JURASSIC PARK TRILOGY
Bespreking door: Werner - Geplaatst op: 2005-09-25
FILMS
Toen we voor de eerste keer de "Double Dino Collection box set" bespraken met daarin Jurassic Park en zijn sequel The Lost World waren we aanvankelijk zo lyrisch, dat we zeiden dat de perfectie bereikt was. We waren immers nog in het tijdperk waarin George Lucas het vertikte om zijn Star Wars-trilogie uit te geven, van Indiana Jones was nog geen sprake, en de verfilming van The Lord Of The Rings-trilogie van Peter Jackson stond nog niet eens in de steigers. Desalniettemin willen we - zeker wat de eerste twee films betreft - ons idee niet echt bijsturen: Jurassic Park en zijn sequels zijn zeker nog steeds een benchmark voor alle computertrucages die hier historisch op zijn gevolgd. Zelfs al begint het derde deel een klein beetje op routine te teren. We zijn nu net geen vijf jaar na de eerste bespreking. "De perfectie is bereikt", zoals we het toen formuleerden, was misschien een boutade, maar de Jurassic Park-films en de manier waarop ze getransfereerd zijn, verdienen nog steeds een hoge score.
Jurassic Park
Voor die enkelingen onder U die niet vertrouwd moesten zijn met de verhalen, even kort situeren. Jurassic Park is het verhaal van de excentrieke multi-miljardair John Hammond (Richard Attenborough), die met zijn bedrijf InGen onderzoek doet naar de reconstructie van het DNA van dinosauriërs. Het genetisch materiaal laat hij halen uit muggen die in de prehistorie sauriërs hebben gestoken, en vervolgens in het barnsteen van de bomen zijn versteend geworden. Hammond heeft in het geheim een experimentele dierentuin opgezet op Isla Nublar, een eiland voor de Zuidamerikaanse kust, en staat op het punt zijn themapark bekend te maken aan het grote publiek. Wat hij liever niet in grote letters in de publieksbrochure gedrukt zou zien, is dat er vòòr de opening al een paar ernstige ongelukken zijn gebeurd met werknemers die in de grijpgrage klauwen van de sauriërs zijn gevallen. De financiers van het park worden zenuwachtig, en staan erop dat een team van experts voor de officiële opening de veiligheid van het park onderzoeken en een onafhankelijk rapport afleveren. Hammond stelt een team samen, onder wie de dinosaurusexpert dr Alan Grant (Sam Neill, Merlin, Bicentennial Man, The Horse Whisperer), de paleo-biologe dr Ellie Sattler (Laura Dern) en de maffe wiskundige-chaosexpert dr Ian Malcolm (Jeff Goldblum, Multiplicity, The Fly, Independence Day). Om te bewijzen dat het park volledig veilig is, gaan bovendien de kleinkinderen van Hammond, Tim en Lex (Joseph Mazzello en Ariana Richards) mee op het geleide bezoek van het park.
De computerbeveiligingsexpert van het park, Dennis Nedry (Wayne Knight), is echter zwaar omgekocht door de concurrenten van InGen om een reeks dinosaurus-embryo's het park uit te smokkelen. Om ongezien van het eiland af te geraken, blokkeert hij de computersystemen, net op het ogenblik dat een tropische cycloon over het eiland raast. Met alle elektrische hekken uitgeschakeld breken de dinosauriërs los, en ontstaat er een dodelijk kat-en-muisspel tussen de wetenschappers die proberen hun huid te redden, en de bloeddorstige reptielen, waaronder een huizenhoge Tyrannosaurus Rex die alles platwalst waar zij (het is een vrouwtje!) voorbijkomt, en een roedel velociraptors die puur mensen doden voor de fun, jagen in groep om hun kansen op prooi te verhogen, en zo snel leren als chimpansee's, zodanig dat ze na niet meer dan een paar pogingen al weten hoe ze deuren naar keukens moeten openen.
