FILM
Films over de maffia zijn schering en inslag in Hollywood en dus hoeft het niet te verwonderen dat Donnie Brasco, die in 1997 de zoveelste in het rijtje was, weinig nieuwe kaarten op tafel legt. Dat verhindert de prent echter niet om de kijker tweeëneenhalf uur lang hoogstaand entertainment te bieden. Memorabele karakters en sappige, milieugebonden dialogen zijn daar grotendeels voor verantwoordelijk, maar ook de doorwinterde vertolkingen van Al Pacino en Johnny Depp trekken de kijker over de streep. Gegidst door de ervaren regisseur Mike Newell, verveelt Donnie Brasco dan ook zelden, al is de opeenstapeling van clichés en voorspelbare plotelementen niet bevorderlijk voor het verrassingseffect in een groot aantal scènes. Net zoals het personage dat Al Pacino speelt, is de film kortom eerder een kleine maffiaspeler, die door pure volharding hoger op de ladder staat dan je op het eerste gezicht vermoedt.

'Lefty', gespeeld door Pacino, is namelijk al een paar decennia een kleine vis in het New Yorkse maffiamilieu van eind jaren zeventig. Hoewel hij naar eigen zeggen 26 'hits' heeft, blijkt hij vooral een aimabele familieman te zijn die alles wat hij uitspookt, doet om zijn zoon en echtgenote een zorgeloos leven te geven. Wanneer Lefty's baas echter door een rivaal vermoord wordt, schuift hij een plaatsje op in de rangorde. Net op dat moment heeft hij zich ook ontfermd over het personage uit de titel. Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar naast een teken van goed geluk is Donnie Brasco voor Lefty vooral ook een tweede zoon nu zijn enige kind ten onder gaat aan de drugs. Wat de kleine crimineel niet weet is dat Donnie een undercoveragent is, die alle informatie van zijn 'adoptievader' doorspeelt aan de FBI. Hoe meer Donnie optrekt met Lefty, hoe moeilijker hij het heeft met zijn dubbelrol. Want hij weet dat als het spel uit is, de maffia daar één persoon op af zal rekenen: Lefty.

Deze Blu-ray verkondigt trots op de cover dat er ruim 20 minuten zijn toegevoegd aan de oorspronkelijke bioscoopversie. Aangezien ik de prent voor het eerst en het laatst zag in 1997, kan ik moeilijk inschatten welke segmenten nieuw zijn en welke er altijd al inzaten. Alle lof dus voor de regisseur en de monteur die ervoor gezorgd hebben dat de 500 extra frames nooit als overbodig aanvoelen. Anderzijds zal de kijker wel het gevoel bekruipen dat Donnie Brasco langer duurt dan strikt noodzakelijk is. Deze Director's Cut is bijgevolg zowel een zegen als een vloek. Wat beide versies van de prent echter doen, is je uiterst geloofwaardig onderdompelen in een drie decennia oude wereld. De film legt nooit de nadruk op de setting, maar het scenario geeft subtiele hints over de exacte tijd - zoals wanneer de dood van John Wayne ter sprake komt. Wellicht daardoor oogt Donnie Brasco nog even fris en actueel als tien jaar geleden, hoewel ook de spitante dialogen van Paul Attanasio en de overzichtelijke, suspenserijke regie van Mike Newell daar voor iets tussen zitten.

Het meest blijft de film echter bij door de vertolkingen. Johnny Depp had in 1997 nog niet de supersterstatus die hij nu heeft, maar hij was ook dan al een fenomenale acteur. Altijd heb je het gevoel naar het personage te kijken en niet naar de performer, steeds geeft Depp je intrigerende ankerpunten om je emoties aan vast te klinken. Vooral de geleidelijke overgang van zijn ware aard naar het personage dat hij undercover moet spelen, overtuigt. Al Pacino komt iets minder overtuigend los van zijn status, maar levert toch zowat zijn beste performance van het voorbije decennium. Zijn Lefty staat mijlenver af van Michael Corleone, wat de rol wellicht meer intrige geeft dan de performance anders zou hebben. Michael Madsen bezondigt zich zoals gewoonlijk aan overacting, maar voor eens stoort dat niet. Bruno Kirby blijft je bij in een onderontwikkelde maar belangrijke nevenrol, terwijl Anne Heche verrassend sterk uit de hoek komt als Donnies geplaagde vrouw.

Als puntje bij paaltje komt, is er feitelijk weinig reden voor Donnie Brasco om lang in het geheugen te blijven sluimeren. De prent is iets te lang, legt net te weinig innovatie aan de dag en brengt goede, maar geen superlatieve acteerprestaties. Hoewel de film na het bekijken een stevige indruk kan achterlaten, verzandt dat positieve niet veel later vooral in grenzeloos respect voor het professionalisme van de makers. Een prent die er 150 minuten lang in slaagt je niet te vervelen, is altijd het vermelden waard. Maar - zoals Donnie Brasco bewijst - niet altijd het onthouden.

BEELD EN GELUID
Donnie Brasco ziet er uitstekend uit op Blu-ray. De prent grossiert in grijsblauwe tinten, maar geeft ook de heldere kleuren weer wanneer de maffioso Florida bezoeken. Scherpte is gedurende de volle 150 minuten prima. Het contrast in de duistere scènes hebben we al beter gezien in andere films uit deze periode, maar kan toch op goedkeurend geknik rekenen. Een toptransfer dus zonder meer! Het geluid bestaat uit een lossless track die er goed in slaagt sfeer weer te geven. Op de mix tussen dialogen, geluidseffecten en muziek is bovendien weinig aan te merken.

EXTRA'S
De upgrade van de film naar Blu-ray heeft jammer genoeg niet geleid tot nieuw bonusmateriaal. Alle aanwezige extra's stonden immers eerder al op de reguliere dvd. Out of the Shadows (24 min.) is een degelijke maar onopvallende making of. Een Original Featurette (7 min.) blijkt grotendeels overbodig, maar is toch de moeite waard voor een scène waarin Pacino met de crew dolt, seconden voor een opname. Een Photo Montage (3 min.) biedt exact wat er op de verpakking staat. Ten slotte bevat de schijf enkele Trailers voor andere Blu-ray-releases, maar helaas niet voor de hoofdfilm.

CONCLUSIE
Donnie Brasco duurt een beetje te lang en vertelt te weinig nieuws om een echte topper te zijn, maar dankzij een prima scenario van Paul Attanasio en solide vertolkingen van zowel Johnny Depp als Al Pacino, steekt de misdaadprent toch met kop (maar niet noodzakelijk schouders) boven de middelmaat uit. Zowel beeld als geluid kregen een lovenswaardige update naar High Definition, maar de bonussectie stelt danig teleur.