FILM
Hertenkalfje Bambi (Donnie Dunagan) wordt geboren. Hoera hoera hoera. Hij leert helaas tot zijn schade en schande dat in de natuur het recht van de sterkste speelt. Niet hoera, niet hoera, niet hoera. Mama Bambi (Paula Winslowe) wordt door de grote boze jagers er op pijnlijke manier aan herinnerd dat in het najaar het jachtseizoen open is en dat ze een voortreffelijk trio vormt met veenbessen en witloof, en daar kunnen geen tien zingende konijnen of twintig met lange wimpers knipperende stinkdieren aan helpen. Nadat Bambi en zijn vriendjes hebben gezworen nooit verliefd te worden op de andere kunne, gebeurt dat toch (ooh), en uiteindelijk hebben ze zelf kindjes (ooooooooh). Oh ja, de stoute stoute mens steekt intussen het bos nog in brand. Foei! Maar relatief gezien is er weinig schade, want de circle of life zet zich voort en Bambi heeft zelf kalfjes. Twee zelfs. The end.

Om de één of andere reden heb ik het nooit hoog op gehad met Bambi. Zonder aan de historische waarde afbreuk te willen doen, toch dit: hoe dit bloedloos museumstuk in één adem voortdurend blijft genoemd worden met andere klassiekers uit het genre is me tot op heden nog steeds een raadsel. Hoe hele generaties bovendien getuigen dat ze in hun kleuterjaren een trauma hebben opgelopen van het onfortuinlijk einde van Bambi's moeder, waar overigens compleet niets van in beeld komt, gaat al helemaal mijn begrip te boven. Technisch mankeert er niets aan de film, au contraire, vormelijk is het zelfs een zeer mooi getekende aquarelfilm, die hoegenaamd niets met de hoekige stijl van tijdsgenoten als Sleeping Beauty gemeen heeft, bepaalde inhoudelijke aspecten zijn zelfs zeer juist weergegeven, zoals de onverbiddellijke honger, het ritueel van het vechten voor het paren en het feit dat herten redelijk solitaire dieren zijn die niet in familieverband leven (waar is papa Bambi if you need him?). Maar toch krijg ik elke keer van Bambi een gag reflex. Het verhaal is - en dan druk ik me beleefd uit - zeer zwak, het ontbreekt aan ook maar iets dat op een entertainende plot lijkt, en zelfs onder de melige films van Disney is dit een supermelige bedoening, zodanig dat de film in de geschiedenis een pijnlijke persiflage op zichzelf is geworden, die met de jaren niet beter uitvalt bij de confrontatie met zichzelf. Ik zou zelfs het woord "helaas" in de mond durven nemen (bij gebrek aan een goeie portie hertebout, dan): Bambi is véél te braaf en te doorzichtig om ook maar iets van emoties los te weken. De film wordt vaak en niet helemaal terecht als pamflet tegen de jacht aangehaald; ironisch genoeg is de auteur van het boek, Felix Salten, op zijn idee gekomen tijdens een jachtpartijtje. Walt Disney heeft, toegegeven, de mens die op de dieren jaagt niet uitgesproken kwaadaardig gemaakt, maar eerder een deel van de onvermijdelijke bestaanscrisis waarin de dieren in het bos moeten berusten. Tot zover alles oké. De pratende diertjes stralen echter een zodanige steriele naïviteit uit dat bij momenten de verleiding héél groot wordt om een levenslang lidmaatschap aan te gaan van de Sint-Hubertusvereniging, en met een big fucking gun en kilo's lood ervoor te gaan zorgen dat er toch tenminste íets gebeurt in deze zeventig minuten drama. Het grootste gebrek is de pijnlijke nood aan een verhaal, waarin een uur aan een stuk niets anders schijnt te gebeuren dan dat Bambi met de andere diertjes speelt, die qua waterige oogjes trekken elkaar voortdurend trachten te overtroeven, afgewisseld met zelfs naar de normen van oude Disneyfilms redelijk domme en inhoudsloze liedjes, daterend van lang vóór er sprake was van de broers Sherman of Alan Menken die leven in de tent brachten. De opeenvolgende scènes uit het leven van het hertje hebben echter nergens ook maar een beetje coherentie. Zelfs de dramatische troeven, zoals het feit dat Bambi's moeder wordt afgeknald (uiteraard off-screen), worden zo pathetisch gebracht dat het bijna lachwekkend wordt, en dat kan toch de bedoeling niet geweest zijn. Collega Dieter is daarentegen zeer lovend over Bambi, ieder zijn waarheid, u de uwe en ik de mijne.

