FILM
Beer Boog (Martin Lawrence) leeft in redelijk comfortabele omstandigheden in de garage van parkranger Beth (Debra Messing), die hem vertroetelt als een kind. Zijn leventje wordt verstoord wanneer hij op een dag het hert Elliot (Ashton Kutcher) helpt ontsnappen van op de motorkap van jager Shaw (Gary Sinise). Met de komst van de nieuweling maakt Boog zich niet erg populair in het dorp: samen roven ze de lokale supermarkt leeg, en een circusvoorstelling van Boog wordt een traumatizerende ramp voor de minderjarige kijkertjes. De enige oplossing die Beth nog rest is Boog terug los te laten in het vrije reservaat, samen met zijn nieuwbakken vriend. Boog wordt wakker en is compleet over zijn toeren; hij wil hoe dan ook terug naar huis, maar heeft geen flauw idee hoe. En het reservaat verlaten is ook al geen goed idee, want daarbuiten liggen de jachtreservaten, waar binnen drie dagen het "open season" (het jachtseizoen) begint... Toch wil Boog per sé naar Timberline terug... maar een reeks ontmoetingen met lotgenoten die het niet veel beter hebben in het bos, doet hem van gedacht veranderen.

Open Season kwam en ging bijna geruisloos voorbij in onze cinema's; ook al het feit dat enkel de Vlaamse dubbing (yup, daar gaan we weer) werd vertoond, en de Engelse versie met de originele stemmen niet of nauwelijks, zal daar we wat mee te maken hebben. De film zelf schippert overigens tussen dezelfde twee doelpublieken: er zitten meer dan genoeg ranzige grappen in om een volwassen kijker te paaien, en tegelijkertijd moeten aangezoete overdoses familiewaarden die we eerder bij de concurrentie verwacht hadden, de kids van vandaag een levenslesje meegeven. De personages zijn wel charmant, maar de plot is één samenraapsel van zaken die we bij andere films al beter hebben gezien. Niet dat dat op zich onoverkomelijk is, maar de Sony Animation-studio's staan nog in hun kinderschoenen vergeleken met Pixar, Dreamworks en Blue Sky, en de animatie is daardoor nog zeker niet van vergelijkbaar niveau. De ronddwarrelende bankbiljetten bijvoorbeeld lijken wel gelamineerd, en bij het ontwerpen van de gezichtstrekken wilde men de klus blijkbaar met zo weneig mogelijk solide vormen in elkaar puzzelen. Het moet natuurlijk niet fotorealistisch zijn, maar een zekere consistentie in ontwerp van de props kon geen kwaad.

De karakters zijn wel geinig, en ik heb dus voor de eerste keer in mijn leven dankzij deze Open Season een film met Martin Lawrence uitgezeten. Wie echter qua animatie over iets minder verfijndere technologie beschikt, moet inhoudelijk een stuk geestiger uit de hoek komen dan gemiddeld. Bij een film als Hoodwinked is dat min of meer gelukt, bij deze film blijft het allemaal iets te braaf en conventioneel. Zelfs het rivalenverhaaltje tussen Elliott en zijn concurrent in de liefde, Ian (Patrick Warburton), een hert dat er een stuk minder verkreukeld uitziet dan hijzelf, kan ons niet genoeg sympathie doen opwekken voor de underdog. Maar kom, Open Season kleurt (misschien iets te veel) binnen de lijntjes maar voor uw kids is dit zeker een veilige keuze voor een regenachtige herfstdag.

BEELD EN GELUID
Open Season is zo één van die films die een (her)aanschaf op blu-ray rechtvaardigt op basis van de technische kwaliteit ervan. Computeranimatie en high-definitiontransfers lijken voor elkaar geboren. Het beeld ziet er niet alleen nagenoeg foutloos uit, het is een superscherp beeld met veel details in onder meer de textuur van Boogs pels en het opspattende water. De kleuren zijn niet zo gegradeerd als bijvoorbeeld in films van Pixar, maar de keuze voor een redelijk beperkt kleurpalet lijkt ingegeven door artistieke overwegingen, om nauwer aan te sluiten bij de cartoonachtige aanblik van de film. De nachtelijke scènes zetten ook nog eens het fijne contrast haarscherp in de verf. De meer gedetailleerde kleurnuances, zoals de het verschil in belichting bij kunstlicht of bij vuur, zijn indrukwekkend uitgewerkt. Open Seasonmag dan niet de meest gedetaileerde CGI-animatiefilm tot nog toe zijn, de transfer is zeker ééntje om duim en vingers af te likken. De audiotracks zijn ook best ruim binnen de krijtlijnen van het aanvaardbare, en enkele van de soundscapes in het Grote Dierenbos zijn best wel leuk, maar het onderste werd niet uit de kan gehaald. De LFE-tonen klinken niet altijd voluit, en het geheel is wat te exclusief op de frontkanalen gericht. De overigens redelijk beperkte soundtrack is niet te zeer uitgesmeerd; de dialogen klinken helder en vol.

