SERIE
Wat Agatha Christie met Poirot betekende voor de Engelse literatuur, betekende Inspecteur Maigret voor de Waalse schrijver Georges Simenon. De Parijse pijprokende politieman roept het beeld op van enquêtes uitgevoerd in rokerige cafés, afgekalfde hoerententen en door luizen geïnfecteerde achterbuurten, maar hij beweegt zich ook al eens in de hogere kringen. Simenon was een doorwinterde misdaadschrijver, die goeie spannende en intelligente pageturners produceerdem waarin hij bijvoorbeeld onder meer ook homoseksualiteit bespreekbaar maakte, voor die tijd revolutionair. Bruno Cremer speelt met verve de bezadigde Jules Maigret, een inspecteur die wars is van regeltjes en procedures, en die meer vertrouwt op de psychologische analyse van getuigen, daders en slachtoffers, dan op hard forensisch bewijs. De ene keer is hij de vriendelijkheid zelve, die zelfs een moordenares laat ontsnappen omdat ze toch niet lang meer te leven heeft, de andere keer manifesteert hij zich als een pedante bullebak. Cremer brengt veel charisma over naar het kleine scherm, en is zonder meer één van de beste Maigret-vertolkers ooit. De adaptatie van France 2 is prestigieus, stijlvol en in alle aspecten goed afgewerkt.

AFLEVERINGEN
25. Maigret Et L'Enfant De Choeur (Maigret En De Misdienaar)
Een misdienaar (Stanislas Crevillén) heeft op zijn weg naar de kerk voor de deur van de homoseksuele rechter Mezières (Jean Martin) niet alleen een lijk gevonden, hij heeft ook nog eens oog in oog gestaan met de moordenaar. Er is alleen geen lijk meer te bespeuren, en de jongen, Etienne, wordt afgeschilderd als een fantast. Maigret besluit toch om een reconstructie te doen. De buurtbewoners, een bont zooitje waaronder een overspelig koppel en twee stokoude taarten, spreken elkaar redelijk tegen. De jongen, die absoluut zijn zinnen heeft gezet op een nieuwe fiets, trekt zijn verklaring in, net op het moment dat hij van iemand een tegoedbon voor een nieuw rijwiel heeft gekregen. Intussen is Maigret zijn oorspronkelijke getuigenis toch gaan geloven, alhoewel hij eerst moet uitzoeken wie er feitelijk verdwenen is.

26. Maigret Et Le Liberty Bar ( Maigret Aan De Rivièra)
Maigret wordt door inspecteur Boutigues (Philippe Uchan), een politieman aan de Azurenkust, gevraagd om bijstand in het onderzoek naar de moord op een Australiër, William Brown, die zich de avond voor hij neergestoken is, flink heeft laten vollopen. Aangezien de man een verzetsheld was, wordt de zaak door het ministerie erg ernstig genomen. Maigret maakt kennis met de twee vrouwen die het huis met Brown deelden: zijn minnares Gina (Jeanne Goupil) en haar moeder (Françoise Christophe), die intussen als verdachte de bak zijn ingedraaid. Er is ook een behoorlijke hoeveelheid juwelen uit het huis verdwenen. In een poging om de laatste levensuren van Brown te reconstrueren vindt Maigret munten uit een louch café, waar hij zeker nog een prostituée, Sylvie (Marina Golovine), en haar hoerenmadam Mado (Pascale Roberts) frequenteerde. Vooral het uit de voeten maken van de erfenis belooft met vier vrouwen interessant te worden.

27. Maigret Et L'Improbable Monsieur Owen (De Onwaarschijnlijke Mijnheer Owen)
Maigret logeert tijdens zijn vakantie in Zuid-Frankrijk in hetzelfde hotel al de aan een rolstoel gekluisterde excentrieke kunstverzamelaar Owen (François D'Artemare). In Owens badkamer wordt er een lijk gevonden, en Owen zelf is spoorloos verdwenen alhoewel zijn rolstoel nog op zijn kamer staat en zijn medicijnen nog in zijn kastje liggen. Naast het bad ligt het kadaver van het maltezertje van filmster Mylène Turner (Arielle Dombasle). Het dode hondje past echter niet in het plaatje van de moord. Roger (Bruno Slagmulder), de man van Turner is bovendien spoorloos verdwenen, en heeft en crimineel verleden. De blinde masseur van het hotel, Niklos (João Lagarto) vangt al wel eens een paar interessante geruchten op, en hij helpt de inspecteur.

