FILM
Tegenwoordig halen de films van John Carpenter noch amper de bioscoopzalen en dat is een schande, want dit wonderkind zorgde net zoals Roger Corman voor heel wat veranderingen in de filmwereld. Zo legde hij met zijn debuutfilm Dark Star uit 1974 de basis voor wat later Alien zou worden. De sciencefictionklassieker werd namelijk door één en dezelfde persoon (Dan O'Bannon) geschreven, maar toch was het vooral Halloween uit 1978 die Hollywood op zijn kop zette. Dit horrorjuweeltje werd gedraaid met een luttel budget van 320.000 dollar en bracht zo maar eventjes 65 miljoen op waardoor de uitvinder van de slasherfilm meteen vrij spel kreeg. Al gauw volgden successen als The Fog en Escape From New York, maar het was The Thing uit 1982 die het tij deed keren, want voor één keer kreeg de cineast een groot budget ter beschikking en het eindresultaat was een financieel fiasco. Dat de film later op de videomarkt een gigantisch succes werd, kon Universal maar weinig schelen en daardoor moest Carpenter zijn nieuwste geesteskind Firestarter afstaan aan Mark L. Lester. Carpenter wilde oorspronkelijk in zijn film de toen twaalfjarige Jennifer Connelly laten opdraven, maar Lester verkoos Drew Barrymore, waarmee Hollywood onverwijld een kindsterretje rijker werd. Carpenter sloeg bikkelhard terug en blikte één van de beste Stephen King-boekverfilmingen aller tijden in: Christine. Helaas voor hem was Carpenter ook na dit succes te eigenzinnig en sloeg hij zowel het aanbod van Top Gun als Fatal Attraction af, maar regisseerde in plaats daarvan het grappige (maar verwaarloosbare) Big Trouble In Little China met zijn lievelingsacteur Kurt Russell. De ster van John Carpenter was tanende en na het zeer dubieuze Ghosts Of Mars uit 2001 legde de cineast zichzelf het zwijgen op tot hij in 2010 geheel onverwachts opnieuw op de proppen kwam met The Ward en ook al geloof je het nooit, toch is dit één van de beste films uit het indrukwekkende oeuvre van de man geworden.
 

Kirsten (Amber Heard die we kennen uit het heerlijke Zombieland) is een jonge vrouw die ze niet alle vijf op een rijtje heeft. Nadat ze een boerderij in de fik heeft gestoken, belandt de blondine in een psychiatrisch ziekenhuis en meteen bij haar aankomst aldaar ligt ze in de clinch met andere patiënten: Iris (Lindsy Fonseca), Sarah (Danielle Panabaker), Emily (Mamie Gummer) en Zoey (Laura Leigh). Kirsten krijgt de oude kamer toegewezen van ene Tammy die in het gekkenhuis op zeer mysterieuze wijze is vermoord. Het duurt dan ook niet lang vooraleer ze wordt achtervolgd door bloeddorstige demonen waardoor de jonge vrouw weet dat ze op de vlucht moet slaan als ze in leven wil blijven, maar de bizarre, sadistische Dr. Stringer (Jared Harris) probeert daar een stokje voor te steken.
 

John Carpenter schuwt geenszins de clichés en de eigenzinnige cineast creeërt zelfs een horrorverhaaltje zonder verrassingen dat je reeds meerdere malen hebt gezien. Maar wat zou het? Carpenter is per slot van rekening de regisseur die het slashergenre uitvond, ook al was het aanvankelijk zijn bedoeling om Alfred Hitchcock te imiteren. Zoals we vaak van deze filmmaker gewoon zijn, durft hij wel eens de trappers verliezen waardoor het verhaal af en toe een warboel dreigt te worden, maar gelukkig vallen alle ontbrekende stukjes op het einde als een volmaakte puzzel mooi in elkaar. Deze prent bezit een prachtige fotografie en soms lijkt het erop alsof de Amerikaan een ode wil brengen aan zijn eigen Halloween want de raakpunten zijn zeker aanwezig, ofschoon The Ward geen nagelbijter van hetzelfde kaliber is geworden. Amber Heard bewijst dat ze meer in haar mars heeft dan enkel mooi wezen, doch is het vooral Jared Harris (The Curious Case Of Benjamin Button, Natural Born Killers en Sherlock Holmes: A Game Of Shadows) die als gestoorde psychiater in deze horrorprent de show steelt. De plot is misschien net iets te voorspelbaar, maar mits wat goede wil kan je The Ward als een geslaagd huwelijk tussen Halloween en One Flew Over The Cuckoo's Nest omschrijven.
 

BEELD EN GELUID
Ook al bezit deze film een prachtige fotografie (de prent speelt zich af in de jaren 60), zet de mindere beeldkwaliteit toch een domper op de filmpret, ofschoon dit waarschijnlijk te wijten is aan de goedkope productie.

EXTRA'S
Er staan jammer genoeg geen extra's op deze dvd.

CONCLUSIE
The Ward is nog maar eens een kleine mokerslag van een cineast die heel zijn leven lang de Hollywoodbonzen lik op stuk heeft gegeven door enkel in zichzelf te geloven. Een absolute aanrader voor horrorfans van de klassieke school.