In 1949 arriveren Paul (Stanley Tucci) en Julia Child (Meryl Streep) in Parijs. Hij is er aangesteld als cultureel attaché op de Amerikaanse ambassade. Zij, als een voormalig kantoorklerk, besluit om wat anders te doen tijdens hun verblijf in Europa. Doch de hoedenopleiding en de bridgelessen draaien op een fiasco uit. Doe wat je het liefst doet, is Pauls advies. Eten, is Julia’s spontane reactie en dus besluit ze om kooklessen te nemen. Omdat ze een ei kan koken, ziet ze een basisopleiding koken niet helemaal zitten. Ze is al een tijd getrouwd, de veertig gepasseerd en ze weet best wel hoe je een eenvoudige maaltijden bereidt. Madame Brassart (Joan Juliet Buck), de directrice van de kookschool, gelooft niet in Julia’s mogelijke talent. Amerikanen kunnen niet koken en zullen het ook nooit kunnen, is haar devies. Ze stopt Julia  dan maar in de opleiding voor professionals, allemaal mannen en tegen een erg hoge vergoeding. Maar de neerbuigende blikken van de mannelijke medestudenten en het pesterige commentaar van mevrouw Brassart, ze missen hun uitwerking niet: Julia gaat er uit alle macht tegenaan, want dat diploma wil ze halen. Bon appétit!

 

 

In 2002 verhuizen Eric (Chris Messina) en Julie Powell (Amy Adams) naar Queens, New York. Hij werkt er als redacteur bij een archeologietijdschrift, zij op een callcenter dat zich bezighoudt met de nasleep van 9/11. De nieuwe flat bevalt Julie niet helemaal, maar met hun beider salaris is dit het beste wat ze zich kunnen permitteren: 84 vierkante meter. Julie’s probleem ligt evenwel op een ander terrein: als bijna dertiger heeft ze nog niet veel terechtgebracht van haar leven. Ze is haar job als eindredacteur een tijdje geleden kwijtgeraakt en een poging om een roman te schrijven is halfweg vastgelopen. Niemand was in het manuscript geïnteresseerd. Ze heeft dringend behoefte aan een nieuwe uitdaging mét een gunstige afloop. Ze besluit om alle 524 recepten uit het vuistdikke kookboek Mastering the Art of French Cooking van Julia Child in één jaar, zijnde 365 dagen, te bereiden én daarover op een eigen blog verslag uit te brengen.

 

 

Zie daar in enkele zinnen de grote lijnen van Julie & Julia, een film met en door Meryl Streep en Amy Adams in een regie van Nora Ephron, in de jaren zeventig vooral bekend als schrijfster (Silkwood, When Harry Met Sally) en sinds het begin van de jaren negentig een begenadig regisseur van romantische komedies (This is My Life, Sleepless In Seattle). Voor Julie & Julia combineerde Ephron het autobiografische boek My Life in France van Julia Child (over haar tijd in Parijs) met Julie & Julia, 365 Days, 524 Recipes,1 Tiny Apartment Kitchen van Julie Powell, het verhaal over haar poging om de gigantische uitdaging tot een goed einde te brengen. Wat meteen opvalt is de perfecte manier waarop beide verhalen naadloos in elkaar passen en gelijk opgaan, met dit verschil dat Julia Childs altijd even opgewekt en uitbundig blijft ook al leveren haar experimenten niet altijd direct het gewenste resultaat op, terwijl Julie Powells in de loop van haar zelftest psychische en relationele problemen krijgt waardoor haar project gevaar loopt. Nora Ephron weet hoe ze de typische (tegengestelde) karaktereigenschappen van haar hoofdrolspelers op een efficiënte manier uit kan spelen, terwijl ze toch de nadruk op hun heel eigen levensverhaal legt. Ambitie is op de achtergrond aanwezig, bij Julia als een spontane keuze en uit liefde voor alles wat met eten te maken heeft, bij Julie eerder als gevolg van een noodzakelijke poging om haar eigen leven op de sporen te krijgen, om te overleven. De toon en het decor verschillen dan ook heel erg in de taferelen waarin de beide personages aan bod komen: als echtgenote van een ambtenaar met CD-nummerplaat heeft Julia een vrij makkelijk luxeleventje, woont ze in een duur appartement in Parijs (Versailles!, zegt ze daar zelf over) en hoeft ze zich geen zorgen te maken over de hoge inschrijvingstarieven van het elitaire hobbyclubje Le Cordon Bleu van madame Brassart. Julia Child is een dame, altijd netjes gekleed zoals Europese vrouwen zich dat anno 1950 nauwelijks kunnen permitteren, en ze is een indrukwekkende verschijning, vooral vanwege haar opvallende lengte: 1.88 m, waardoor ze in Parijs nauwelijks kleren kan kopen! Julie Powell heeft het veel minder breed: haar flatje is gewoon, met een piepkleine keuken en om de eindjes aan elkaar te knopen moet ze elke ochtend met tram en trein naar hartje Manhattan om er naar de klachten en het verdriet van nabestaanden van de 9/11-ramp te luisteren. Zíj kan zich geen dure toiletten veroorloven, zij is eerder een grijze muis en halfweg de film vindt ze zichzelf egoïstisch en feeksachtig, terwijl ze zo graag op Julia Child zou willen lijken…


