Deze film maakt deel uit van een Ingrid Bergman Box, waartoe ook Intermezzo, Dollar en June Night behoren.

FILM
De derde samenwerking tussen Ingrid Bergman en cineast Gustaf Molander lijkt opnieuw het thema op te nemen van hun vorige twee samenwerkingen: overspel. In de eerste tien minuten krijgen we namelijk een overspelig koppel te zien dat bang is dat verdwenen liefdesbrieven die hun relatie zwart op wit bewijzen, in verkeerde handen gevallen zijn. Hun angst blijkt terecht als de schimmige Anna Holm hen voor 10.000 kronen afperst. Anna bezondigt zich aan dergelijke louche praktijken omdat ze de wereld is gaan haten nadat een brand haar gelaat verminkte. Haar volgende opdracht gaat echter verder dan afpersing: ze moet aan de slag als gouvernante van een jongetje en het vervolgens vermoorden. Zo kan de oom van het kind de rijkelijke erfenis opstrijken. Om gouvernante te kunnen spelen ondergaat Anna plastische chirurgie. Haar gruwelijke litteken wordt volledig weggewerkt. Maar de metamorfose heeft meer dan alleen haar gelaat veranderd. Ook haar karakter is schoner geworden, waardoor ze aarzelt wanneer de jongen vermoord moet worden.

De premisse van A Woman’s Face intrigeert zonder meer, maar de uitwerking laat geregeld te wensen over. de film had kunnen uitgroeien tot een sublieme psychologische thriller vol ambigue motieven en schimmige beelden. Gustaf Molander zet echter de trend voort die hij inzette met Intermezzo. De cineast vormt de premisse om tot een standaard melodrama waarin een liefdeshistorie de boventoon voert, de motieven van de personages te weinig aan bod komen en het slot nodeloos de positieve kaart trekt. De opbouw van het scenario is bovendien voor verbetering vatbaar. Na een sterke start met echo’s van klassieke Amerikaanse gangsterfilm zakt het tempo geleidelijk om halverwege compleet in elkaar te stuiken. Alle potentiële mogelijkheden van de premisse – dit had in het beste geval een soort Yeux Sans Visage kunnen zijn – worden kortom de keel afgesneden door een manco aanpak.



Niet enkel op het vlak van het scenario schiet de prent overigens tekort, ook de visuele flair die een prent als deze  moeten hebben, blijft volkomen afwezig. Molander is nauwelijks geëvolueerd als cineast en houdt het bij shots die eerder van toepassing zijn in een toneelstuk dan op het witte doek. Wie dus hoopt op een sfeervolle prent is eraan voor de moeite. Gelukkig kan Ingrid Bergman het teleurstellende bronmateriaal en de dito artistieke visie overstijgen. In de eerste dertig minuten van A Woman’s Face toont ze zich een fantastische femme fatale die met misprijzen kijkt naar een wereld die haar onrecht heeft aangedaan. Hier schijnt de actrice het helderst, hoewel het een rol is waarin we haar in de toekomst nauwelijks nog zullen zien. Naarmate de film vordert glijdt haar performance echter af naar een brave vertolking. Ze is dan niet langer in staat de tekortkomingen van het script met de mantel der liefde te bedekken. Haar tegenspelers staan niet voor het eerst volledig in haar schaduw: zij zijn slechts pionnen om haar transformatie beter uit de verf te doen komen.

Het minste wat je van A Woman’s Face kan zeggen is dat het tenminste een verbetering is t.o.v. de eerste twee films uit de Ingrid Bergman Box. Zeker in het eerste halfuur intrigeert de film en oogt hij niet al te gedateerd. Eenmaal de melodramatische elementen naar de voorgrond worden gehaald, is een deel van het goede werk tenietgedaan, maar bij de eindafrekening weerhoudt de herinnering aan de goede eerste dertig minuten je ervan de prent als een mislukking te beschouwen. Toch is het moeilijk deze film aan te raden als entertainment: de voorspelbare plot en het happy end vijlen namelijk de scherpe kantjes te fel van A Woman’s Face af.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van de twee eerste dvd’s in de Ingrid Bergman Box deed weinig goeds vermoeden voor A Woman’s Face, maar dat blijkt reuze mee te vallen. Krassen en vuiltjes duiken weliswaar nog geregeld op en grain blijft een probleem, maar de scherpte, het contrast en de helderheid zien er degelijk uit voor zo’n oude en relatief obscure film. Ook met de soundtrack gaat het de goede kant uit. De monotrack klinkt helder en heeft slechts matig last van ruis. De mix tussen dialoog en muziek blijft echter een pijnpunt.

EXTRA’S
De dvd bevat geen bonussectie.



CONCLUSIE
A Woman’s Face intrigeert in de openingsfase maar glijdt langzaam af tot een voorspelbaar melodrama. Ingrid Bergman overstijgt het zwakke script vooral in de eerste helft van de film met een atypische maar geslaagde vertolking van een wrange jonge vrouw. Beeld en geluid halen een voldoende, maar extra’s zijn er niet.