The Lost World
The Lost World is de sequel, die zich vier jaar later afspeelt. Dr Malcolm wordt nergens serieus genomen wanneer hij in de media komt met zijn verhaal over de sauriërs. De bewijzen op Isla Nublar zijn klaarblijkelijk vernield. John Hammond is echter zwaar ziek, en zijn erfgenamen hebben de controle over InGen overgenomen. Hammond blijkt nog een laboratorium te hebben gebouwd op een tweede eiland, Isla Sorna, oorspronkelijk niet bedoeld voor het publiek, waar de dinosaurussen van Jurassic Park gekweekt werden. Een tropische storm heeft het eiland vernield, en de sauriërs leven nu in het wild. Malcolms vriendin Sarah Harding (Julianne Moore, The End Of The Affair, Hannibal, The Forgotten) is buiten zijn medeweten om op expeditie op het eiland, en dr Malcolm kan niet anders dan zijn vriendin te volgen en te proberen haar levend van het eiland af te halen.
Sarah, een ervaren wildlife-kenner, heeft echter een danig goed uitgeruste expeditie op touw gezet, en heeft al een schat aan informatie verzameld over het leven in het wild van de dino's. Wanneer Hammonds erfgenaam echter een ploeg jagers, waaronder de schietgrage Roland Tembo (Pete Postlethwaite), naar het eiland stuurt om enkele dieren te vangen voor zijn megalomane dierentuin-project, loopt alles in het honderd. De jagers verwonden een T-rex jong, en Sarah begaat de stommiteit het dier mee te nemen voor verzorging. Mama en papa T-rex zijn echter niet echt blij met de voorgestelde kinderopvang, en zetten hun tanden in de expeditie, inclusief in een van de ontdekkingsreizigers. De jagers slagen er echter in om de T-rex en een van de jongen te vangen en in een boot naar het vasteland te transporteren. Dom dom dom! Uiteraard breekt de T-rex los, en richt een slachting aan in de binnenstad.
Jurassic Park 3
Dr Alan Grant (Sam Neill) kan het weer niet laten, en is opgravingen aan het doen op dinosaurusfossielen, om zijn nieuwe theorieën inzake de intelligentie van velociraptors te staven. Helaas zijn de fondsen op, en de komst van het rijke echtpaar Paul en Amanda Kirby (Willam H. Macy en Tea Leoni) lijkt een hemels geschenk. Ze bieden dr Grant en zijn assistent Billy (Alessandro Nivola) een flinke cheque als hij als gids mee over Isla Sorna, beter bekend als Site B wil vliegen. Alhoewel de doctor heeft gezworen nooit meer een voet op Isla Nublar óf Isla Sorna te zetten, laat hij zich toch ompraten. Boven het eiland willen de Kirby's en hun zwaarbewapende bodyguards plots toch landen, ondanks hevig verzet van Alan. Bad move, want nog vòòr Alan de inzittenden kan overtuigen het vliegtuig terug in te komen en de plaat te poetsen, wordt het toestel aangevallen door een gigantische dinosaurus. Het toestel crasht en de overlevenden zijn er getuige van hoe een tyrannosaurus door een nog groter exemplaar, een spinosaurus, de nek wordt doorgebeten. Blijkbaar heeft de evolutie op Isla Sorna niet stilgestaan, want er zijn nog meer nieuwe verrassingen op het eiland.
Wanneer de bemanning wat op de plooien is gekomen, komt dr Grant achter de ware toedracht van de helse vlucht naar Isla Sorna: de Kirby's zijn helemaal geen rijke excentriekelingen, maar kleine middenstanders in badkamertegels, en wat hen naar het eiland heeft gedreven is het feit dat hun rotverwende zoontje Eric (Trevor Morgan), die in de scheidingsperikelen tussen mijnheer en mevrouw al te vaak als pasmunt is gebruikt, is gaan para-sailen met Amanda's nieuwe vriend boven het eiland en er niet is van teruggekomen. En alhoewel de scheidende echtelieden hun geschillen tijdelijk opzij hebben gezet om hun zoon terug te vinden, is dr Grants enige zorg om levend van het eiland af te geraken.
Algemeen
Jurassic Park, The Lost World en ja, zelfs Jurassic Park III - alhoewel de spinosaurus er een beetje over is - zijn puur cinema-plezier. Sommige scenes zijn puur camp (het opvreten van het hondje in de voortuin van de stad), andere vondsten, zoals het hele art-work van pictogrammen voor de verschillende sauriërs, is ronduit briljant. Het wetenschappelijke sausje waarmee auteur Michael Crichton altijd inpikt op populaire wetenschappelijke trends, is bovendien het handelsmerk van de man geworden, en DNA-onderzoek, zelfs naar dinosaurussen, was half jaren '90 een "hot topic". Crichton verstaat het als geen ander om de losse eindjes van de bestaande wetenschappelijke theorieën te voorzien van een min of meer wetenschappelijk lijkend verlengstuk, om zo tot een geloofwaardig geheel te komen. Een ander voorbeeld was hoe hij in Timeline de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van quantumfysica in zijn verhaal heeft verweven. Dit alles mondt in het geval van de Jurassic Park-franchise uit in de voortreffelijke trilogie van techno-thrillers zoals we ze nu kennen.
