Deze film maakt deel uit van de tiendelige Chaplin Collectie, waartoe ook nog The Kid, The Gold Rush, The Circus, The Great Dictator, Modern Times, Monsieur Verdoux, Limelight, A King In New York en City Lights behoren.

FILM
Charles Chaplin kreeg zowat de meest positieve kritieken van zijn leven voor A Woman of Paris, maar het grote publiek bleef in drommen weg. Dat hoeft niet te verwonderen aangezien de komiek zelf niet aantrad in het melodrama. Hij heeft weliswaar een cameo van enkele seconden als een onherkenbare kruier, maar de cinemabezoeker anno 1923 wilde genieten van het zwervertje, niet van de mondaine beslommeringen van een Parijse vrouw. Als Chaplin poogde een volgende stap te zetten in zijn evolutie als filmmaker is A Woman of Paris een geslaagde worp. Indien hij eveneens de modale bioscoopganger wilde aanspreken, mislukt hij grandioos. Zelfs nu, 85 jaar later, moet men Chaplins eerste drama – en zijn eerste productie voor eigen studio United Artists – erkennen als een intrigerend project dat zelden boeit.

Voor inspiratie ging Chaplin te rade bij Peggy Hopkins Joyce, een gehaaide meid die al met vier miljonairs was getrouwd en hoopte van de komiek echtgenoot nummer vijf te maken. De Brit ging niet in op haar avances maar haar avonturen als mannenverslindster leverden hem wel genoeg stof op om A Woman in Paris mee te vullen. In de film trekt protagoniste Marie St. Clair naar de Franse hoofdstad nadat haar verloofde haar in de steek laat op het perron. Ze voelt zich snel thuis in Parijs en een jaar later treffen we haar aan de zijde van een rijke playboy aan. Haar toekomst lijkt verzekerd, tot de playboy zijn plannen bekend maakt om te trouwen met een rijke erfgename en zo twee zakenimperiums aan elkaar te koppelen. Net dan loopt ze haar vroegere verloofde tegen het lijf die niets liever wil dan alsnog Marie te huwen. De jonge vrouw staat voor een verscheurende keuze: een bestaan als rijke minnares of een liefdevol maar centloos huwelijk.



De stille film was nooit geschikt om melodrama diepgang te geven en A Woman of Paris is geen uitzondering op de regel. De plot is flinterdun, de personages vaak niet meer dan bijgeschaafde karikaturen. Nochtans kreeg de prent veel kritische bijval voor de ‘realistische’ weergave van de personages. In vergelijking met andere stille films uit die periode springt Chaplins productie inderdaad in het oog als een minder stereotiep drama maar anno 2008 gaat die ballon niet meer op. Andere romantische drama’s – vaak uit de Merchant-Ivorystal – hebben sinds 1923 immers de lat heel wat hoger gelegd en zijn mede de oorzaak voor de oubolligheid die A Woman of Paris nu uitstraalt. De zwartgalligheid van Chaplins scenario blijft gelukkig wel deels overeind zodat zijn analyse van de verscheurende keuze tussen geld en liefde nog even modern is voor een bioscooppubliek van vandaag als van 85 jaar geleden.

Naast de creatieve uitdaging van A Woman of Paris werd Chaplin ook gedreven door de waardering voor zijn veelvuldige co-ster Edna Purviance. De cineast wilde de actrice uit komedies halen en haar als een ster van het eigentijdse drama profileren. Het talent om ook in ernstige rollen uit de verf te komen bezit Purviance ontegensprekelijk. Haar Marie St. Clair is een personage met diepgang, iemand in wiens emoties en motieven je durft te geloven. Helaas werd A Woman of Paris niet de doorbraak waarop zij en Chaplin hoopten. De actrice zou nog één hoofdrol en één bijrol vertolken in haar leven alvorens Hollywood vaarwel te zeggen. De rest van de cast levert solide vertolkingen af. Het meest in het oog springt het joie de vivre van playboy Adolphe Menjou.

Commercieel en qua scenario mag A Woman of Paris dan een teleurstelling zijn, voor Chaplins verdere ontwikkeling als man achter de camera was de prent een belangrijke tussenstop. De productie straalt grootse klasse uit dankzij prachtige decors die door de cineast optimaal uitgebuit worden. Chaplin weet bovendien hoe hij zijn verhaal het best in beeld brengt: hij toont zich een begaafde beeldende storyteller. De kers op de taart zou echter pas een halve eeuw na de première komen. In 1976 legde de komiek de laatste hand aan een nieuwe muzikale score voor de prent die ondanks het commerciële falen een van zijn absolute favorieten bleef. De muziek vind je op de dvd en staat officieel te boek als de laatste bijdrage van Charlie Chaplin aan de zevende kunst.



BEELD EN GELUID
De makers van de dvd vonden een verrassend degelijke print van deze 85 jaar oude film waarop de hoeveelheid grain en het aantal printbeschadigingen relatief miniem is. Niettemin herbergt de transfer de tekortkomingen die je van zo’n oude film verwacht: een middelmatige scherpte, fluctuerende contrasten en wisselvallige zwartniveaus. Ergerlijk is de duidelijk zichtbare blokvorming in enkele duistere scènes. Het geluid klinkt een stuk beter. Zowel een opgekuist monospoor als een nieuwe DD 5.1-mix van Chaplins muzikale score helpen de tekortkomingen van het beeld te verdoezelen.

EXTRA’S
Net zoals op de andere releases in de Chaplin Collectie zijn een Videointroductie (5 min.) door biograaf David Robinson en een aflevering van Chaplin Today (26 min.) – ditmaal met Liv Ullman als centrale gast – present op de disk. Tien Deleted Scènes zijn vaak niet meer dan enkele seconden lang. United Artists (3 min.) is een fascinerende promospot uit 1919 over de oprichting van de gloednieuwe studio door Chaplin, Mary Pickford, D.W. Griffith en Douglas Fairbanks. Ook interessant zijn documentaire beelden van het Parijs van de jaren twintig in Paris in the Twenties (10 min.). Een verrassend innovatieve – soms zelfs experimentele – kortfilm uit 1926, Camille, rondt de vintage featurettes af. Een Fotogalerij (8 min. in totaal) bundelt tientallen kiekjes. De Trailer (2 min.) is er een voor de rerelease van de film in 1976. Ten slotte is er de gewoonlijke Promospot (11 min.) voor de Chaplin Collectie.

CONCLUSIE
A Woman of Paris is Chaplins eerste poging tot melodrama. De prent overtuigt echter niet door een onderontwikkelde plot en zelfs de vernieuwende elementen zijn na 85 jaar hopeloos gedateerd. De soundtrack klinkt prima op de dvd, maar het beeld kampt met enkele serieuze tekortkomingen. Over de bonussectie daarentegen niets dan goeds.