SERIE
Het zevende seizoen van Frasier brengt datgene waarop de fans al lang wachtten: een resolutie van de reeds meer dan 150 afleveringen sluimerende gevoelens van Niles voor Daphne. Op zich is het al een klein mirakel dat de makers er zo lang in zijn geslaagd om de Niles-Daphne-dynamiek interessant te houden. De voorbije zes seizoenen groeide de plotlijn namelijk uit tot de emotionele kern van de reeks... en dat zonder dat er een merkbare evolutie in de relatie tussen de psychiater en de thuisverzorgster was. Het toont aan dat je met uitmuntende karakters en dito acteurs een heel eind kan komen in komedie. Daarom had deze reviewer het alvast niet erg gevonden als Daphne nooit had ontdekt dat Niles verliefd op haar was. Niettemin moest het er ooit van komen. En dan is het de verdienste van de Frasier-scenaristen dat het gebeurt op een manier die intelligent en geloofwaardig is, zonder de humor van de situatie ooit uit het oog te verliezen.

Maar daarmee springen we eigenlijk midden in het seizoen. In de eerste afleveringen krijgen we namelijk een ratjetoe van verschillende plots en situaties die reeds vaag bekend voorkomen. Zo doet Radio Wars wel erg denken aan een aflevering uit een vorig seizoen waarin Frasier te grazen wordt genomen door Bulldog. En The Dog That Rocks The Cradle toont niet voor het eerst hoe diezelfde Bulldig tracht zich een weg te wurmen in het leven van Roz. Zelfs de toevallige - en voortijdige - doodverklaring van Frasier barst niet van de originaliteit: in een eerdere episode las immers Martin zijn eigen naam tussen de overlijdensberichten. Enkele afleveringen bevatten wel een goede vondst - zoals die waarin de Crane-broers willen achterhalen of ze Russisch blauw bloed in zich hebben - maar die wordt dan weer onvoldoende uitgewerkt. De eerste helft blijft kortom hangen in het wisselvallige niveau van seizoen zes.

De aflevering Back Talk zorgt gelukkig voor een kentering. Eenmaal de geest uit de fles is betreffende Niles' obsessie voor Daphne blijf je als kijker immers gebiologeerd kijken naar het subtiele spel van aantrekking en afstoting dat ineens een heel andere dimensie krijgt. Want Daphne weet dan wel dat Niles een oogje op haar heeft, hij weet niet dat zij dat weet. Bovendien krijgt Niles er met de ergerlijke Mel een nieuwe vaste vriendin bij. En is Daphne nog steeds van plan te trouwen met Donny. Hoewel ze geleidelijk ook haar gevoelens voor Niles moet erkennen. Alle ingrediënten voor een intrigerend tragikomisch schaakspel worden kortom op het bord geplaatst door de scenaristen en de ontwikkelingen stellen vaker niet teleur dan wel.

Daarbij komt dat de stijging van het komische niveau niet beperkt blijft tot de episodes waarin de platonische relatie centraal staat. In They're Playing Our Song haalt bijv. de megalomane kant van de radiopsychiater weer eens de bovenhand, terwijl Whine Club de Cranes tegenover elkaar plaatst in de strijd om het voorzitterschap van een wijnclub. Het zijn de klassieke Frasier-thema's, die - te oordelen naar het aantal lachsalvo's per minuut - nog lang niet zijn uitgewerkt. Ook voor het gebruik van klassieke farce deinzen de makers niet terug: in Out With Dad wringt iedereen zich in de vreemdste bochten om te doen uitschijnen dat Martin op mannen valt. Het blijkt een van de minst originele verhaallijnen van het seizoen, maar ook een van de grappigste.

Maar zoals gezegd: seizoen 7 staat haast volledig in het teken van de bloeiende gevoelens van Daphne voor Niles. De climax hiervan, in de dubbele huwelijksaflevering die het seizoen afsluit, is opmerkelijk voor de wijze waarop emotie en humor hand in hand gaan. Het moment waarop Niles en Daphne hun liefde voor elkaar bekennen is ongemakkelijk, verlegen en pijnlijk. Net zoals in het echte leven. Alleen word je daar meestal niet onderbroken door binnenstormende familieleden, vrienden en kennissen. De aflevering blijkt een hoogtepunt van niet enkel het zevende seizoen maar van de ganse reeks. En de makers zijn zo slim om te eindigen op een cliffhanger die niet moet onderdoen voor die waarmee The Graduate richting de eindtitels rolt. Al is in een sitcom - zelfs eentje die highbrow is zoals Frasier - een motorhome nog altijd een passender komisch transportmiddel dan een bus.

AFLEVERINGEN
143. Momma Mia
Frasier nodigt zijn nieuwe vriendin uit op een weekendje uit met Niles en zijn vader. Zij stellen zich vragen bij de nieuwe relatie... want de vrouw lijkt als twee druppels water op Martins overleden echtgenote.

144. Father of the Bride
Frasier en Martin willen Daphne een mooi huwelijksgeschenk geven, maar zij misinterpreteert hun geste als het betalen van het hele huwelijk. Niles heeft inmiddels niet door dat hij een date heeft met een call-girl.

145. Radio Wars
De nieuwe presentatoren van de ochtendshow op KACL nemen Frasier meermaals te grazen voor luisterend Seatlle. De psychiater is van plan weerwraak te nemen.

146. Everyone's a Critic
Wanneer Niles een bijbaantje als kunstcriticus krijgt, heeft Frasier het moeilijk zijn jaloezie te verbergen. Hij vraagt dan ook prompt zijn eigen kunstshow op KACL. Maar zijn plan verloopt niet volledig vlekkeloos.

