FILM
MI7-agent Johnny English (Rowan Atkinson) is uit de geheime dienst geflikkerd nadat hij de beschermingsopdracht bij de inzwering van de nieuwe president van Mozambique in het honderd heeft laten lopen: op het moment dat de president werd neergeschoten, zat English met een schoonheid in een bubbelbad. Het hoeft niet vermeld te worden dat MI7 daardoor een blauwtje van jewelste heeft opgelopen. Het nieuwe MI7 (duidelijk overvloedig gesponsord door Toshiba) kan echter niet om English heen wanneer er een terroristische groepering, genaamd Vortex, de eerste minister van China tijdens een staatsbezoek om zeep wil hebben. Het nieuwe hoofd van MI7, Pamela Thornton alias Pegasus (Gillian Anderson) heeft echter gezworen om de geheime dienst te zuiveren van lapzwanzen van het kaliber van Johnny, en zijn aanstelling verloopt dan ook in een aura van laten we zeggen negatief karma. English krijgt echter een babysit toegewezen, de pas afgestudeerde agent Tucker (Daniel Kaluuya), hij papt aan met een gedragspsychologe, Kate Sumner (Rosamund Pike), én komt in directe competitie met topagent Simon Ambrose (Dominic West). Voor English is Ambrose een laatste vertrouwenspersoon binnen MI7, alhoewel het vanaf het begin van de film pijnlijk duidelijk is dat Ambrose  het evil mastermind achter de moordpoging is. Tot overmaat van ramp krijgt English een Japanse huurmoordenares (Pik Sen Lim) achter zijn veren, die zich voortdurend vermomd als poetsvrouw. English zou echte English niet zijn als dergelijke details hem op zijn missie zouden hinderen; evenmin zijn het uit het raam gooien van een kat, het molesteren van Hare Majesteit Elizabeth II of het pikken van een rolstoel van een gehandicapte morele problemen voor onze superspion.

Alhoewel Rowan Atkinson wat oud begint te worden voor dit soort rollen en hij eerder al liet verstaan dat hij het niet meer zag zitten om nog langer Mr. Bean te spelen, kroop hij in 2011 nog éénmaal in de rol van de superspion die inmiddels acht jaar stof lag te vergaren. Johnny English 2 is een rags to riches-epos waarbij de hoofdrolspeler om de één of andere niet vernoemde reden tussen film 1 en film 2 terug van riches naar rags is afgegleden (én intussen blijkbaar Natalie Imbruglia heeft laten schieten. De debiel.) De plot van het verhaal past op de helft van de achterkant van een postzegel, en is eens te meer, net zoals in de eerste film, gewoon een kapstok om een behoorlijke hoeveelheid slapstick aan op te hangen. Slapstick van het genre waarbij de acteurs ongegeneerd om ter hardst in elkaars kruis mogen stampen. Veel van de humor is bovendien gericht op laten we zeggen een breed segment van de bevolking; erg veel geraffineerds is er niet aan bijvoorbeeld een Johnny English die een steen moet voortslepen met zijn achterste. De humor is bij momenten erg melig, fysieker dan in Johnny English, maar Rowan Atkinson weet zich met zijn smoelwerk aardig overeind te houden. Je moet natuurlijk de acteur weten te pruimen, want alles in de film draait rond zijn persoontje en is perfect geschoeid op zijn leest. Wat ook een beetje de zwakte is: Rosamund Pike wordt er bijgesleurd voor haar mooie ogen en draagt niet veel bij tot de film, evenmin als de er voor de politiek correctheid bijgesleurde Daniel Kaluuya of de op volautomatisch spelende schurk Dominic West die zijn rol even veel nuanceert als Gargamel uit De Smurfen. Het is gek genoeg Gillian Anderson, uit The X-Files, die op momenten de aandacht in de bijrollen op zich weet te focussen, al is het maar omdat elk vezeltje van haar lichaam virulente haat uitstraalt tegen alles wat op de verste verten ook maar iets met English te maken heeft: in elke seconde screentijd die ze delen trekt Anderson een gezicht alsof Atkinson net uit het riool komt gekropen. Johnny English 2 blijft dus voornamelijk een one-manshow van Rowan Atkinson. Jammer dat het af en toe allemaal een tikje voorspelbaar is en je de clou van de grappen iets te zeer op voorhand ziet aankomen. Zo is de clou van de grap waarbij Rowan Atkinson de koningin molesteert duidelijk afgekeken van in The Naked Gun. Voornamelijk is en blijft deze franchise met zijn blitze auto's, oogverblindende vrouwen en coole gagdets natuurlijk hét gedroomde werktuig om de James Bond-reeks eens goed in zijn onderbroek te tonen, en wat dat betreft is de missie geslaagd.

BEELD EN GELUID
De transfer van deze Johnny English Reborn is vrij goed: de scènes zijn luisterrijk en gedetaillerd, en bevatten weinig fouten. Zo zou je heel wat aliasing verwachten aan de buitenshots van het hoofdkwartier van MI7, maar dat blijft gelukkig uit. Ook de details aan bijvoorbeeld de boeddhistische tempel in Tibet zijn fijn en scherp. Close-ups vormen geen probleem, waarbij we onder meer uitgebreid Rowan Atkinsons stoppelbaard mogen bewonderen. De DTS-HD MA 5.1-track is gericht en evenwichtig, en biedt enkele fijne speciale effecten, zoals het neerkomen van het golfballetje op het hoofd van een toevallige passant, maar ook luidruchtige scènes, zoals die waarin English en Tucker per ongeluk een bijzonder luid alarm laten afgaan, komen goed uit de verf.

EXTRA'S
Het bonusmateriaal is niet dadelijk diepgravend, maar met de hoeveelheid valt het best wel mee. Naast een audiocommentaartrack vinden we 17 verwijderde scènes (39:26) terug, vaak alternatieve takes van bestaande scènes, die inderdaad deze comedy te lang zouden hebben gemaakt - Johnny English Reborn klokt nu al op tien minuten méér af dan zijn voorganger. De gag reel (2:29) bevat enkele niet zo spectaculair te noemen bloopers. De promotioneel getinte making-of featurette The English Files: The making of Johnny English Reborn (25:04) laat ons zien dat Rowan Atkinson, ondanks het feit dat hij de schijn in zijn films natuurlijk tegen heeft, wel degelijk serieus voorbereid zijn. Bovendien was deze film budgettair ruim genoeg bemeten. Hierna volgen nog vier kortere featurettes. In Working with Rowan (3:55) wordt de Engelse komiek bewierookt door zijn collega's, Gadgets (3:16) gaat over de diverse rekwisieten die de geheimagent hanteert. English in Hong Kong (5:03) gaat over de scènes op verplaatsing, en in The wheelchair chase (5:26) zien we het ontwerp van de fameuze maar voor stuntmannen levensgevaarlijke rolstoel die makkelijk 100 km/u haalt.

CONCLUSIE
De origineelste comedy van het jaar is Johnny English Reborn niet, maar er mag zeker wel een glimlach af. De Blu-ray bevat een waardige transfer.