 

Meryl Streep (The Devil Wears Prada, 2006) kruipt in de huid van Julia Child die ze niet persifleert, maar karakteriseert. Dat zulks toch tot een oneindige reeks komische en grappige situaties leidt, heeft vooral te maken met de persoonlijkheid van Julia Child, want in de Extra’s zegt de actrice daarover dat haar vooral om een eerbetoon te doen was, zij het dat de buitenwereld Julia Child door de ogen van Julie Powell te zien krijgt en dat gaat gepaard met nogal wat idolatrie. Je kan haar tips geven, zegt Nora Ephron over Meryl Streep in de rol van Julia Child, maar eigenlijk weet ze al heel precies hoe ze het personage zal spelen. En dat doet de Amerikaanse met een grote overgave en veel liefde voor de uitzonderlijke vrouw die ze gestalte mag geven. Want als Conscience z’n volk leerde lezen, dan leerde Child het hare koken. Het klinkt als een gemeenplaats, maar in Amerika geldt Julia Child als de grondlegger van de moderne keuken naar Franse snit, een reputatie die ze opbouwde met haar standaardwerk Mastering the Art of French Cooking en vooral ook met haar televisieshow The French Chef die vanaf 1963 op de Amerikaanse televisie werd uitgezonden. Voor de gelegenheid kreeg Meryl Streep 15 cm hoge zolen aangebonden om de afstand tussen haar eigen lengte en de 1.88 m van Child te overbruggen. Bovendien maakte ze zich de typische handbewegingen van Child eigen en de nogal bruuske manier waarop ze haar bovenlichaam heen en weer liet deinen, plús haar vrij hoge falsetstemmetje met de klemtoon op het laatste woord in de zin. Ze verdient er de Oscar voor vrouwelijke hoofdrol voor tijdens de uitreiking in maart 2010, maar wellicht blijft het bij een nominatie, want Oscars voor vrouwelijke hoofdrollen in komische films zijn in Hollywood zeldzamer dan roze olifanten op de noordpool.

 

 

Amy Adams en de twee schattige echtgenoten Paul (Stanley Tucci) en Eric (Chris Messina) vervolledigen de hoofdcast van Julie & Julia en brengen kleur en sfeer in het verhaal. Tucci is op aanbeveling van Meryl Streep bij de onderneming betrokken (de gelijkenis met Paul Child is overigens treffend) en hij is het perfecte type voor de rol van de welwillende en toegewijde diplomaat die zielsveel van zijn vrouw houdt. Eenzelfde opmerking geldt voor Chris Messina die als Eric Powell de ongewone onderneming van zijn vrouw een goed hart toedraagt, hoewel ze hem vaker dan nodig op de zenuwen werkt. Nora Ephron smeet met al deze karakters en aantrekkelijke en zeer grappige komedie met hoofdrolspelers die de toeschouwer vanaf het begin in z’n hart sluit.

Julie & Julia is een mooie film met een heel ruim kleurenpalet dat vooral zichtbaar wordt gemaakt in de vele tinten van Julia Childs toiletten. In de opnamen in Parijs hangt een nostalgisch sfeertje met beige en bruine tinten, het kleurenpalet in Queens is donkerder en eenzijdiger, maar wél bont. Technisch is de film zo goed als volmaakt zonder storende ongerechtigheden. De muziek is van de hand van Alexandre Desplat, een Fransman die steeds meer aanzien geniet over de grote plas. Hij schreef o.a. ook de muziek voor  Girl With A Pearl Earring (2003), Syriana (2005), The Painted Veil (2006), The Curious Case Of Benjamin Button (2008), Chéri (2009) en Un Prophète (2009). Psychokiller van Talking Heads was misschien niet de beste keuze voor een scène waarin een stel kreeften levend in de kookpot wordt gegooid, maar alla.

 

U kan de film bekijken met het Audiocommentaar van Scenariste/Regisseur, gevolgd door de Making of: Creating Julie & Julia waarin de regisseur, de producenten, de verantwoordelijke voor de kostumering (Ann Roth) en uiteraard Meryl Streep, Amy Adams, Stanley Tucci en Chris Messina uitgebreid aan het woord komen over de thema’s van de film, de aanpak van Nora Ephron en de onderlinge verstandhouding. Het gaat om een vrij conventionele documentaire. Als afsluiter: Andere Trailers (o.a. voor 2012).

 

Julie & Julia over de wil van twee vrouwen uit verschillende tijdgewrichten om iets zinvols en blijvends met hun leven te doen, wordt uitstekend gestalte gegeven door Meryl Streep en Amy Adams. Regisseur Nora Ephron heeft een goed oor voor dialogen en oneliners en dat leidt tot verrassende en (meestal ongewild) komische situaties. Maar een film waarin voedsel en het klaarmaken van eten centraal staan zal uiteraard niet iedereen aanspreken. Dat is jammer, want ondanks de campagne die in de pers is gevoerd tégen Julie & Julia, hebben wij bij DvdInfo.be tijdens elke nieuwe visie heel veel plezier beleefd aan deze film en  veel en vaak gelachen. Maar wij zijn misschien net iets té grote fans van Meryl Streep?