147. The Dog That Rocks the Cradle
Roz huurt Bulldog in als babysitter voor Alice als ze na lange tijd weer gaat daten. Als haar afspraakjes haar één na één dumpen, komt ze te weten dat Bulldog daar een cruciale rol in speelt.

148. Rivals
Frasier en Niles ontwikkelen elk gevoelens voor een andere vrouw. Door een misverstand denken ze echter dat ze op elkaars vriendin een oogje hebben.

149. A Tsar is Born
Een beeldje dat Martin laat schatten op de Antiques Roadshow blijkt afkomstig uit de collectie van de Romanovs. Niles en Frasier verspillen dan ook geen tijd om te onderzoeken of de Crane afstammen van de tsarenfamilie.

150. The Late Dr. Crane
Per ongeluk wordt Frasier dood verklaard op het televisienieuws. Martin is er als de kippen bij om te profiteren van de condoleancegeschenken die dat oplevert. Niles confronteert ondertussen de plastische chirurg van Maris.

151. The Apparent Trap
Tijdens zijn jaarlijkse Thanksgiving-bezoek doet Frederick zijn uiterste best om Frasier en Lilith weer bij elkaar te brengen. Maar zij achterhalen het plan van hun zoon en geven hem een koekje van eigen deeg.

152. Back Talk
Frasier heeft zoveel last van nekkramp dat hij massaal veel pijnstillers neemt. Dit maakt hem echter zo warrig dat hij Daphne per ongeluk verklap dat Niles al jaren verliefd is op haar.

153. The Fight Before Christmas
Frasier moet het luxueuze kerstfeestje in zijn appartementsgebouw verborgen houden voor zijn collega's bij KACL. Daphne weet niet hoe ze moet reageren nu ze weet dat Niles gevoelens voor haar heeft.

154. Rdwrer
Wanneer het restaurant van keuze van de Crane-broers afbrandt net voor Nieuwjaar, besluiten ze het nieuwe millennium in te luiden op een feestje van de wijnclub. Maar dan moeten ze wel op pad samen met hun vader in diens motorhome.

155. They're Playing Our Song
KACL vraagt dat de shows voortaan voorafgegaan worden door een muzikaal deuntje. Frasier besluit zijn deuntje zelf neer te pennen. Ook al heeft hij uiteindelijk een symfonisch orkest nodig om het uit te voeren.

156. Big Crane on Campus
Frasier ontmoet het populairste meisje van de klas uit de middelbare school en waagt zijn kans bij haar. Of hij daar goed aan doet, is echter zeer de vraag.

157. Out With Dad
Martin verzint dat hij homo is om toch maar niet gekoppeld te worden aan de moeder van de vrouw op wie Frasier een oogje heeft. Helaas regelt zij daarop een date voor Martin met haar homofiele oom.

158. Something About Dr. Mary
Roz knijpt er een weekje tussenuit, waardoor Frasier een vervangster krijgt. Zij eigent zich al snel een prominente plaats in zijn show toe. De psychiater wil daar tegenin gaan maar durft niet... omdat ze zwart is.

159. Whine Club
Mel overtuigt Niles om zich als tegenkandidaat te positioneren tegen zijn broer als voorzitter van de wijnclub. Niles wint de stemming, maar krijgt ook te horen wat de rest van de Cranes van zijn nieuwe vriendin denkt.

160. Hot Pursuit
Niles is ongerust als Martin een avondje als privédetective doorbrengt. Frasier en Roz belanden in dezelfde hotelkamer tijdens een conferentie en laten zich meeslepen door het moment.

161. Morning Becomes Entertainment
Omdat Frasier en Bebe een week lang een populaire ochtendshow op televisie mogen presenteren, denkt de psychiater eraan om zijn radiocarrière voorgoed vaarwel te zeggen.

162. To Thine Old Self Be True
Frasier wil Donny bewijzen dat hij in staat is een goede vrijgezellenfuif te organiseren, ook al leidt dit ertoe dat hij zichzelf vastketent aan een stripper die geen sleutels van de handboeien heeft.

163. Three Faces of Frasier
Een plaatstelijk restaurant vereert Frasier met een karikatuur van de psychiater. Die is niet tevreden met het resultaat en doet er alles aan om een betere tekening aan de muur te krijgen.

164. Dark Side of the Moon
Op de sofa van een psychiater vertelt Daphne hoe het komt dat ze veroordeeld is voor agressief gedrag. Aan de basis ligt haar broer Simon, die in Seattle is voor het huwelijk van zijn zus.

165. Something Borrowed, Someone Blue
Het huwelijk van Daphne en Donny komt op losse schroeven te staan omdat Daphne aan zichzelf toegeeft dat ze gevoelens heeft voor Niles.

BEELD EN GELUID
De beeld- en geluidskwaliteit vertonen geen merkbaar verschil met die van het vorige seizoen. Dat betekent dat de scherpte degelijk is, het kleurenpalet aangenaam en dat de contrasten niet teleurstellen voor een sitcom uit de jaren negentig. Op auditief niveau valt op dat de dialogen bijzonder helder zijn, maar dat de audiomix te weinig dynamiek bevat om waarlijk te overtuigen.

EXTRA
De disks bevatten geen extra's.

CONCLUSIE
Het zevende seizoen van Frasier begint wisselvallig, maar wint aan spankracht vanaf het moment dat de Niles-Daphne-dynamiek met een langverwachte wending de bovenhand haalt. Daardoor benadert de reeks in enkele afleveringen weer het hoge niveau van de beste jaargangen. Beeld en geluid staan degelijk tot goed op de schijf geperst, maar een bonussectie is niet aanwezig.