FILM
Gay van de Nederlandse regisseur Tom Six wordt aangekondigd als Extravagant, controversieel, hilarisch, maar jammer genoeg is niets minder waar: Gay is vooral doodgewoon, conventioneel en nauwelijks hilarisch, laat staan humoristisch of komisch. We mogen er vanuit gaan dat het de bedoeling is geweest van de regisseur om deze stijlelementen wél in zijn film te stoppen, maar het is duidelijk bij een goed bedoelde intentie gebleven, de goede bedoelingen verdrinken in de clichés. Gay is helemaal niet extravagant, buitensporig dus, want de manier waarop het homostel Max en Pascal wordt voorgesteld, past perfect in het beeld dat ons in de jaren '70 werd opgedrongen en dat sindsdien moeilijk uit te roeien is, mede door toedoen van dit soort 'grappige' producties; controversieel zou betekenen dat we van mening kunnen verschillen over de inhoud, maar dan moet er ook inhoud zijn en vooral inhoud waarover discussie mogelijk is: die is er niet. Inhoudelijk is Gay saaier dan een doordeweekse soap met een scenario dat die naam niet waard is. Hilarisch betekent hier wellicht pijnlijk, want humoristisch kan je wat er in deze film aan de hand is niet noemen. De eerste Nederlandse film over de Amsterdamse homoscene met de beste Nederlandse acteurs slaat wellicht op een andere film dan degene die in deze verpakking zit, want wat zich in Gay afspeelt heeft totaal niks van doen met welke gayscène dan ook. Dit slecht staaltje comedy speelt zich voor hetzelfde geld in Zichen-Zussen-Bolder af of in Heerhugowaard, en de beste Nederlandse acteurs hadden wellicht net schafttijd op het moment dat de camera's draaiden.

Goed, het verhaal dan. Max (Hugo Metsers), een producer van formats voor televisie, en Pascal (Joris van de Sande), een soapster met de ambitie om naar Hollywood te verkassen, zijn drie jaar samen. Ze hebben net een crisis achter de rug wegens een avontuurtje van Max, maar alles is weer bijgelegd en een champagnefeestje in hun peperdure flat op de Kennedylaan moet dat voor de buitenwereld bezegelen. Maar bij Pascal heeft dat uitstapje van zijn vriend schrammen nagelaten en hij is makkelijk over zijn toeren als het onderwerp ter sprake komt. Om kort te gaan: op het feestje begint Max te tongen met een goeduitziende Amerikaanse fotograaf die de gayscène afreist met het oog op een fotoboek. Pascal betrapt beide kerels en gooit ze eruit om daarna - zoals elke bijdetijdse dragqueen – in een depressie terecht te komen. Snoes (Nienke Brinkhuis), de huisvriendin, probeert de breuk te lijmen en de jongens weer bij elkaar te brengen. Tussendoor is er nog een gekke clochard die het huis onveilig maakt, Pascal die de auditie voor een film rateert en Snoes die blijkbaar op vrouwen valt.

Als er iemand de meubels in deze film redt, dan is het Nienke Brinkhuis als Snoes, een lieve en vriendelijke dame, maar met een vuile bek. Zo vernemen we – samen met Pascal – dat zijn telefoontjes altijd op intieme momenten komen, want dat ze op dit eigenste moment haar doos staat te scheren. Een paar uur later deelt ze mee dat haar doos jeukt. De clochard van dienst zorgt ook voor enkele betere momenten, maar het heeft weinig van doen met de problematiek van Max en Pascal, het zijn fenomenen in de rand van het verhaal. In vergelijking met de humor in bijv. Amerikaanse en Britse homogetinte soaps is dit armtierig en ouderwets. Hugo Metsers en Joris van de Sande slagen er nauwelijks in om hun rol geloofwaardig neer te zetten: de keukenscène gaat de mist in op oneliners die halfweg tussen vloer en plafond blijven hangen en de vrijscènes zullen dan wel controversieel zijn, uw dienaar heeft ze vooral ervaren als slecht in beeld gebracht (willen maar niet durven, zeg maar), weinig geïnspireerd zonder de minste seksuele opwinding, traag en vervelend. Hugo Metsers engageert zich weinig, is niet echt geïnteresseerd, laat staan geïnspireerd. Hij blijft m.a.w. op afstand. Joris van de Sande daarentegen is in z'n element en zet de perfecte verwijfde nicht neer zowel qua uitzicht, taalgebruik, gebaartjes als garderobe: alle vooroordelen over homo's worden in zijn persoontje samengebundeld. Hij leeft zich grondig uit, met veel drama en tranen, uitgelopen mascara en exotische toiletten à la La Cage Aux Folles 1, maar met veel minder schwung: dit is pure persiflage zonder echt grappig te zijn.

BEELD EN GELUID
De kwaliteit van het beeld is goed, zonder dat er noemenswaardige brokken worden gemaakt. Het is allemaal netjes en proper, maar niet meer dan dat, geen spraakmakende belichting en geen aparte camera-instellingen. Het geluid staat in 5.1. en dat is goed voor de harde en luide disco-geluiden.

EXTRA'S
Deze dvd start onmiddellijk na een druk op de startknop, een selectiescherm komt er niet aan te pas en Nederlandse ondertitels zijn niet beschikbaar. Voor Vlamingen kan dat een probleem zijn wegens de niet altijd even verstaanbare Noord-Nederlandse dialogen.

CONCLUSIE
Gay lijkt op een film, maar is slechte soap. Na afloop blijft een gevoel van verveling hangen, eentje van leegte en van gemiste kansen. Het is niet duidelijk tot welk publiek deze film zich richt. Wie een grappige en onderhoudende homofilm in huis wil halen, schaft zich beter La Cage Aux Folles 1 aan, een Franse film met een echt verhaal en bijzonder komische situaties. Wie qua inhoud hogere eisen stelt grasduint in de uitgebreide catalogus Gay and Lesbian Movies van dvd-verdeler Homescreen/ABC Distribution.