FILM
Joanna Mills (Sarah Michelle Gellar) wordt al jaren geplaagd gruwelijke visioenen en flashbacks, waarin ze de brutale moord 'voelt' op een vrouw die ze nooit in den levende lijve heeft ontmoet. Ze begint steeds meer de pedalen te verliezen en trekt ten einde raad naar een stadje in Texas. Daar hoopt ze wat antwoorden te vinden op haar vele vragen. Maar dan blijkt Joanna zelf het slachtoffer te zijn van de verschrikkelijke moord uit haar dromen....

"The past never dies... It kills"

The Return is een enorm vreemde film. De prent van de Britse Asif Kapadia (The Warrior, Far North) werd bij zijn bioscooprelease gepromoot als een volbloed horrorfilm, maar kan mits veel goede wil uitsluitend omschreven worden als een 'bovennatuurlijke thriller'. Deze totaal verkeerde promotie had een boel teleurgestelde (horror)kijkers tot gevolg (hoewel er wereldwijd bijna geen hond naar The Return ging kijken, getuige de miserabele omzet van nog geen 11 miljoen dollar). Daarbovenop leek het alsof er op de montagetafel meer uitgeknipt was dan nodig, want echt coherent kan je The Return niet noemen. Het scenario heeft evenveel gaten als een Zwitserse kaas en de spanning loopt compleet verloren in het warrige geheel. Wat de film - of beter de regisseur - wel goed doet, is het scheppen van een geweldig sinistere en grimmige sfeer. Dankzij een enorm visueel oog, het gebruik van korrelige fotografie en een inventief gebruik van belichting, slaagt regisseur Kapadia erin om een typisch Amerikaans stadje ongelofelijk dreigend voor te stellen. Ook qua casting zit het snor. Op kop hebben we een zwart geverfde Sarah Michelle Gellar, die dankzij het succes van The Grudge 1 & 2 heel wat krediet heeft opgebouwd bij de horrorfans. Ook al faalt The Return als film, Gellar is één van de redenen dat het geheel overeind blijft. Ze levert een doorleefde en geloofwaardige vertolking af, met prima weerwerk van de charismatische Peter O'Brien. Sam Shepard is altijd goed en ondanks zijn korte optreden laat ook hij een indruk na op het eindproduct. The Return is het bekijken waard op regenachtige zondag, mede dankzij de geweldige sfeer en prima acteerprestaties. Maar hier zat zoveel meer in en dat lege, teleurstellende gevoel laat een zure nasmaak na.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 2.35:1-beeld is scherp, met een prima contrast en een bevredigend schaduwdetail. De regisseur werkt met schaduwen en een grijs, donker kleurenpallet. De kleuren ogen helder, natuurlijk en het zwartniveau is op zijn beurt solide. Diepte en detail zijn voldoende en het beeld is vrij van vuiltjes of beschadigingen. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt warm en dynamisch, met mooie heldere en verstaanbare dialogen. De muziek en geluidseffecten zorgen voor een goed gevoel van ruimte, terwijl de subwoofer het geheel voorziet van punch en ambiance waar nodig. Ruis en andere geluidsoneffenheden hebben we niet waargenomen. 

EXTRA'S
Terwijl de Amerikaanse release informatief en waardevol bonusmateriaal bevat zoals een 'Making of'-featurette, weggeknipte scènes, een alternatief einde en trailers, moeten we het hier stellen met helemaal niets. Een gemiste kans Universal!

CONCLUSIE
The Return is een interessante mislukking van de Britse cineast Asif Kapadia (The Warrior, Far North). Het ding barst van de sfeer, maar ook van de potentie. What could have been, zeg maar! Sarah Michelle Gellar bewijst dat ze meer kan dan onnozele tekenfilmhonden, vampieren en Japanse spoken te jagen en is overtuigend als de getormenteerde Joanna Mills. Ook de rest van de cast is prima. De beeld- en geluidskwaliteit is puik, maar op het gebied van bonusmateriaal is het huilen met de pet op. Eerder een huurtip.