De eerste twee films zijn gebaseerd op de gelijknamige boeken van Crichton, maar wie zoals ik de beide boeken heeft gelezen, weet dat voor de films de originele verhalen danig omgeploegd zijn. Ik heb altijd de boeken en de films als complementair ervaren, heb aan alletwee veel plezier beleefd, en de discrepanties ertussen maar voor lief genomen. Bij Jurassic Park wordt de eerste helft van het boek nogal secuur weergegeven, laten we zeggen tot aan de beruchte scène waarbij de onfortuinlijke pretpark-controleurs ten prooi vallen aan een stroompanne én een tyrannosaurus die zijn dieet van geitenvlees beu is. T-rex does not want to be fed, it wants to hunt! Bij The Lost World worden er al heel wat meer vrijheden genomen, de tweede film lijkt helemaal niet op het bijhorende boek, en heeft men in de film vooral de ongebruikte scènes uit het eerste boek van Crichton verwerkt. Zo zijn de openingsscène met het meisje op het strand met de composognati en de T-rex-bij-de-watervalscène van The Lost World feitelijk uit het eerste Jurassic Park-boek gelicht, zijn er in de boeken scènes die absoluut niet in de film terug te vinden zijn - dr Grant en de kinderen die in de volière van het park vluchten, waarvan een herwerkte versie dan weer wél in Jurassic Park III te vinden is - en ook het omgekeerde is waar; de T-rex die in The Lost World losbreekt in de stad komt in Crichtons boeken nergens voor. Met de scène wilde Spielberg overigens duidelijk Jan De Bont overtreffen, die ongeveer tegelijkertijd in Speed 2: Cruise Control een boot een steiger vol volk liet rammen, waarop Spielberg per sé ook zoiets in zijn film wilde hebben. In feite is de scène met de dubbele trailer die over de rand wordt getipt de enige in The Lost World die ook in het gelijknamige boek voorkomt! Kortom, hoe meer de consistentie van de films wordt nagestreefd, hoe meer het originele romanverhaal van Michael Crichton oneer wordt aangedaan. Inhoudsgewijs dan toch, want alhoewel puristen de afwijking van de boeken als storend zullen ervaren, zijn de films an sich met veel vakmanschap en oog voor detail gemaakt. Voor de derde film heeft Crichton zelfs bedankt om een boek te schrijven, en enkele scènes uit Jurassic Park III zijn overschotjes uit Crichtons originele werk, zoals reeds eerder vermelde setting van de pterodactyli in de volière. Er kwam weliswaar naar goede marketinggewoonten een boek op de markt, maar dat werd uitbesteed aan een ghost writer.
Ondanks de discrepanties tussen boeken en films heeft men wel de nodige zorg besteed aan het consistent maken van de drie films onderling, alhoewel kleine details, zoals de pterodactylus die vrij rondvliegt op het einde van The Lost World in tegenspraak is met het feit dat de beeste in Jurassic Park III worden geacht in een volière te zitten. En consistentie, daar is het waar het in deze drie films op aankomt. Vooral in de inleiding van Jurassic Park III, waarin dr Grant zijn wedervaren vertelt op een wetenschappelijke lezing, maakt voor eens en voor altijd duidelijk dat hij niets te maken had met de spijtige incidenten in - en niet mee had gespeeld in - The Lost World, waarbij een dolle dino enkele voorbijgangers in de straten van San Diego verkeerdelijk als lunchpakket aanzag. Alleen bevat Jurassic Park III iets te veel alle truukjes uit de klassieke ILM-molen die we al eens gezien hebben in de vorige twee films, en om die te overtreffen heeft men er nog enkele digitale dino's bijgecreëerd, zoals de spinosaurus en de pteranodons, maar die volstaan niet om voor een derde keer voor hetzelfde verrassingseffect te zorgen. Alhoewel de recreatie van de dinosaurussen natuurlijk nog steeds een bijzonder knappe toepassing van moderne computertechnologie blijft. Een trendbreuk in de derde film is wel dat er niet langer met het moraliserende vingertje gezwaaid wordt over het spelen met DNA. Joe Johnston heeft ook de derde film duidelijk een minder grimmig trekje willen meegeven dan de eerste twee delen; zo overleven alle belangrijke protagonisten alle beproevingen, zelfs een zeer intiem onderonsje met een roedel vervaarlijke raptors. En je moet de man nageven dat hij toch een geloofwaardige derde insteek heeft gevonden in de grote Jurassic Park-saga die niet al te zeer delen 1 en 2 tegenspreekt. Met de inbreng van figuren als William H. Macy is de film zelfs bij momenten een luchtig, over the top maar uiterst genietbaar spektakel geworden.
