FILM
Een meisje van vijftien wordt op straat aangereden. Zwaargewond neemt men haar op in het ziekenhuis voor een spoedoperatie aan het hoofd. De hoofdverpleegster vindt haar dagboek en brengt haar vader, die net een zware operatie heeft uitgevoerd, op de hoogte: het is zijn dochter Angela (Elena Perino). Timoteo (Sergio Castellitto) blijft op de gang wachten terwijl z’n dochter op de operatietafel voor haar leven vecht. Ondertussen gaan zijn gedachten terug naar een hete zomerdag in een verpauperde buitenwijk van Rome: motorpecch en geen telefoon in de buurt om de garage te bellen. Na een uurtje biedt Italia (Pénélope Cruz), een jonge en melancholieke vrouw, hem aan om van bij haar thuis te telefoneren, zonder bijgedachten, zonder bijbedoelingen. Timoteo loopt met haar mee naar een gammel huisje tussen de nieuwe hoogbouwflats, moe en een beetje dronken. Als bedankje voor het mogen gebruik maken van haar telefoon verkracht hij Italia, zo maar.

De dag nadien staat Timoteo's auto voor Italia’s deur: hij komt zich verontschuldigen voor zijn gedrag en dwingt haar opnieuw tot gemeenschap. Hij laat wat geld achter bij de boodschappen op de vloer. Italia stopt het geld in een wekpot. De dag nadien komt Timoteo terug en alle dagen daarna ook. Hij wordt verliefd op het stille meisje, stopt haar in nieuwe kleren en neemt haar mee naar een congres. Hij maakt haar zwanger en belooft met haar te trouwen. Timoteo is gelukkig want zijn eigen vrouw wil geen kinderen wegens haar carrière en door het vele werk zijn van elkaar weggegroeid. Hun huwelijk hapert en de chirurg neemt zich voor om met zijn echtgenote over Italia te praten. Maar zijn vrouw heeft voor een niet zo aangename verrassing gezorgd.

Sergio Castellitto speelt Timoteo. We kennen hem als de sullige vader uit Caterina Va In Città, een luchtige komedie uit 2003, in een regie van Paolo Virzi. Non Ti Muovere is zijn tweede poging als regisseur, na het tegenvallende Libero Burro uit 1999. In deze nieuwe film overtuigt Castellitto als acteur in een drama dat meer dan twee uur het verhaal vertelt van een chirurg die een verscheurende keuze moet maken tussen zijn vrouw en zijn minnares. Claudia Gerini is zijn vrouw Elsa, aantrekkelijk, zachtaardig en intelligent, een carrièrevrouw met verantwoordelijkheden en klasse, die naar eigen zeggen geen zin heeft in kinderen, of in elk geval nu nog niet. Hun leven samen is er eentje van drukke agenda’s vol sociale verplichtingen, feestjes en verjaardagen, geestdodend en vervelend – althans voor Timoteo - waardoor hun relatie seksueel wel interessant blijft, maar emotioneel alle inhoud verliest. Italia is een vrouw van een heel ander soort. Ze is jong, zwijgzaam en niet bijster aantrekkelijk, gevangen in een sfeer van verdriet en gelatenheid, een type dat het leven ondergaat eerder dan het zelf zin te geven. De onverschilligheid van Italia maakt haar relatie met Timoteo aanvaardbaar: zij verlangt niets van het leven, zij neemt wat haar toegeworpen wordt, als een bedelaar op straat. Wanneer hij om haar gaat geven, neemt ze dat met zelfde vanzelfsprekendheid. Zij weet hoe mannen zijn, ze heeft ervaring.