BEELD EN GELUID
Inhoudelijk kan Bambi me met geen argumenten overtuigen, maar de Blu-ray is een mooie transfer die er best mag wezen, waarbij het amper te geloven is dat de film volgend jaar al de mijlpaal van de 70 zal halen. De restauratie van de film is zeer minutieus gebeurd en haalt zelfs de nuances in de penseeltrekken terug naar boven. Alle ouderdomsverschijnselen zijn vakkundig uit het beeld gehaald, en de scènes zien er één voor één uit als impressionistische schilderijen van een meesterschilder. Artefacts, onegale kleurvlakken, aliasing... het is allemaal compleet niet aan de orde. De aflijning is zéér helder en het contrast is zeer scherp en foutloos. Zelfs met de beperkte technieken van weleer, zoals het over elkaar laten glijden van twee achtergronden om een zin voor diepte te creëren, is het geheel een pareltje om naar te kijen. De geluidstrack is "slechts" uitgevoerd in DTS-HD High Resolution 7.1 en niet in het ongecomprimeerde DTS-HD MA-formaat, maar voor een film die oorspronkelijk in mono is uitgevoerd is het een detail om hierover te vallen. Scènes zoals die waarin Bambi en zijn moeder in een onweer verzeild geraken en de bosbrand hebben zelfs een dynamiek die geen enkele voorgaande release kan claimen, zonder echt te overdrijven. In de openingsscènes zit er misschien een lichte fluctuatie in de muziek, en de enige echte kritiek is dat men in plaats van de vele dubbingen misschien ook de originele monotrack had mogen toevoegen.

EXTRA'S
Al het bonusmateriaal van de vorige editie is terug te vinden op deze Blu-ray, plus nog wat extra materiaal, behalve misschien één korte featurette op de dvd die over de toenmalige restauratie gaat, een featurette die natuurlijk voor deze release volledig achterhaald is. Disney weet toch elke keer weer te verbazen met hun rijk archief dat ze aan de kijker beschikbaar stellen, en het hele productieproces is voor een film van die tijd wonderwel goed gedocumenteerd. Naast een inleiding door Disneys dochter Diane Disney-Miller (1 min.), die eigenlijk meer reclame maakt voor het aan haar vader gewijde museum dan wat anders, en de compleet overbodige feature Disneyview, waarbij het mogelijk is om de 1.33:1-film schermvullend te bekijken doordat de zwarte randen aan de zijkant werden opgevuld (ja ja, en dit is dan de maatschappij die Atlantis The Lost Empire hier enkel uitbracht in 1.33:1!), bevat de film een soort van visueel commentaar "Walt's Story Meetings", waarin de crisismeetings worden naverteld die Disney met zijn animatoren in de periode 1937-1940 hield, en die vrij nauwkeurig gedocumenteerd zijn, afgewisseld met productiefoto's en schetsen. Deze feature is alleszins een stuk interessanter dan de meeste voorgekauwde audiocommentaartracks die elkaar overtroeven in nietszeggendheid. De track is ook een klein beetje opgevat als een Maximum Movie Mode-featurette, waarbij je op geregelde tijdstippen nog op enter kan drukken en nog extra informatie over de film kan vergaren. Twee verwijderde scènes "Two Leaves" en "Bambi Stuck on a Reed" zijn op de disk toegevoegd (5 min.), alsook een verwijderd liedje "Twitterpated", waar alleen nog een audio-opname van overblijft (2 min.). Ook de twee verwijderde scènes die op de vorige disk te vinden waren (Winter Grass en Bambi's First Snow) zijn terug present (3 min.).

Dan is het tijd voor de interactieve gallerijen, in HD, waarin u kan grasduinen in het velke, vele gedetailleerde werk wat de Disneystudio's ons voorschotelen. Hierbij honderden achtergronden, schetsen van karakters, productiefoto's, storyboards, verschillende scènes in verschillende staties van afwelking. Als u eens een paar uurtjes vrij hebt, zou ik zeker in dit mooie boek eens bladeren. Deze featurette mag niet verward worden met de interactieve featurette "Disney's Big Book Of Knowledge" - een spelletje, dus.

Dan komen we aan het serieuze materiaal. In de documentaire "The Making of Bambi: A prince is born" (53 min.) krijgen we een zesdelig overzicht van wat de film te bieden heeft, gaande over het verhaal, de karakters, de stemacteurs, het design, de muziek en uiteraard ook de geschiedenis. In Tricks of the Trade (7 min) legt Walt Disney aan zijn publiek de werking uit van onder meer zijn multi-plane camera (waarmee hij achtergronden over elkaar kan schuiven). In de documentaire "Inside the Disney Archives" (9 min.) leidt iemand van de hedendaagse animatoren ons rond in het sanctum sanctorum van Disney, de archiefkamer, en bestuderen ze een paar stukken origineel filmmateriaal. Dan volgt nog de kortfilm The Old Mill (9 min), een filmpje dat in 1937 de Oscar voor beste kortfilm had gewonnen, en het geheel wordt afgesloten met een Trailer (2 min.). Naarmate welke lokale versie u hebt hebt u ook nog wat cross-promotionele trailers erbij.

CONCLUSIE
Ik vind het predikaat 'meesterwerk' voor Bambi overdreven. Misschien dat dat waar is voor de technische aspecten van het verhaaltje, maar voor de inhoud zat Disney's staf duidelijk met een writer's block; d'r komt niet één gimmick bovendrijven waarvan je zegt "dát is nu goed gevonden", en de film is, eerder dan een opgebouwd geheel, een reeks cartoons waarbij er in het begin iets gebeurt, in het midden ook, en op het einde ook nog eens. Technisch is dit echter zonder twijfel een top-bluray die met de nodige égards werd behandeld.