Waarmee we aanbeland zijn bij nóg een constante doorheen de drie films: de acteurs lopen er maar als garnituur bij, en moeten niet veel anders kunnen doen voldoen aan de volgende twee kwalificaties: (1) luid kunnen gillen en (2) hard kunnen weglopen. Vooral Téa Leoni (mevrouw David Duchovny) heeft in deel 3 van beiden enorm veel kaas gegeten, en mag vooral zoch onledig houden met het uithalen van stommiteiten, zoals dinosaurussen lokken met een megafoon. Niet dat de acteerprestaties slecht zijn: Sam Neill, Laura Dern, Jeff Goldblum, William H, Macy, Samuel L. Jackson (toch vooraleer hij in de maag van een velociraptor verdwijnt)... het zijn allemaal gevestigde namen die je zelf kunnen doen vergeten dat ze ongeveer de hele film lang tegen een blue screen hebben staan zeveren. Nochtans zijn de meeste rollen erg stereotiep: de stoere dino-dokter (Neill), zijn overenthousiaste assistent (Nivola), de wereldvreemde wiskundige met allures van een rockster die als enige het gevaar ziet aankomen (Goldblum), een paar sexy maar misbegrepen wetenschappers (Dern en Moore), een goedbedoelende sukkel (Macy), een paar wise-nose kids (Richards en Mazzello), de door zijn eigen ambitie verblinde miljonair-financier (Attenborough), een scream queen (Leoni) én uiteraard een paar inwisselbare sukkels die feitelijk alleen maar dienen om de dino's op tijd en stond te voeden - alhoewel een acteur als Pete Postlethwaite in The Lost World bijzonder goed op dreef is. Wanneer zijn personage te horen krijgt dat hij een tyrannosaurus mag neerschieten, beginnen de pretlichtjes in zijn ogen te fonkelen. Qua karakterontwikkeling is Jeff Goldblum eigenlijk nog het meest evoluerende personage: in het begin van de eerste film kan hij zijn minachting voor Hammond niet onder stoelen of banken steken, en lijkt hij constant alles en iedereen uit te willen lachen. Zijn personage slaat radicaal om in de scène in film 1 waarin hij bereid is om zich op te offeren voor de kinderen van Hammond, en op het einde van de tweede film is hij de enige die schijnbaar nog oog heeft voor het gevaar, en toch tenminste in de chaos tracht om de ontsnapte T-rex terug te vangen. Goldblum mag natuurlijk ook de scriptwriter (David Koepp) dankbaar zijn voor de vele snedige one-liners die hij voortdurend mag afvuren.
De ware sterren van de film zijn echter de CGI-experts van Industrial Light and Magic, die de sauriërs op ongelofelijk realistische wijze een tweede leven schenken. Steven Spielberg regisseert met de vaste hand van de meester, en slaagt erin om pure horror-scènes te vermengen met gitzwarte humor en de nodige dosis zelfrelativering. In zekere zin breekt Spielberg zeker met zijn eerste film de clichés over zijn eigen oeuvre: wanneer er een klein lief raptortje uit het ei breekt, krijgt iedereen spontaan een E.T.-déjà-vu, die echter snel genoeg verdwijnt van zodra het etenstijd is voor de volwassen exemplaren. De grootste verdienste aan de film is dat er, ter voorbereiding van heel het project, enorm veel research is gedaan naar de recentste ontwikkelingen in de paleobiologie, en die recente ontdekkingen worden ook onmiddellijk in de films geïncorporeerd. Zo was het skelet van de velociraptor slechts een paar jaar voor de film voor de eerste keer aangetroffen op een archeologische site in Utah - vandaar dat het dier in de wetenschappelijke literatuur nogal eens beschreven stond als de Utahraptor, totdat de populariteit van de film uiteindelijk ook begon door te wegen op de naamgeving. Zelfs de theorie die de laatste jaren opgang maakt dat er méér verbanden zouden zijn tussen dinosaurussen en vogels dan tussen dinosaurussen en reptielen, wordt aangehaald, wanneer er wordt vermeld dat de dinosaurussen helemaal niet de logge, dociele wezens zijn, waarvan men tot dan toe aannam dat ze dat waren, maar snelle, gevaarlijke jagers met dodelijke precisie. Sommige aspecten blijven natuurlijk giswerk: wat de natuurlijke schutkleur van de dieren was, kan zelfs de knapste paleobioloog vandaag niet meer achterhalen, maar paars met fluoriscerende gele stippen is niet erg waarschijnlijk.
