een prettige komedie, een aaneenrijging van grappige situaties, oneliners, verrassende wendingen en evoluties, met goedogende en onderhoudende acteurs in een film vol liefde, genegenheid en drama. Een compactere montage had wellicht een krachtiger resultaat opgeleverd en misschien had Soldini iets langer aan het scenario moeten sleutelen om een aantal figuren beter uit te werken en te karakteriseren. In dat geval had Agata E La Tempesta makkelijk Pane E Tulipani naar de kroon kunnen steken. Maar het resultaat is ook zo meer dan voldoende.