FILM
De carrière van Edward Wilson (Matt Damon) wordt grotendeels bepaald door zijn lidmaatschap van de geheime organisatie Skull and Bones. Aanvankelijk studeert hij poëzie, maar nadat hij één van zijn leraars, Dr. Fredericks (Michael Gambon) met pro-nazisympathieën verklikt, krijgt hij het aanbod om in de Tweede Wereldoorlog vanuit Engeland voor de spionagediensten te gaan werken. Proberen zo veel mogelijk informatie over de Duitse bezetter te weten te komen en zo veel mogelijk valse informatie te verspreiden onder de vijand, dat zijn zijn voornaamste opdrachten. Vòòr zijn overplaatsing is hij nog in de gauwte met Margaret Russell (Angelina Jolie) getrouwd, die hij zwanger heeft gemaakt van één avondje wippen (zo gaat dat in films), en afgezien van een telefoontje over een gebrekkige lijn heeft hij een bijzonder slappe affectieve band met zijn familie. Wanneer hij na de oorlog terugkeert naar Amerika krijgt hij alweer een niet te versmaden aanbod: mee aan de wieg staan van een nieuwe overheidsdienst, de CIA, die de activiteiten van de nieuwste vijand van de Verenigde Staten, de Sovjetunie, moet gadeslaan. Wilson spioneert mee, onderhandelt waar nodig met zijn Russische evenknieën in een schaduwachtig parallel diplomatisch circuit, én hij helpt informatie te onttrekken aan Russische overlopers. Vooral met de Cuba-crisis in de achtertuin van de Verenigde Staten wordt hij gedwongen om op zeer korte tijd enkele beslissingen te nemen die zijn persoonlijke leven, of wat daar nog van over is, zeer drastisch te veranderen. Er is namelijk in Wilsons onmiddellijke omgeving een mol actief...

De onstaansgeschiedenis van de CIA is een vette kluif voor conspiracists van allerlei strekkingen, en ook deze The Good Shepherd is een fictief, van flashbacks doordrenkt verhaal waarbij de oprichting van 's werelds beruchtste inlichtingendienst vanuit het perspectief van één man belicht wordt, waarbij wat voorkennis over de Cuba-crisis en de Tweede Wereldoorlog geen overbodige luxe is. Matt Damon is echter, zeker na zijn Bourne-verleden, voor deze rol gecast die hem eigenlijk niet op het lijf geschreven is. Hij ziet eruit als een sjofele boekhouder die elke dag naar zijn werk sleft, werk dat blijkbaar even goed post ronddragen en koffie zetten zou kunnen zijn. Met het idee het werk van een CIA-agent wat te undertonen is De Niro misschien iets té ver gegaan, want Damon vertoont in zijn acteerwerk evenveel uitstraling als een slak met jicht. Wel doet De Niro goed zijn best om een historisch correcte context te schetsen, tot en met de props die onder meer deukhoeden, belachelijke brilmonturen en knappe auto's voorschrijven, en op inhoudelijke fouten zal hij met dit werk niet al te snel betrapt kunnen worden. De wereld van spionage en contraspionage is misschien niet zoals deze altijd in de James Bond-franchise wordt voorgehouden, maar deze doorleefde vertolking, waarin er meer de nadruk wordt gelegd op de nefaste gevolgen voor het privé-leven van agenten, is bij momenten iets te saai en te repititief. De Niro maakt uitgebreid gebruik van twee door elkaar lopende tijdlijnen, die in 1963 waarbij Wilson op zoek moet naar de mol in zijn organisatie, en die start in 1939 bij aanvang van zijn carrière. De verhalen convergeren netjes naar één punt toe, maar er wordt bijvoorbeeld weinig gedaan om Matt Damon en Angelina Jolie ouder te laten lijken. Wanneer hij in het segment in 1963 zelf een inmiddels volwassen zoon heeft, is het moeilijk om te geloven dat het het kind van het koppel is, vooral omdat Damon dan al ongeveer twintig jaar met dezelfde jas, dezelfde hoed, dezelfde bril én dezelfde kop rondloopt.