EXTRA'S
Zoals gewoonlijk zit er bij dit soort films een behoorlijke lading bonusmateriaal, ingekleed in mooie thematische geanimeerde menu's. Ten opzichte van de dvd-release is er hier en daar wat materiaal verdwenen, maar de schaar is vooral gezet in niet-relevante extra's zoals spelletjes. Een toch niet te versmaden audiocommentaar door vier leden van het productieteam: regisseurs Jill Culton en Roger Allers, co-regisseur Anthony Stacchi, en producente Michelle Murdocca, is luchtig maar beluisterbaar en vervalt gelukkig niet te veel in technisch jargon. Boog And Elliot's Midnight Bun Run is het al bijna even traditioneel aan het worden stukje extra film, dat achteraf werd bijgemaakt. In dit fragmentje gaat het tweetal 's nachts proberen een kampeerwagen leeg te roven, maar het wordt uiteraard op heterdaad betrapt. (5 min.) Amusant maar niets meer. Inside the Animals Studio bevat vijf minuten geanimeerde in-characterinterviews met een paar van de dieren. Behind The Trees (15 min.) is een overzichtelijke making of-featurette met klassiekers zoals filmfragmenten, stukjes interview en een kleine glimp op de productie. De korte doortocht van de oorsprong van het project over de creatie van de karakters tot en met de muziekscore worden echter zodanig snel afgehaspeld dat het happen naar adem is, en alweer is er bij deze film als bij magisch wonder niet één schuin woord gevallen tijdens de productie, want het was allemaal "fantaasties" en "gewaaldig". In The Voices Behind The Stars kijken we acht minuten lang naar wie er achter de microfoon staat, en vinden daar onder meer Ashton Kutcher, Martin Lawrence, Debra Messing, Billy Connolly en Gary Sinise terug. Wat ik elke keer wel van zo'n featurette onthoud is de moeite die men doet om de cartoonkarakters zo goed mogelijk te modelleren naar de acteurs die ze vertolken, en dan is een featurette als deze een goede graadmeter om te oordelen of dat gelukt is.

De disk bevat drie interactieve opties, zoals een Voice-A-Rama waarmee je elk van de figuren in een plejade van talen kan laten spreken. De Wheel Of Fortune: Forest Edition is een spelletje waarbij je filmfragmenten moet thuisbrengen, en je uiteindelijk beloond (?) wordt met een alternatieve versie van de I Wanna Lose Control-clip. Aan het spelletje is niet eens een verificatiemodule verbonden die je meedeelt of je wel correct hebt geantwoord, dus dit is echt wel bijzonder dom. Scene Deconstruction For "Swept Away" daarentegen is een leuke multi-angle optie waarbij je de scène waarin de dam barst kan zien in vier verschillende stadia van afwerking. Voor een tweetal minuten bent u dan zoet met 2 verwijderde scènes afgewerkt tot in de story reel-fase. Als zelfs muziekartiesten het niet meer zien zitten om geld te spenderen aan een videoclip, dan worden ze benaderd door filmbobo's die dan het lucratief voorstel doen om een clip ineen te boksen met filmfragmenten: lekker goedkoop en win-win. De twijfelachtige eer gaat ditmaal naar Deathray voor hun nummer (nu ja...) I Wanna Lose Control (Uh Oh). De bonussectie wordt beëindigd met wat crosspromotioneel materiaal voor Surf's Up.

CONCLUSIE
Open Season is best te pruimen, in het Engels uiteraard nog meer dan in het Nederlands of het Vlaams, maar stellen dat deze film kan tippen aan het werk van "groten" zoals Dreamworks, Aardman of Pixar, is een brug te ver. De blu-ray heeft beeldkwaliteit van demonstratieniveau.