ABBA – The Movie is de film over de tournee van de Zweedse popformatie aan Australië in de zomer van 1977. Regisseur Lasse Halstöm concentreert zich uiteraard op de ABBA-hits die live uitgevoerd worden en hij verzint een grappig, maar niet altijd even origineel verhaaltje om de diverse fragmenten, interviews en impressies met elkaar te verbinden. Het succes van deze onderneming is rechtevenredig met het belang dat u als kijker/fan toekent aan de meest succesvolle popgroep uit de jaren zeventig.
 

 

Met vijf grote hits na elkaar, een nummer 1-hit in Engeland en twee top 5-hits in Amerika, groeit ABBA tussen 1974 en 1977 stilaan uit tot één van de best verkopende popacts van de jaren zeventig. De overgang van Songfestivalwinnaar naar supergroep verloopt aanvankelijk niet echt vlekkeloos (tussen Waterloo en opvolger SOS ligt ruim een jaar), maar met Mamma Mia begint een quasi ononderbroken serie nummer 1-hits en/of top 3-noteringen waardoor ABBA de ongekroonde koningen van de popmuziek van de jaren zestig naar de kroon steekt. De vergelijking is niet  ongegrond, want zoals uit de ABBA-film blijkt was er in Australië sprake van een ABBA-mania als een perfecte kopie van wat zich een decennium eerder in Engeland en Amerika afspeelde als The Beatles in het openbaar verschenen of live op een podium verschenen.
 

In The Movie wordt u een blik gegund op het fenomeen ABBA als liveband aan de hand van het materiaal uit de albums Arrival (1976) en The Album (1977) tot en met de single The Day Before You Came. Uiteraard zijn alle grote hits van de partij, maar het valt vooral op dat Bjorn en Benny ruim aan bod komen met materiaal dat ruiger klinkt dan wat de fans van de groep gewend zijn. Het heeft ermee te maken dat de groep over een beperkte hoeveelheid songs beschikte en dat (vooral op Arrival) nog niet definitief de keuze was gemaakt voor Agnetha en Frida als boegbeelden van de groep. De camera heeft altijd van de beide dames gehouden en een belangrijk deel van het succes van de band is te wijten aan de looks van de groepsleden. Het materiaal van Lasse Hallström (ABBA – The Definitive Collection, 2002) houdt het midden tussen een concertregistratie en een documentaire met als toemaatje het fictieve verhaal over een jonge journalist die voor zijn radiostation de leden van ABBA wil interviewen, maar die daarin niet slaagt wegens zijn onhandigheid en onervarenheid.
 

 

Wat de fans interesseert is uiteraard de livefootage en die klinkt bijzonder goed en krachtig, zij het dat de geluidsband bijna zeker tijdens de montage stevig onderhanden is genomen, getuige de 5.1-track die inderdaad voor aparte effecten zorgt in de huiskamer. Voor een drietal songs (o.a. Eagle) zijn nieuwe clips gemaakt - die al dan niet in het verhaal over de radiojournalist passen - wellicht ook omdat ze live niet zijn uitgevoerd of omdat er geen liveversie beschikbaar was die door Benny en Bjorn goed bevonden is. In de documentaire stukken wordt aandacht geschonken aan het enthousiasme van het publiek, aan de ABBA-mania die inderdaad doet denken aan de Beatlemania,en aan de relatie tussen band en publiek tijdens toevallige of gearrangeerde ontmoetingen. Via de opnamen van de radiojournalist wordt ons tevens een blik gegund op de reacties van Australische ABBA-fans tijdens korte interviews, waarin nice looking, nicely dressed en polite vaak in de mond genomen worden, niet alleen door zeer jonge fans (kinderen), maar ook volwassen en zelfs bejaarde dames en heren. Dat ABBA een ruim publiek trok is algemeen geweten, maar tijdens hun liveoptredens in Australië zie je inderdaad drie generaties enthousiast meezingen en uit de bol gaan.
 

 

Tracklist (belangrijkste songs):

Tiger

SOS

Money, Money Money

Waterloo

Mamma Mia

Rock Me

The Name of The Game

Ring Ring

Why Did it Have to be Me

When I Kissed the Teacher

I’m a Marionette

Fernando

Dancing Queen

So Long

Eagle

Thank You for the Music

 

 

In totaal gaat het om 25 muziekstukken in deze film, waarvan een minderheid helemaal wordt uitgevoerd en/of getoond én een drietal instrumentale bijdragen. Het materiaal komt uit een vijftal liveconcerten die Down Under zijn gegeven in de belangrijkste steden en uiteraard ziet u de groepsleden telkens in andere vermommingen en de beide dames vaak in schaarse hotpants en exotische pakjes als een zoete streling voor het oog. ABBA is altijd een sterke visuele act geweest, maar dat gold uiteraard ook voor The Beatles, waarmee de Zweden verrassend genoeg heel veel gemeen hebben. Hun muziek was wezenlijk heel anders, maar ze sprak miljoenen mensen over heel de wereld minstens op dezelfde manier aan, net zoals dat het geval was voor Michael Jackson in de jaren tachtig.

 
BEELD EN GELUID

De kwaliteit van de liveregistraties is niet perfect, want het gaat om eenmalige en unieke takes, maar zoals bij elke concertregistratie is dat niet meteen de grote zorg. De rest van het materiaal – de fragmenten met de radiojournalist – zijn gewoon goed. De dvd is voor de rest goed afgewerkt zonder al te veel storende ongerechtigheden.

Het geluid verrast nog het meest, maar dat is zoals meestal het geval is bij dit soort films achteraf nog een keer extra via de geluidmontagemangel gehaald om de best mogelijke mix te garanderen door zelfs hier en daar nog wat effecten toe te voegen. Naast de 5.1-track kan u ook kiezen voor de DTS-track of voor de normale stereotrack, afhankelijk van de technische mogelijkheden van uw televisie en/of homecinemasysteem. Het verschil tussen de 5.1 en DTS is niet zo groot, want het bronmateriaal heeft uiteraard z’n beperkingen.
 

Een twintig pagina’s tellend boekje in kleurendruk met foto’s van de groep en van de liveoptredens én heel veel uitleg over de Australische tour.

 

ABBA is synoniem met prachtige harmonieën, perfecte arrangementen en wondermooie melodieën waardoor hun muziek na dertig jaar niets van haar zeggingskracht heeft verloren. ABBA – The Movie is een unieke gelegenheid om de Zweden ive aan het werk te zien en te horen, maar de productie biedt ook een ruimere blik op hun manier van werken en zijn, want ondanks hun grote succes en hun unieke status bleven de bandleden immer gewone mannen en vrouwen in de omgang met pers en publiek, wat beslist meespeelde in hun onwaarschijnlijke populariteit. Het verknippen van het livemateriaal in deze film is soms een beetje frustrerend, maar dat kan de pret uiteindelijk niet drukken, want de regisseur heeft voor tal van andere leuke scènes en fragmenten gezorgd die dat nadeel voldoende opvangen. Wie van ABBA’s muziek houdt en deze dvd nog niet in huis heeft, die weet wat hem of haar te doen staat!