FILM
De West-Vlaamse aardappelboerenfamilie Welvaert heeft problemen om haar eigen welvaart in stand te houden: de aardappeloogst is compleet mislukt, en hun malafide neef Geoffrey (Thomas Ryckewaert) zit in de gevangenis omdat hij zijn bank frauduleus failliet heeft laten gaan. Hij heeft de interesten terugbetaald met de inleg van nieuwe klanten, en zoiets heet een piramidesysteem, en dat is strafbaar; maar het geld is intussen foetsie. De vriendin des huizen, de politieagente Chantal (Maaike Cafmeyer) vertelt op een dag dat de federale politie in de buurt een grote wietplantage heeft ontmanteld. Zoon Steven (Sebastien Dewaele) rookt al eens een joint, en hij suggereert aan zijn vader Jos (Dirk Van Dijck) om de financiële put te dempen door in het gat in de markt te springen. Zo gezegd, zo gedaan: vader en zoon rijden naar Nederland om kweekmateriaal te kopen, en in een verlaten hangar beginnen ze volop cannabis te telen. Alleen: moeder Ria (Sien Eggers) mag niet weten wat het duo van plan is.




Moeder heeft anders al haar handen vol met haar andere zoon Frank (Wim Willaert), die net zijn importbruid Julita (Rhoda Montemayor) uit de Filippijnen heeft laten overkomen. Moeder meent namelijk dat het dringend tijd wordt voor kleinkinderen. Alhoewel Frank zijn nieuwe vrouw erg graag ziet, is er tussen de twee een serieuze taalbarrière, want Frank spreekt alleen English mit hair oep. Julita is vooral naar België gekomen om in de buurt te zijn van haar zus Nenita (Theodosia Tadiar), die onder de knoet wordt gehouden door de tirannieke en seksverslaafde boer Lucien (Rudi Delhem). Als Frank ook nog eens zijn baan verliest, stapt hij ook in de - ahem - "zaak" van zijn broer en vader. En de familie kan telkens net op het nippertje vermijden dat ze betrapt wordt, want qua criminaliteitsgehalte zijn het stuk voor stuk knoeiers eerste klas. Als de familie bovendien mot krijgt met een écht zware drugscrimineel, loopt de boel nog verder uit de hand.

Iemand op de VRT zal flink aan de verboden middelen gezeten hebben toe hij bedacht dat de openbare omroep best ook een Vlaams equivalent van Weeds of Breaking Bad kon gebruiken. Aanvankelijk was ik erg sceptisch bij de premisse, want als er iets is waar ik niet tegen kan is het dat er over gevaarlijke verslavende drugs als cannabis lacherig wordt gedaan, de gevolgen geminimaliseerd worden en er tolerant over wordt gedacht. Nadat op zowat elk kerst-of nieuwjaarsfeestje naar muizenstrontjes (voor de Nederlanders: chocoladehagelslag) werd gerefereerd als naar shit of mouse, ben ik dan toch overstag gegaan en heb ik de dvd-box aangeschaft. Om aan de hielen van de illustere Amerikaanse voorbeelden te komen schiet de reeks te kort en blijft die net nog iets te braaf. Waar Walter White in de kortste keren verandert van een brave scheikundeleraar in publieke vijand nummer 1, blijven de Welvaerts essentieel niet al te verstandige keuterboertjes die duidelijk aan het pokeren zijn met de grote jongens terwijl ze nog nooit iets anders gespeeld hebben dan boomke wies. Een dergelijk Vlaams feuilleton kan bovendien niet meer gemaakt worden zonder een stevige dosis city marketing (alhoewel er in dit particulier geval in de verste verten geen city te bespeuren is), in dit geval voor Wijtschate in het Heuvelland, en het gehalte (touristic) product placement wordt er op de duur er wel zo dik opgesmeerd dat het ergerlijk wordt.




Wat maakt de reeks dan toch de moeite waard om te kijken? Eén woord: de acteurs! We beschikken in ons land over een boel ondergewaardeerd talent dat middels reeksen zoals deze toch mag tonen dat het over uitstekende capaciteiten beschikt. Als het niet de onderkoelde rol van Dirk Van Dijck (Quiz Me Quick) als grumpy old pa is, dan is het zeker het naïeve surrealisme waarmee Sien Eggers (Van Vlees En Bloed) de goedbedoelende maar nogal emotioneel ingestelde mater familias neerzet. En verrassend is ook Maaike Cafmeyer (Het Geslacht De Pauw) die als een kruising tussen een welwillende veldchampetter en een dwaas West-Vlaams boerenwicht de lachers op haar hand krijgt. Het scenario is extreem lollig en het stupiede West-Vlaamse Engels dat gesproken wordt valt met geen pen te beschrijven.

BEELD EN GELUID
De afleveringen worden per twee verdeeld over drie disks, dit ongetwijfeld om single layer-schijven te kunnen gebruiken, en drie disks voor zes afleveringen oogt echt wel goedkoop (of duur, want de dvd-box lijkt impressionanter dan wat er feitelijk inzit). Het is om te beginnen wraakroepend dat van deze serie slechts een dvd-box wordt uitgebracht in standaarddefinitie, als de televisieuitzending al minstens in 1080i was. Het beeld is niet erg scherp, er zitten hier en daar een paar storingen in, maar de kleurbalans is mooi verzadigd en het contrast aangenaam. Er is een Nederlands CC-spoor aanwezig, alsook een spoor waarbij enkel de Engels (nu ja...) gesproken stukken ondertiteld worden. Daarnaast mikt men met een Engels ondertitelingsspoor ook op de internationale markt. Een zeer goede zaak, want in de geluidstrack wordt soms zeer zwaar West-Vlaams dialect gehanteerd, hetgeen de reeks anders wel een mooie couleur locale verschaft. De dialogen zouden goed verstaanbaar moeten zijn, althans voor de inwoners van Wijtschate en omgeving. Over het algemeen ben ik erg te spreken over filmscores van Steve Willaert, maar bij deze zat hij tijdens het componeren zelf aan het gras.




EXTRA'S
Als bonus krijgen we op de tweede en de derde schijf twee reels met bloopers (7:04).

CONCLUSIE
Eigen Kweek is een leuke midweekserie die bol staat van de kolder, maar iets te weinig durf vertoont om echt tot de absolute top gerekend te kunnen worden, want de gimmick die de reeks overeind houdt is het extreem slechte Engels dat gesproken wordt. Benieuwd of de makers bij een tweede seizoen een stapje verder zouden durven gaan. De dvd is maar magertjes qua technische afwerking.