SERIE
"It's not TV. It's HBO" luidt al jarenlang de slogan van de Amerikaanse betaalzender HBO. Voor de meeste series die het kanaal produceert, duidt de slogan eerder op de kwaliteit dan op de originaliteit van de producties. Van Flight Of The Conchords kan je echter zonder discussie zeggen dat het een comedy is zoals die nog nooit eerder op de beeldbuis te zien was. De show mixt namelijk redelijk saaie humor met dynamische en soms hilarische muzikale nummers. Of je de serie een warm hart toedraagt, zal dus veel te maken hebben met je tolerantie voor personages die op tijd en stond in zingen en dansen uitbarsten. Niettemin blijft de techniek die de makers van Flight of the Conchords toepassen ook voor een musicalliefhebber als ondergetekende een gimmick die meer downs dan ups kent. Want wie werkt tegen een gemiddelde van 3 songs per aflevering kan onmogelijk 36 briljante songs verwachten. Nochtans zijn die nodig om van deze serie een absolute topper te maken.

Flight Of The Conchords volgt de 'avonturen' van het gelijknamige Nieuw-Zeelandse folkduo in New York. Jemaine en Bret proberen door te breken in The Big Apple, maar als buitenlander in een vreemd land is dat niet eenvoudig. Bovendien lijkt het duo de muziek vooral voor zichzelf te maken en zijn fans slechts een angstaanjagende bijkomstigheid. De fanclub van de band telt dan ook welgeteld één lid: Mel, het soort persoon waarvoor zelfs de term stalker veel te licht uitvalt. Flight Of The Conchords heeft het ook niet getroffen met hun manager, de goedbedoelende Murray, die zijn dagtaak op het consulaat van Nieuw-Zeeland verwaarloost voor zijn (doorgaans vruchteloze) zoektocht naar optredens voor de band. Verrassend genoeg neemt niet de wil om tot een succes uit te groeien de overhand in de serie, maar zijn het voornamelijk de dagelijkse beslommeringen van Bret en Jemaine die de afleveringen kleur geven, van problemen met de andere sekse tot hun eeuwige status van outsider in een miljoenenstad.

Het monotone van hun bestaan wordt dus - zoals eerder gezegd - doorbroken door de occasionele song. De aanpak verschilt van lied tot lied: nu eens vormen de songs een brug tussen verschillende locaties en activiteiten, dan weer nemen ze de vorm aan van een heuse videoclip. Zowat alle muziekgenres komen bovendien aan bod, zij het dat ze op geheel eigen manier behandeld worden door de inventieve input van Bret en Jemaine. Geregeld bruisen de songteksten: Inner City Pressure behandelt op memorabele wijze de angst voor de grote stad, terwijl xenofobie in de vorm van een kinderliedje gegoten wordt in Albi The Racist Dragon. Maar geregeld vallen de teksten ook in herhaling. Seksueel innuendo is bijvoorbeeld een constante in de songs, zodat het duo op de duur de kijker nog maar weinig verrassingen kan bieden. Die onregelmatigheid in de liedjes doet Flight Of The Conchords geen goed: zodra je een episode aanvat, weet je immers dat je in het beste geval 1 goede en 2 middelmatige songs te wachten staat. Ook het feit dat de songs nagenoeg steeds op dezelfde momenten in de aflevering opduiken, creëert een 'so what'-gevoel.

Desondanks nestelt de serie zich probleemloos in je dagelijkse routine en nodigt iedere episode meteen uit om de volgende te bekijken. Veel, zoniet alles, heeft  te maken met een uiterst sympathieke cast. Bret MacKenzie en Jemaine Clement leerden elkaar aan de universiteit kennen, richtten daarna Flight of the Conchords op en tourden extensief op (comedy)festival in Nieuw-Zeeland, Australië en Europa. Het duo is kortom perfect op elkaar ingespeeld, wat de komische timing én de geloofwaardigheid van hun personages ten goede komt. Arj Barker duikt slechts in een handvol episodes op als opscheppende kameraad Dave en komt wellicht daarom het minst uit de verf van de reguliere cast. Als de obsessieve fan Mel balanceert Kristen Schaal perfect op de smalle koord tussen waanzin en gevaarlijke waanzin.  Dé ster van de show is echter Rhys Darby als de incompetente manager Murray. Het personage kent niks van muziek en nog minder van het managen van een band, maar maakt dat ruimschoots goed met zijn enthousiasme. Vooral zijn nood aan structuur - met op kop de rigoureuze routines van het bijna dagelijkse bandoverleg - werkt meer dan eens op de lachspieren.

