FILM
Dave Buznik (Adam Sandler) is altjd een kneusje geweest dat nooit voor zichzelf opkwam. Nu verdient hij zijn kost met het ontwerpen van kostuumpjes voor katten (!) Nadat hij tijdens een vlucht - valselijk - wordt beschuldigd van een agressie-aanval tegen een steward, veroordeelt de rechter hem tot het volgen van een cursus woedebeheersing. Hij komt zo in de handen terecht van dokter Buddy Rydell (Jack Nickolson), die hem het bloed van onder de nagels pest en tot overmaat van ramp bij hem komt inwonen.

Een magistraal epos dat het delicate evenwicht bewandelt tussen tragikomedie van de meest diepzinnige soort en existentiële levenspijn...

Just kidding!

Dat Adam Sandler, een beperkt talent om mee te beginnen, die maar één trucje kent en dat over vijftig films of zo uitsmeert, garant staat voor cinema vol puberale humor die geen hond boven de acht jaar nog leuk vindt, en dat de man een aanfluiting mag zijn voor al wat nog maar in de buurt komt van goede smaak, is allicht geen nieuws. Zijn films zijn dan ook alleen te genieten in serieuze staat van alcoholische intoxicatie. Dat ook een gerenommeerde acteur als Jack Nicholson, die anders in komedies als As Good As It Gets zich altijd van zijn fijnste kant heeft laten zien, zijn broek tot op zijn enkels laat zakken om in smaakloze prenten als deze op te duiken, is echter een volledig nieuw gegeven, en je vraagt je af wat de man in godsnaam als tegenprestatie heeft gekregen om op een dergelijke manier zijn anders goedlopende acteercarrière op het spel te willen zetten voor een piece of tripe als dit. Alle goeie films die de man op zijn palmares heeft staan zomaar te grabbel gooien: ofwel heeft Nicholson balls ofwel heeft zijn manager in een onbewaakt moment een betonblok op zijn hoofd gehad. De meest logische verklaring lijkt het tweede, want Nicholsons geforceerde "grappigheid" werkt op zijn best gezegd enkel om de maag te helpen keren. Al bij de premisse van Anger Management loopt alles grondig fout wat er fout kan lopen; Sandlers personage moet geforceerd afgeschilderd worden als een irrationele geweldenaar, terwijl hij nog geen vlieg kwaad in de ogen kan kijken, en al zijn daden worden geïnterpreteerd als "vrolijke ongelukjes". Voor de therapie die Sandler moet volgen trekt regisseur - jawel, dit onding heeft een regisseur! - Segal een blik vol clichés over psychologische hulpverlening op zijn Amerikaans open, en de gaatjes die dan nog in het scenario zitten worden opgevuld met belegen grappen over masturbatie, travestieten, enorme penissen en andere WC-humor. De enige die van zulke ongein agressief kan worden zijn wij, arme kijkers; bij het bekijken van de film welde een onbetamelijke lust in me op om Sandlers smoelwerk te bewerken met een botte verticuteermachine. Dat komedies ook wel eens af en toe grappig moeten zijn, is iets wat de makers van deze prent blijkbaar compleet ontgaan is. Stupiede films kunnen ook wel best hun charme hebben, en op het juiste ogenblik en in het juiste gezelschap de nodige lachstuipen veroorzaken, al was het maar omwille van het stomme gegeven. Voor een film als deze is er echter niet zoiets als een juist ogenblik óf een juist gezelschap, tenzij uw kennissenkring zich beperkt tot Beavis en Butthead-lookalikes.

Een half puntje omdat Jack Nicholson is wie hij is, en de arme man blijkbaar in acute geldnood zit, de sukkelaar. Meer kan er niet af. En het is dan nog met tegenzin.

BEELD EN GELUID
Deze blu-ray wordt in het originele 2.40:1-formaat gepresenteerd. Alhoewel de resolutie aardig is, zitten er toch wat wazigere scènes in, de kleuren staan niet helemaal op punt, en niet alle aliasing is verdwenen. Een film als Anger Management is overigens geen dankbaar materiaal om een high-definitionbeeld uit te persen dat het verschil maakt. Ongeveer hetzelfde kan gezegd worden over de geluidstrack van deze blu-ray: de dialogen zijn duidelijk en gericht, en mooi in balans met de muziek, maar voor spectaculaire surroundeffecten te demonsteren hebt U hier de verkeerde disc te pakken.

EXTRA'S
Regisseur Peter Segal en hoofdrolspeler Adam Sandler verzorgen samen een audiocommentaar. De documentaire Skull Session is een 18 minuten durende, promo-documentaire, en in My Buddy Jack smeren de andere acteurs Nicholson stroop aan de baard. Vier verwijderde scènes (11 min.) zijn verder toegevoegd, waaronder één waarin ook notoir heethoofd John McEnroe een korte cameo heeft. Dan is er nog een montage van bloopers (6 min.), en een rijtje trailers voor andere Sony-HD films.

CONCLUSIE
Wanneer we discs als deze ter viewing krijgen, wordt er op de redactie gewoonlijk een hartelijk rondje zwartepieten gespeeld, en ik heb deze keer verloren. Dit zegt volgens mij genoeg over de cinematografische kwaliteiten van deze film. Als toiletkomedies met Adam Sandler uw ding echter zijn, go nuts.