28. Maigret Et L'Inspecteur Cadavre (Maigret Als Ongewenste Gast)
Een ploegbaas in een melkveebedrijf, Albert Retailleau, belandt onder een trein. De roddelmolen doet zijn werk, en de rijke Etienne Naud (Jean-Pierre Moulin) wordt verweten hierbij betrokken te zijn: het dorp is volgeplakt met affiches die hem als moordenaar brandmerken. De vrouw van Naud, Louise (Axelle Abbadie) spreekt haar connecties - haar broer (Gabriel Cattand) -  aan bij het Franse ministerie, en Maigret wordt naar België gestuurd om officieus een onderzoek te doen. Hij heeft echter in België geen bevoegdheden. Maigret merkt dat de dochter van de Nauds, Geneviève (Nade Dieu), zich vreemd gedraagt, en 's nachts de bossen intrekt, en die alle mannenhoofden doet draaien. Bij het onderzoek loopt de detective  Cavre "Cadavre" (Jacques Boudet) Maigret voortdurend voor de voeten. Een lokale dronkenlap, Désiré (Jo Rensonnet) heeft naast het spoor de pet van Retailleau gevonden.

29. Madame Quatre Et Ses Enfants (Maigret En De Vrouw Van De Apotheker)
Mevrouw Quatre (Marianne Basler), de vrouw van de apotheker, is met haar twee zonen bij haar man weggelopen, nadat ze in hun kelder het lijk van een jonge vrouw heeft aangetroffen. Commissaris Vambier (Christian Morin) weet niet goed wat hij er mee moet aanvangen, en hij vraagt Maigret om hulp. Die checkt anoniem in in hetzelfde hotelletje als mevrouw Quatre. De dame zit er zo nerveus als een konijn, en wil zeker niet meer naar huis teruggaan. De apotheker zelf is er echter vandoor. Achter de muren van zijn kelder vindt de politie een hele stapel vrouwenlijken. Maigret vermoedt dat de psychopatische moordenaar voor mevrouw Quatre zal terugkomen, en hij gebruikt haar als lokaas. De dader heeft echter een ander slachtoffer in het vizier.

30. Meurtre Dans Un Jardin Potager (Maigret En De Moord in De Volkstuin)
Er ligt een lijk van een zwerver in een chaletje dat bij een volkstuintje hoort. Zijn keel is opengehaald met een snoeimes. Niemand herkent hem achter zijn zware baard, vandaar dat inspecteur Maigret hem laat scheren en hem nog eens aan alle inwoners van het dorpje toont. Het tuintje is eigendom van twee zusters Sirouet, Fonsine (Geneviève Fontanel) en Fernande (Michèle Simonnet), die elkaar niet kunnen rieken, en die zelfs in een huis wonen dat ze letterlijk met een muur in twee hebben verdeeld om elkaar niet voor de voeten te lopen. Behalve dan dat ze elkaar regelmatig in het aanschijn van de hele gemeenschap uit staan te schelden voor slet, en elkaars tuinhuisje in brand steken. Naast ruzie over een erfenis hebben ze ook ruzie over een man; er is nog een foto waar de twee op staan, maar waar de man in kwestie tussenuit is gescheurd; op een ring staat nog de letter F, maar op wie van de twee was hij verliefd? Dan bekent een groep van zeven jongeren dat ze in een dronken bui de zwerver hebben afgetuigd.

BEELD EN GELUID
Inspecteur Maigret is erg dialooggedreven en veel meerwaarde geeft de opgepompte Franse Dolby Digital 5.1-track dus niet. De dialogen zijn helder maar missen een beetje gevoel voor richting. Heel haarscherp is het beeld niet; er zit nogal wat ruis op de achtergrond, zoals op de vlakken als gevels, behangpapier en de lucht. De kleuren zien er wat waterig uit, met enerzijds wat bleke huidtinten en anderzijds een klein beetje oververzadiging van roodtinten in scènes waarbij kunstlicht wordt gebruikt. De beeldkwaliteit is erg wisselend per aflevering; afleveringen twee en zes hebben bijvoorbeeld een beduidend betere beeldkwaliteit. In donkerdere scènes is het contrast ook niet altijd optimaal hoog.

EXTRA'S
Deze editie bevat geen bonusmateriaal

 

CONCLUSIE
De Maigret-films van France 2 zijn stevige crimi's met goede acteurs, tijdsgetrouwe decors die de sfeer van het Frankrijk van de jaren vijftig en zestig prima oproepen.