BEELD EN GELUID
Alledrie de releases zijn exact gelijk aan de reeds eerder uitgebrache versies van de film, met de uitzondering dat op The Lost World een Hongaars 2.0-spoor is gesneuveld, waar niemand van wakker zal liggen. Desondanks blijft vijf jaar na de eerste release nog steeds een voorbeeld van een schitterende release. De rijk gedetailleerde beelden zijn zeer scherp en contrastrijk, zelfs in de vele nachtelijke scènes in The Lost World, ruis en artefacts zijn niet terug te vinden, en de enige mogelijke kritiek die we zouden kunnen hebben is dat de layer change op de twee eerste films redelijk merkbaar is. Spijtig genoeg werd voor deze speciale release de DTS-track die onder meer in R1 te vinden is, niet gebruikt - een groot deel van de extra's zou dan overigens gesneuveld zijn - maar de Dolby Digital 5.1-tracks zijn zo goed als deze mogelijk zouden kunnen worden. Jammer genoeg is dit ook het geval voor Jurassic Park III, die maar ongeveer 3/4 zo lang duurt als de andere twee films, en waar de vermaledijde Franse DTS-track nog steeds de plaats inneemt die eigenlijk aan zijn Engelse broertje had toebehoord. Maar kom, de films baden stuk voor stuk in een onheilspellend sfeertje van jungle-geluiden, die voortdurend worden onderbroken door de schrille kreten van de raptors of het donderende gedreun van een overstekende tyrannosaurus. Zeggen dat de surroundmogelijkheden optimaal benut worden is in dit geval zoiets als zeggen dat de zee nat is; uiteraard is dit bij uitstek dé filmfranchise waarbij alle registers voor de volle lengte van de film moeten opengetrokken worden; de films zijn het aan hun eigen reputatie verplicht.
EXTRA'S
Naast de extra's die reeds op de losse edities verkrijgbaar waren, wordt ook de disc Beyond Jurassic Park, die reeds geruime tijd terug te vinden is op de Amerikaanse boxset-release, aan deze ultieme collectie toegevoegd.
Alle discs zijn voorzien van verbluffende geanimeerde menu's, waarin voortdurend raptors rondkruipen, en blijkbaar heel agressief worden als je de een of andere optie selecteert. De menu's zijn voorzien van stukjes filmscore, en de scene selection bevat kleine miniatuurbeeldjes.
Laten we nu de discs afzonderlijk eens onder de loep nemen:
Jurassic Park
De documentaire "The Making Of Jurassic Park" (49 min.) is een schoolvoorbeeld van hoe een goede making of-documentaire in elkaar moet zitten: een ruim bemeten documentaire die alle aspecten van de film belicht: het scenario, de cast en uiteraard de speciale effeten. De kortere documentaire "Early Pre-Production Meetings" (6 min.) toont ons hoe Steven Spielberg voorafgaandelijk enkele ideeën bespreekt met zijn staf. Van 5 scènes zijn storyboards toegevoegd, waaronder uiteraard de aanval van de T-rex en de reden waarom U uw keukendeur beter niet laat openstaan wanneer er raptors in de buurt zijn. In een 2 minuten durende documentaire "Location Scouting" discuteert Spielberg met enkele cameramensen waar de beste filmlocaties te vinden zijn. Jurassic Park is ook zowat de hoogmis van speciale effects-wizard Phil Tippett, vandaar dat in de 3 minuten durende documentaire "Phil Tippett Animatics: Raptors In The Kitchen" ons een animatronische versie van de bewuste scène met de confrontatie tussen de kleinkinderen van Hammond en twee raptors toont. In de documentaire "Foley Artists" (1 min.) zien we het werk van diegenen die de geluiden van versplinterende botten creëren wanneer alweer een acteur ontijdig tussen de kaken van de Rex verdwijnt. Daarna volgt er een fotogallerij, een heuse dinosaurus-encyclopedie (verwacht niet direct een deel van de Encyclopedia Brittanica, maar het is heus niet niks), produktie-aantekeningen, cast en crew-informatie en natuurlijk de trailers van de drie films, waarbij de teaser van Jurassic Park III ervoor berucht is dat er eertijds geen millimeter nieuwe film te zien was. Die is natuurlijk door de feiten achterhaald.