Dat neemt niet weg dat de algemene balans voor Flight of the Conchords niet zo positief is. Voor elke knap gevonden visuele gimmick of rake karakterschets is er wel een song die de bal misslaat, een plot die nergens naartoe leidt of een oneliner die hopeloos de mist ingaat. De reeks werkt zonder meer verslavend, maar dat is niet zozeer omwille van de kwaliteit, als om de hoop dat de innovatie van de makers ten minste 1 compleet geslaagde aflevering zal opleveren. Voorlopig is dat niet het geval (hoewel de pilot en The Actor dicht in de buurt komen), maar de lovende kritieken voor het tweede seizoen van Flight of the Conchords doen verhopen dat alle elementen in de nabije toekomst wellicht toch op hun plek zullen vallen.

AFLEVERINGEN
1. Sally
Tijdens een feestje bij Dave valt Jemaine halsoverkop voor Sally. Maar dan blijkt dat zij eerder al een relatie had met Bret.

2. Bret gives up the dream
Omdat de band geen inkomen genereert, vindt Bret een job als vasthouder van relameborden. Door zijn drukke nieuwe baan moet hij echter ontslag nemen uit de band. Jemaine en Murray gaan op zoek naar een vervanger.

3. Mugged
Bret en Jemaine worden op klaarlichte dag beroofd. Omdat Bret zich hierbij als een angsthaas gedraagt, komt de vriendschap tussen het duo onder druk te staan.

4. Yoko
Bret begint een relatie met collega Coco. Hierdoor verwaarloost hij echter de band. Een nieuwe breuk tussen Bret en Jemaine lijkt onvermijdelijk.

5. Sally Returns
Wanneer Sally opnieuw opduikt, valt Jemaine eens te meer als een blok voor haar. Zij eist echter dat hij een eigen appartement zoekt alvorens zich aan hem te binden.

6. Bowie
Wanneer Murray nieuwe foto's van de band wil maken, ontdekt Bret dat hij zich schaamt voor zijn iele fysiek. Visioenen van David Bowie helpen hem daaroverheen.

7. Drive By
Het Nieuw-Zeelandse duo wordt omwille van z'n afkomst gediscrimineerd door een fruitverkoper. Zij weten niet goed hoe daar assertief mee om te gaan.

8. Girlfriends
In een croissantwinkel versieren Bret en Jemaine twee vrouwen. Hun dates verlopen echter niet vlotjes. Murray smeedt inmiddels plannen voor een cd-release.

9. What goes on Tour
Als voorbereiding op een concert in (een) Central Park doen de Flight of the Conchords een warm-up tour in New Jersey. Murray ziet echter met lede ogen aan hoe Bret en Jemaine gewend raken aan de rock-and-rolllifestyle.

10. New Fans
Twee nieuwe vrouwelijke fans dienen zich aan voor de band. Mel is wantrouwig, maar Bret en Jemaine zien de nieuwe fans wel zitten, zeker wanneer ze een triootje voorstellen.

11. The Actor
Om Murrays gevoel van eigenwaarde op te krikken, huren Bret en Jemaine een beginnende acteur in, zogenaamd als vertegenwoordiger van een platenmaatschappij. De acteur gaat echter net iets te ver in zijn improvisaties, zodat een financiële strop dreigt.

12. The Third Conchord
Murray huurt een bongospeler in als derde lid van Flight of the Conchords. Dit leidt tot interne strubbelingen, waardoor uiteindelijk twee verschillende bands ontstaan.

BEELD EN GELUID
Flight Of The Conchords ziet er dik in orde uit op de beeldbuis. De serie is weliswaar gedraaid met digitale camera's, waardoor er steevast een grijzige tint aan het beeld kleeft, maar de scherpte kan met de besten wedijveren en op de contrasten valt weinig aan te merken. De soundtrack is cruciaal voor een reeks als deze en gelukkig zit de surroundtrack prima in elkaar. Het afwisselen tussen de boxen wordt geregeld voor komisch en/of emotioneel effect gebruikt, terwijl de dialogen perfect weerklinken en de muziek een aangename dynamiek bezit.

EXTRA'S
De disks bevatten geen extra's. Wel bezit de release een extra schijf waarop de pilootafleveringen van vier andere HBO-series geperst staan.

CONCLUSIE
Flight Of The Conchords is uniek. Dat staat buiten kijf. En de serie heeft de neiging de kijker een instant-verslaving te bezorgen. Maar zoals met alle verslavingen is dat niet meteen een garantie voor een constante kwaliteit van het product en loert de repetitieve monotonie vaak verraderlijk om de hoek. Beeld en geluid halen een uitstekend niveau op deze dvd, maar extra's zijn er niet.