FILM
Love is the Devil: Study For A Portrait Of Francis Bacon, dat is de titel van deze film in Engelstalige landen, waarmee aangegeven wordt dat het hier om een poging tot reconstructie gaat en niet noodzakelijk om een biografisch correcte weergave van de werkelijkheid. Regisseur John Maybury laat de film al meteen heftig beginnen: een dief valt door het glazendak van Francis Bacons (Derek Jacobi) schildersatelier en komt met een klap tussen diens verfkwasten en prularia terecht. Met een zaklamp speurt hij naar bruikbare spullen en schrikt wanneer hij Bacon in de deuropening ziet staan. Doe je kleren uit en kom in bed, commandeert hij de verraste vreemdeling, dan kan je alles hebben wat je wilt. En zo gebeurt het. Bacon, één van de grootste en succesvolste Britse schilders uit de 20ste eeuw, is een man die zich bij voorkeur ophoudt tussen de groezelige figuren uit de laagste klasse van de maatschappij. Hij gaat er prat op de darkrooms van het menselijke bestaan te frequenteren en zoekt zijn vrienden tussen de bohémiens en de excentriekelingen, de homo's en de hetero's, arm en rijk, dronkaards, sociaal gehandicapten en werklozen, een bont gezelschap dat elkaar opzoekt in de bruine cafés waar ze urenlang, nachten achter elkaar, lallen over onbenulligheden, scheve moppen vertellen, elkaars smalle kantjes belichten in een taaltje waarin neuken, mietje en kut om de haverklap over de toonbank rollen.

Bacon begint een relatie met de jonge goeduitziende indringer, steekt hem in nieuwe kleren en gaat met hem pronken bij zijn vrienden op café. Maar George Dyer (Daniel Craig) is een stille en een beetje naïeve man, onbekend met het werk en de wereld van Francis Bacon. Hij voelt zich ongemakkelijk in het gezelschap van diens vrienden en houdt zich afzijdig, drinkt wat en rookt een sigaret. Het is beter als we alleen zijn, zegt George terwijl hij in bad zit en Bacon voor de spiegel staat te draaien terwijl hij iets onverstaanbaars antwoordt. En later ik hou echt van jou, Francis, waarop Bacon: in welke slechte film heb je dat gehoord? Bacon en liefde, het zijn dingen die niet samengaan. Hij put kracht uit een minnaar; vooral in perioden van lage creativiteit zijn seks en lichamelijkheid belangrijk. Op het moment dat z’n batterijen zijn opgeladen, wordt George overbodig, een lastpak, moet hij uit de buurt blijven en vooral niet rondhangen in het atelier. Bacon zet George op straat en geeft hem geld om iets te gaan drinken en een jongenshoertje op te scharrelen. George vereenzaamt, voelt zich uitgesloten, gaat steviger drinken, raakt opnieuw aan de harddrugs, krijgt een depressie en is uiteindelijk nog een schaduw van zichzelf. Ondertussen leeft Bacon op als een vampier die teert op de krachten die hij uit zijn slachtoffer wegzuigt. George gaat uiteindelijk ten onder zonder dat Francis Bacon daar veel verdriet over heeft. Zijn enige echte liefde zijn z‘n schilderijen waarop hij alle lelijkheid en menselijke angsten kan uitbeelden. In het tijdperk van het zgn. abstract expressionisme verlaat Bacon nooit het domein van de figuratieve kunst. Hij schildert het menselijke lichaam in zijn meest extreme vormen: hij toont een skelet behangen met plakken rottend vlees, kapotgeslagen hoofden, verminkte gezichten en gelaatsuitdrukkingen die getuigen van mishandeling, verdriet en pijn. Tegen een achtergrond van donkere tinten maakt hij close ups van mutanten, menselijke wrakken, uitgeteerd door het sadisme van anderen, radioactieve straling en pestachtige ziekten. Er hangt een sfeer van geronnen bloed, ontmenselijking en geweld in zijn werk.