The Lost World
Ook hier is de hoofdvogel een documentaire "The Making Of The Lost World" (53 min.), mogelijk nog een klein beetje beter dan die voor de eerste film, met voor de liefhebber hopen materiaal van aan de andere kant van de camera. Op deze disc vinden we ook 2 verwijderde scènes, samen goed voor een 7-tal minuten beeldmateriaal, helaas niet van excellente kwaliteit. Voor een film waar de éne spectaculaire scène de andere opvolgt, is de aanwezigheid van 11 storyboards, waaronder de scène bij de waterval, de zelfopoffering van Eddie en uiteraard het losbreken van de T-rex in San Diego, natuurlijk niet vreemd. Ook hier volgt een extensieve fotogallerij waarin onder meer een hoop marketing-materiaal, dezelfde dinosaurus-encyclopedie als op deel 1, produktie-aantekeningen, cast en crew-informatie en nogmaals dezelfde trailers.
Jurassic Park III
Om te beginnen heeft het special effects-team een commentaartrack voorzien, en bij een film als deze die draait op speciale effecten is zoiets altijd meer dan welkom, en informatief. Dat de eerste twee films geen commentaartrack bevatten, heeft er natuurlijk alles mee te maken dat Steven Spielberg ervoor berucht staat dat hij het schurft heeft aan dergelijke tracks. Er is een uitgelezen selectie aan documentaires aanwezig, met als eerste een 23 minuten durende interessante making of-documentaire, die ook beeldmateriaal van de eerste twee films bevat. In het 8 minuten durende "The New Dinosaurs Of Jurassic Park" worden vooral de technische aspecten van de creatie van de spinosaurus en de pterodactyli toegelicht. Vervolgens krijgen we een rondleiding van een dikke drie minuten in de studio's van Stan Winston, de man die de maquettes van de dinosaurussen waarop de computermodellen zijn gebaseerd, op zijn palmares heeft staan. We gaan ook een viertal minuten naar een echte archeologische site in Montana waar echte dinosaurussen worden opgegraven. Een bijzonder leuke feature is een virtueel bezoek aan de studio's van ILM, waarbij je thematisch een reeks korte filmpjes over de computeranimaties kan zien. In de behind the scenes-sectie krijgen we een drietal korte achtergrondfilmpjes over de aanval van de spinosaurus, de raptors die Udesky in de val lokken, en de eindscène op het meer. We krijgen een drietal vergelijkingen tussen de film en de storyboards, met scènes in de ruïnes van het laboratorium, de hangbrug en de aanval van de spinosaurus op de boot. Dan is er nog een feature waarbij je een reeks 3D-modellen van dinosaurussen kan bekijken, die zo'n beetje als tegenhanger fungeren voor de encyclopedie-gedeelten op de eerste twee discs. Er is ook nog een bijzonder leuke sectie met promotiemateriaal aanwezig, met een fotomontage, een gallerij posters, en een sectie trailers voor de drie Jurassic Park-films, en cross-promotionele trailers van E.T. en de Back To The Future-trilogie. Het geheel wordt afgesloten met een sectie DVD ROM-materiaal, waar we dan nog wat mooi bonusmateriaal krijgen aangeboden, zoals previews van spelletjes, een screensaver en wetenswaardigheden over bepaalde specimen van dinosaurussen.