BEELD EN GELUID
The Good Shepherd is een zeer donkere film, en als er al veel kleuren bij te pas komen, dan zijn ze bleek en onnatuurlijk zwak. Eén en ander moet natuurlijk dienen om de juiste sfeer te kunnen scheppen, en om te tonen dat er met de kleuren niets mis is: in een andere scène schijnt er neonverlichting boven de cinema waarin tijdens het nieuws archiefbeelden van Hitlers troepeninspectie in Polen wordt getoond. Groter kan het verschil haast niet zijn. De oorlogsscènes zitten onder een dikke laag bruin, de onderhandelingen over overlopers vinden dan weer plaats in blauwe, koude omgevingen - vandaar de naam "koude oorlog", wellicht? De sequensen waarbij het begin van iedere nieuwe tijdsperiode wordt ingeluid door een nep zwart-witbeeld waarin de kleuren langzaam terugkomen, is niet origineel genoeg. Verder moeten we toch opmerken dat het contrast niet altijd even diep is, en dat zeker de laatste spatjes ruis niet zijn verdwenen. De beeldkwaliteit is dus niet zo heel veel beter dan die van de dvd-uitgave, wat een release op een HD-medium eerder verwonderlijk maakt. De scherpte is niet altijd even goed, en compressieblokken doen ons erg denken aan de vergelijkbare kwaliteit op de dvd. De beeldkwaliteit is, kort samengevat, niet danig superieur aan die van de dvd. Een serieuzer bone to pick hebben we met de transfersnelheid. In plaats van de gewone HD-snelheid aan te houden heeft ook deze blu-ray er een onnodige 4% afspeelversnelling op zitten, waarbij het beeld eerst naar PAL wordt omgezet en vervolgens HD-gedecodeerd. Deze eerste stap is nergens voor nodig, geeft net als bij de dvd aanleiding tot het zogenaamde PAL-speedup waardoor de film net als de dvd afklokt op 160 minuten. De beeldkwaliteit is overigens ook maar 1080i in plaats van 1080p, wat soms een beetje een rustelozere indruk geeft, vooral in scènes met meer beweging. Als bijkomend nadeel ondervindt de geluidstrack uiteraard ook PAL-speedup. Nu is deze voor deze film niet dramatisch, want erg veel muziek wordt er niet gebruikt. De geluidstrack is echter globaal niet echt denderend te noemen: noch de Dolby Digital 5.1-track, noch de DTS-HD MA gebruiken extensief de surroundeffecten, behalve dan eventueel in de achtergrondmuziek. De twee tracks zijn dan ook aan elkaar gewaagd, én aan die van de dvd-release, waarbij misschien net de DTS op de blu-ray iets gedetailleerder klinkt dan die van de DVD.

EXTRA'S
Op de blu-ray vinden we een fractie van de extra's die op de 2-dvd special edition stonden. Eerst is er een korte featurette A Look Inside (3 min.) die alleen maar moet dienen om tv-kijkers warm te maken om naar de film te gaan. Behind The Scenes is weer een mager excuus om wat B-rollmateriaal aan elkaar te plakken en het als extra te presenteren. Opnames van de opnames terug, zonder enige vorm van duiding of commentaar. Interessantst zijn nog de Interviews met Cast en Crew (26 min.), waarin naast de acteurs en regisseur ook een CIA-adviseur en een medewerker van de Amerikaanse ambassade aan het woord komen. Afgesloten wordt met een handjevol cross-promotionele trailers.

CONCLUSIE
The Good Shepherd is een waarheidsgetrouwe maar (daardoor?) redelijk saaie film over de ontstaansgeschiedenis van de CIA. Matt Damon is alleszins een veel te stijve hark in vergelijking met zijn andere films. De kwaliteit van de blu-ray is mediocer, en overstijgt die van de dvd op geen enkel moment. De extra's zijn mager.