FILM
Wat zou de Franse film vandaag zijn zonder Luc Besson? De ster van de regisseur schoot begin jaren negentig als een komeet de hoogte in, waarna hij stevig zijn stempel drukte op de publieksfilms bij onze zuiderburen. Nagenoeg iedere Franse kaskraker van het voorbije decennium – en dan vooral de actiefilm – gebruikt inmiddels zijn hyperkinetische, wat boertige no-nonsensestijl, tot spijt van wie het benijdt. En als producent is Besson op dit moment zonder twijfel de invloedrijkste figuur binnen de Francofone tak van de zevende kunst. Je zou bijna vergeten dat hij sinds The Fifth Element uit 1997 zelf nog maar drie keer achter de camera plaatsnam: voor het misbaksel The Messenger, de nobele mislukking Angel-A en uiteindelijk vorig jaar voor de in de niet-Franstalige wereld grandioos geflopte kinderfilm Arthur Et Les Minimoys.

De prent is niet enkel een radicale verandering voor Besson omdat hij zich specifiek tot het jonge volkje richt en voor 2/3 pure animatiefilm is. Ook qua tempo en ritme heeft de regisseur blijkbaar een herbronning ondergaan. Zijn shotkeuze is berekender, vaak minder direct en over the top. Dat neemt niet weg dat hij zich nog steeds bezondigt aan serieus leentjebuur, voornamelijk in de plot. Want de gelijkenissen met een prent als Honey I Shrunk The Kids of The Ant Bully zijn onmiskenbaar. Freddie Highmore is de titulaire Arthur, een jongetje van tien dat in de jaren zestig opgroeit in een zuidelijke VS-staat. Zijn ouders ziet hij nauwelijks en in de vakanties moet hij het met zijn oma stellen. Zijn opa, met wie hij goed kon opschieten, is al enige tijd vermist. Arthur vermoedt dat hij zich bij de Minimoys ophoudt, een minuscuul volkje dat zich in de tuin schuilhoudt. Wanneer oma dreigt het huis te verliezen aan een schuldeiser, is Arthur genoodzaakt zich te laten verkleinen en in het land van de Minimoys op zoek te gaan naar opa en de schat aan robijnen die hij ergens onder de grond verborgen heeft.



Weinig origineel, nietwaar? Maar het moet gezegd, zelfs zonder de spannende anticipatie die een minder generisch verhaal gegenereerd zou hebben, is Arthur Et Les Minimoys best een leuk filmpje. Vooral het eerste halfuur, waarin nog geen animatie voorkomt en louter de band tussen Arthur, zijn oma en zijn verdwenen grootvader geschetst wordt, is zeemzoete jeugdfilm op zijn best. De gebeurtenissen worden door het camerateam immers gecapteerd als betrof het de vaalgele pagina's van een avontuurlijk jongensboek, de humor is over het algemeen geslaagd (zij het vaak wat te snel naar een pointe toewerkend) en de acteerprestaties van Freddie Highmore en Mia Farrow mogen er best zijn. Arthur en zijn oma hebben weliswaar moeite om volledig geronde karakters te worden, maar er zitten genoeg details in de vertolkingen om empathie te creëren.

Wanneer je rond de dertigste minuut de wereld van de Minimoys betreedt, wordt je eerst getroffen door de professionaliteit van de animatie. Het in de computer gerenderde universum is een lust voor het oog, met een warm kleurenpalet en veel zorg en detail gecreëerd door designer Patrice Garcia. Slechts in het ontwerp van de personages is er één grote fout geslopen. De structuur van hun gezicht lijkt deels geënt op Japanse manga, waardoor de gelaatsuitdrukkingen minder tot hun recht komen en het soms lijkt alsof sommige karakters een permanente dosis botox ingespoten gekregen hebben. Ook de stemmencast had men iets zorgvuldiger kunnen kiezen. David Bowie is redelijk op dreef als de slechterik van het verhaal, maar Madonna is nooit geloofwaardig als 'love interest' en hoe minder gezegd over Snoop Doggs vocale bijdrage, hoe beter. Een ander pijnpunt van het geanimeerde segment (dat zo'n uurtje duurt) is Bessons oog voor financieel interessante afgeleide producten, zodat meer dan één scène louter een excuus lijkt om later uit te werken als een videospelletje.

Aan zorg die Besson besteedde aan het design van Arthur Et Les Minimoys valt kortom niks aan te merken, maar zoals we gewend zijn van de Fransman, durft hij daardoor de coherentie van het verhaal wel eens te verwaarlozen. Dat is nog het meest evident in enkele flagrante scenariële fouten, zoals de verwarring van een aquaduct met een viaduct in een dialoogzin en – meest ergerlijk – het feit dat Arthur maar liefst 60 uur krijgt van de cineast om zijn missie te volbrengen, terwijl het scenario het nadrukkelijk over een 'time lock' van 36 uur heeft. De duivel zit in de details, luidt het spreekwoord, en het is net daar dat Luc Besson eens te meer faalt. Het Franse publiek trok zich daar echter niets van aan en maakte Arthur And The Minimoys tot een van de succesvolste prenten van 2006 in de plaatselijke bioscopen. In 2009 en 2010 mogen we dan ook een voltooiing van de Minimoys-trilogie verwachten. Hopelijk heeft Besson tegen die tijd door dat ook details belangrijk zijn.



BEELD EN GELUID
Van een film die voor het grootste deel uit digitale animatie bestaat, verwacht je een perfecte dvd-transfer, en Arthur Et Les Minimoys stelt niet teleur. Het meest in het oog springt de prachtige kleurenweergave, die een charmante warmte genereert. Ook de contrasten zijn van een hoog niveau, net als de bijzonder goede scherpte. Beeld-, print- of compressiefoutjes zijn nergens te bespeuren. Ook de soundtrack is van prima kwaliteit. De Engelstalige Dolbytrack heeft enkel problemen met de soms veel te snel afgeratelde dialogen, want op technisch vlak zijn er nergens kinken in de kabel. Liefhebbers van Nederlandstalige dubs krijgen zowaar een DTS-spoor dat even knap klinkt maar je moet er natuurlijk wel de Nederlandse stemmen bijnemen.

EXTRA'S
De Videoclips (samen 7 min.) van Snoop Dogg en Elijah zijn zo ergerlijk ver verwijderd in muzikale stijl van de sfeer van de film dat je ze best overslaat in de bonussectie. Een Franstalig Interview met Arthur (2 min.) is niet meer dan generisch promotioneel stukje, terwijl de Making Of-sectie zowaar niet enkel een blik gunt achter de schermen van de film zelf (26 min.), maar ook een B-Roll (4 min.) en een alternatieve trailer bevat. De Bioscooptrailer (2 min.) is dan weer spijtig genoeg enkel in Nederlandstalige versie te bekijken.

CONCLUSIE
Arthur Et Les Minimoys is een redelijk entertainende kinderfilm van Luc Besson, met een charmante proloog, een indrukwekkend digitaal geanimeerde hoofdmoot en een handvol leuke vondsten. Op vlak van scenario en karakterisering schiet de prent echter tekort, terwijl de cineast zich in het verhaal te veel laat verleiden door spin-offmogelijkheden voor computerspelletjes. Beeld en geluid ogen en klinken indrukwekkend op dvd, maar de bonussectie is gevuld met niet bijster interessante extra's.