Beyond Jurassic Park
Op deze disc vinden we, gesorteerd per film, nog wat supplementair bonusmateriaal terug die de liefhebbers zal doen watertanden. Bij Jurassic Park beginnen we met een making of-documentaire van 5 minuten, gevolgd door een 9 minuten durende featurette over de regie van Spielberg. Vervolgens krijgen we een animatic (7 min.) van de scène waarin de T-rex de auto's met dr Grant en de kinderen aanvalt. De documentaire "Hurricane In Kauai" (2 min.) bevat een anekdote waarin de crew de opnames heeft moeten stilleggen voor een échte tropische storm, en de documentaire "ILM And Jurassic Park: Before And After The Special Effects" (7 min.) toont ons nog wat extra making of-materiaal in de scènes die voor een bluescreen zijn geschoten.
Ook The Lost World begint met een voordien onuitgegeven making of-documentaire van 13 minuten, gevolgd door - misschien de meest waardevolle toevoeging van heel disc 3 - 15 minuten interviewmateriaal met succesauteur Michael Crichton. Ook dan vinden we weer een documentaire "ILM And The Lost World: Before And After The Special Effects" van 21 minuten terug, die bestaat uit een lange reeks split-screens mét en zonder effecten. Als uitsmijtertje krijgen we een dansnummertje (2 min.) uitgevoerd door een digitale rij dansende composognathi, compleet met strikje en hoge hoed.
Alle bonusmateriaal bij Jurassic Park III is in de vorm van documentaires. In "The Special Effects Of Jurassic Park III" (11 min.) krijgen we een hoop gipsen en computergestuurde modellen te zien, gevolgd door "The Industrial Light & Magic Press Reel" (11 min.), een samenraapsel van nog niet ingekleurde raptors en wireframe-modellen. "The Sounds Of Jurassic Park III" (14 min.) is inhoudelijk het meest overtuigend, en toont hoe de foley-artiesten onder meer de geluiden van de baby-pterodactyli hebben nagebootst. Ook wordt getoond hoe de achtergrondgeluiden gemengd werden met de muziekscore. "The Art Of Jurassic Park III" (8 min.) behandelt voornamelijk de opbouw van het decor van het verlaten onderzoekscentrum op Isla Sorna. En tot slot, voor al wie nooit de Jurassic Park-attractie in de Universal Studio's in Los Angeles heeft bezocht, kan je een indruk krijgen van wat je daar te wachten staat - minus het natte pak dat je eraan overhoudt - in "Jurassic Park: The Ride" (3 min.).
Alledrie de secties bevatten ook nog eens een overbodige reclamespot voor vakantie-resort Universal Mediterranéa.
CONCLUSIE
Met de Jurassic Park-franchise heeft regisseur Steven Spielberg de eeuwige fascinatie van de mens voor dinosauriërs nog eens aangescherpt, en hij heeft meteen ook een baken gezet hoe ver het met computeranimatie is gekomen sinds Gertie The Dinosaur. De drie eerste discs zijn identiek aan de reeds eerder uitgebrachte releases; wie deze nog niet moest hebben, of de vurige fans van de reeks films, kunnen we deze boxset van harte aanbevelen omwille van het nieuwe bonusmateriaal.
Studio:
Universal
Regie:
Steven Spielberg, Joe Johnston
Met:
Sam Neill, Laura Dern, Jeff Goldblum, Richard Attenborough, Bob Peck, Martin Ferrero, B.D. Wong, Samuel L. Jackson, Wayne Knight, Joseph Mazzello, Ariana Richards, Julianne Moore, Pete Postletwaithe, Arliss Howard, William H. Macy, Tea Leoni, Alessandro Nivola, Trevor Morgan, Michael Jeter
Beeldformaat:
1.85:1 anamorfisch PAL
Geluid:
Engels Dolby Digital 5.1
Frans Dolby Digital 5.1
Engels Dolby Surround (JP/LW)
Frans DTS 5.1 (JP3)
Ondertitels:
Nederlands, Frans, Engels CC
Extra's:
• Geanimeerde menu's,
• Diverse documentaires,
• Storyboards,
• Animatics,
• Fotogallerijen en conceptuele schetsen,
• Trailers,
• Dinosaurus-encyclopedie,
• Productie-aantekeningen,
• Geanimeerde menu's,
• Cast & crew informatie,
• Verwijderde scenes,
• Produktiefoto's, illustraties en conceptuele tekeningen,
• Storyboards,
• 3D-Modellen,
• Commentaartrack (JP3),
• DVD ROM materiaal