Sergio Castellitto zet het drama waarin zijn personages verzeild raken met nadruk neer. Ze zijn het product van een systeem dat de succesvolle burger beloont en de underdog uitstoot. Zijn een minirok en een paar glazen alcohol voldoende voor veel meer dan een vlugge wip? Italia, met donker aangezette ogen, een ongezonde kleur op haar gezicht en weinig stof om over te praten, is nauwelijks een partij voor de middenklasser Timoteo. De seksscènes kunnen er nog mee door, maar wanneer Italia opgetut in een restaurant zit – en Timoteo met zijn collega's een paar tafeltjes verderop – lijkt ze op een goedkoop hoertje, een beetje ranzig en weinig appetijtelijk en dan is de geloofwaardigheid voor heel even weg. Timoteo hoort niet bij deze vrouw, hoor je jezelf denken, nog een beetje geschokt over de makkelijke wijze waarop de chirurg-verkrachter een liefdesrelatie begint met zijn slachtoffer. Ze zullen er best zijn, zulke relaties, maar ze zijn beslist zeldzaam en naar alle waarschijnlijkheid niet meteen het speeltje in het leven van de Timoteos van deze wereld.

De regisseur is niet gespeend van melodrama: Timoteo aan het strand achter hun huis – uiteraard ligt hun sjieke villa aan zee – en zijn vrouw die hem in badpak passeert richting waterlijn. De camera gaat de lucht in en toont ons het fragment vanuit kikkerperspectief. We zien in grote letters de zin ik heb een vrouw verkracht in het zand geschreven staan. Elsa merkt uiteraard niks, die staat er met de neus te dicht bovenop. Ook de muziekkeuze bij of net na dramatische scènes is niet altijd even fijnzinnig. De overdadige rockballades die de film een modern tintje moeten geven, maken een goedkope indruk en zijn nefast voor de dramatische spanning.

BEELD EN GELUID
Zoals dat vaker het geval is bij Italiaanse film is er gezorgd voor een heel speciaal palet van tinten, uitgebleekt, en iets aan de donkere kant. Er zitten definitief te veel regenbuien in deze film, maar dat is wellicht een kwestie van smaak, toch was minder beslist beter geweest. Het geeft Sergio Castellitto wel de mogelijkheid om een grote sferische spanning in zijn film in te bouwen tussen donker en licht. De transfer is goed en zonder beschadigingen. Non Ti Muovere is vooral een praatfilm, dialooggestuurd zoals men dat noemt. De muziek is van minder belang, behalve op momenten dat Castellitto bewust alle subtiliteit laat varen. De dialogen zitten vooraan en de omgevingsgeluiden in de surround waarbij de 5.1-track redelijk aan zijn trekken komt, maar dit is niet dat soort film. De DTS-track van de Angelsaksische versie staat niet op de dvd.

EXTRA'S
De extra's beperken zich tot een viertal Andere Trailers, waaronder Los Lunes Al Sol.

CONCLUSIE
Non Ti Muovere is een twijfelgeval. Sergio Castellitto is als Timoteo een veelzijdige en gelaagde persoonlijkheid, want hij is een goed acteur. Met Pénelope Cruz als Italia loopt het niet helemaal vlot: haar personage is moeilijk te plaatsen met een laag maquillage die haar eerder als een heroïnehoertje dan als een slachtoffer van seksueel misbruik tekent. Het ligt er allemaal net een beetje te dik op (ze kreeg de European Film Award for Best Actress voor haar prestatie). Claudia Gerini op haar beurt is als actrice niet geraffineerd genoeg voor de rol van de bedrogen echtgenote Elsa. Beide actrices waren beter af geweest met een regisseur die meer nuances legt en minder zwart/wit-contrasten, minder nadruk. Non Ti Muovere is een film naar een scenario van Sergio Castellitto op een boek van zijn echtgenote Margaret Mazzantini en dat heeft het hem moeilijk gemaakt om het bronmateriaal met de objectieve en kritische blik van een buitenstaander te bekijken. Scenarioschrijver, hoofdacteur en regisseur, het is wat te veel van het goede. Korter, met weglating van een paar overbodige herhalingen en hier en daar een knip in zwakke melodramatische scènes, was Non Ti Muovere beslist een betere film geworden.