CONCERT
We vallen meteen met de deur in huis: Hamish Hamilton die, eveneens zonder al te veel brio, Elevation - Live from Boston heeft geregisseerd, zorgt er met zijn hyperkinetische regiestijl opnieuw voor dat de overzichtelijkheid van het concert met momenten compleet zoek is. De montage kan bij sommige nummers maar niet snedig en chaotisch genoeg zijn, moet hij gedacht hebben. Gelukkig heeft U2 ook wat rustigere songs in het repertoire en tijdens die opnames verloopt het camerawerk ook minder hectisch. Worden we een dagje ouder hoor ik jullie al vragen? Maakt niet uit. Die man kan naar onze smaak geen concert regisseren en helpt het zogenaamde concertgevoel in de huiskamer vakkundig om zeep. Het geheel is bijgevolg nauwelijks de naam professioneel waardig. Net als bij bovenvermelde dvd kost dit in onze beoordeling één puntje. En dan zijn we nog heel mild geweest.



Over naar het concert zelf. U2 staat borg voor vakwerk, klasse, kwaliteit, charisma, emotie. Wel, dit 140 minuten durend concert, opgenomen op 9 en 10 mei 2005 in Chicago, bevat al deze elementen. De podiumopbouw vertoont gelijkenissen met hun Elevation-tournee. Geen hartvormig podium deze keer, maar eerder een ronde catwalk dat de vorm heeft van het Vertigo-logo. Een ideetje van Bono. Zo kunnen de groepsleden zich meer in het publiek begeven. Bono maakt hier goed gebruik van, tot jolijt van de fans. De mobieltjes met ingebouwde camera gaan gretig de hoogte in als hij voor hun neus verschijnt. Het concept van de videoschermen achter het podium werd min of meer behouden, alhoewel de beelden tijdens dit concert op een gordijn van gekleurde lampen wordt geprojecteerd wat wel knappe en sfeervolle effecten oplevert. Geen optreden van U2 zonder een persoonlijke of politieke boodschap. Ook hier in Chicago ontsnap je er niet aan, al wordt het nergens afgezaagd of prekerig. De Ierse groep kan inmiddels terugblikken op een carrière van bijna 25 jaar en heeft bijgevolg keuze uit een gigantische lading nummers. Songs uit hun recentste album How to Dismantle an Atomic Bomb passeren uiteraard de revue en dat zorgt voor een frisse noot. Daarnaast ontbreken klassiekers als The Electric Co., New Year's Day, Sunday Bloody Sunday of Where The Streets Have No Name niet op het appel. Het is opmerkelijk hoe U2 op de concerten in Chicago en Boston toch een groot aantal verschillende songs brengt, wat betekent dat ze kunnen putten uit een ijzersterk repertoire. Beide concerten kennen niet zo heel veel overlappingen en vullen elkaar perfect aan.

De playlist in Chicago: City Of Blinding Lights, Vertigo, Elevation, Cry/The Electric Co., An Cat Dubh/Into The Heart, Beautiful Day, New Year's Day, Miracle Drug, Sometimes You Can't Make It On Your Own, Love And Peace Or Else, Sunday Bloody Sunday, Bullet The Blue Sky, Running To Standstill, Pride (In The Name Of Love), Where The Streets Have No Name, One, Zoo Station, The Fly, Mysterious Ways, All Because Of You, Original Of The Species, Yahweh, 40.



BEELD EN GELUID
In tegenstelling tot Elevation – Live from Boston krijgen we hier het conert in het langverwachte anamorfische beeldformaat. Je merkt direct dat je een ruimtelijker beeld creëert dat eigenlijk broodnodig is bij dit soort zaalconcerten. Een verstandige beslissing als je het ons vraagt. Kleuren ogen warm en natuurlijk, het contrast is grotendeels goed afgesteld met mooie zwarttinten op een paar scènes na. Tot daar het positieve nieuws. Vanwege de soms snelle en chaotische montage ogen de beelden onscherp en vertonen ze een (miniem) ghosting effect. Compressieblokjes komen veelvuldig voor bij snel bewegende scènes en liggen als het ware als een waas over het beeld hangen. Mede door de drie audiotracks ligt de bitrate veel te laag om een goede kwaliteit te handhaven. Anno 2005 is dergelijke beeldkwaliteit gewoon onaanvaardbaar. Men had gerust de LPCM Stereo of zelfs DTS-track mogen achterwege laten om ruimte te winnen voor de beeldkwaliteit. De DTS-track klinkt subtiel, maar is iets te stil opgenomen. De bassen klinken ook rustiger dan bij de Dolby Digital tegenhanger waardoor de muziek minder goed ondersteund wordt. Onze voorkeur gaat uit naar de Dolby Digital 5.1-track die het concertgevoel nog het meest benaderd. De track klinkt agressief en luid, de subwoofer kwijt zich uitstekend van zijn taak. De track heeft een mooi ruimtelijk geluidsbeeld, maar mocht naar onze smaak toch iets rustiger klinken.



EXTRA’S
Wat ons betreft, had men de tweede schijf met extra’s beter niet meegeleverd. De extra’s hebben niet veel om het lijf en bieden bijgevolg geen meerwaarde. We overlopen het lijstje in sneltempo: een documentaire (30 min.) “Beyond the tour” met beelden van wachtende en dolgelukkige fans, Bono die signeersessies houdt op weg naar het concert, het podium dat wordt opgebouwd, een blik in de coulissen de dag van het concert, korte interviewfragmenten, en oh ja, regisseur Hamish Hamilton die verkondigt dat hij dol is op U2 en hoe je een concertgevoel in de huiskamer best creëert. Vervolgens krijgen we voor vier songs tijdens het concert opnames met de infrarood veiligheidscamera te zien, een alternatieve videoclip van “Sometimes You Can't Make It On Your Own”, enkele screensavers en weblinks. Het artwork voor het doosje is dan weer wel knap gemaakt.



CONCLUSIE
Net als Elevation - Live from Boston toont U2 dat ze na 25 jaar nog steeds terecht meedraaien aan de top van de muziekindustrie. Het concert is geweldig goed en vormt een leuke aanvulling op het concert in Boston zonder echt veel te overlappen. Echt jammer dat de regie, de extra’s en de beeldkwaliteit het laten afweten.