In Love Is The Devil geeft regisseur John Maybury ons een indruk van hoe de wereld er uit ziet volgens Francis Bacon. Het beeld is niet erg fraai. Bacon komt naar voren als een nihilist, een man voor wie horror en plezier zich in dezelfde dimensie afspelen. Z'n menselijke figuren zijn herleid tot beenderen en bloedend vlees als metafoor voor de gefolterde en getormenteerde mens. Bacon is een pessimist, een zwartkijker. Derek Jacobi, volslank en op middelbare leeftijd, brengt de rol van Francis Bacon op een geloofwaardige en doorleefde manier en schildert met voorzichtige toetsen de eigenaardigheden van diens karakter. Daniel Craig heeft de ondankbare taak om op te tornen tegen een prachtig uitgediepte rol en blijft met moeite overeind. Hetzelfde geldt voor de andere acteurs die ook eerder randversiering blijven in het kader van het personage van Francis Bacon.

John Maybury toont de kijker geen schilderijen van Bacon. De erven zouden geen toestemming hebben gegeven. De regisseur heeft de moeilijke opdracht om de toeschouwer een idee te geven van de inhoud en de kracht van Bacons oeuvre op basis van het karakter van de schilder en een paar scènes waarin Derek Jacobi de kwast hanteert. Maybury kiest voor een directe methode en bouwt zijn film op als een schilderij van Bacon: de vervormde en uitgerekte figuren komen tot stand door de camera weg te stoppen achter bierglazen en asbakken; Het effect is dat van het spiegelpaleis op de kermis. In andere scènes bouwt de regisseur de triptieken van Bacon na door hem in drievoud te tonen in de spiegels van het medicijnkastje. Love Is The Devil wordt een digitaal schilderij à la Bacon, visueel een krachtig schouwspel, een hallucinant en vervreemdend portret als gevolg van bizarre camerazwenkingen, een ongebruikelijke montage, ongewone detailopnamen met lenzen die figuren reflecteren in lepels en ander tafelgerief, de ongewone en vaak absurde conversaties. Bacon wil seksueel gebruikt en misbruikt worden. Maybury toont de sadomasochistische speeltjes van Francis en George en de vernauwing qua tijd en plaats waarmee ze geconfronteerd worden. Zoals de eilandjes van macabere anekdotes die Bacon op zijn schilderijen achterlaat, zo rijgt Maybury de donkere sequenties uit hun beider leven aan elkaar, chronologisch en met hiaten en sprongen waardoor een coherent en toch brokkelig beeld ontstaat van Bacons beweegredenen en de dingen die hem drijven.

BEELD EN GELUID
Love Is The Devil baadt in alle tinten van bruin en rood, oranje en beige, de kleuren die ook in de doeken van Bacon de overhand hebben. Maybury werkt heel veel met tegenlicht waardoor we van de acteurs vaak alleen de silhouetten zien. Op andere momenten gebruikt hij licht dat onrechtstreeks – via spiegels en indirecte verlichting – over de scènes spoelt, waardoor een intiem en getemperde sfeer ontstaat. De beelddistorties, de vervormde, samengedrukte en uitgerekte figuren en de heel aparte montagestijl roepen beelden op die zó uit de schilderijen van Bacon lijken te zijn weggeplukt. Het geluid dat is toegevoegd onderlijnt de verwarring, de zwartgalligheid en het pessimisme van Francis Bacon als artiest. Ook hier is er sprake van grote zorg om het gevoel dat zijn werken uitstralen zo dicht mogelijk te benaderen. Het stereo-effect is ruim aanwezig.

EXTRA'S
Deze dvd bevat de Originele Bioscooptrailer en een aantal Andere Trailers.

CONCLUSIE
Love Is The Devil is een buitengewone en zeer aparte film over één van de meest omstreden kunstenaars van de vorige eeuw. Het is niet duidelijk wat waar is en wat fictie, maar dat doet er niet toe, in deze bij momenten heftige en in ieder geval van begin tot einde zeer indringende en aandachttrekkende film. Love Is The Devil is het mooiste eerbetoon dat Francis Bacon zich kon wensen, eentje dat vormelijk beslist zijn goedkeuring had gekregen.