FILM
San Francisco, 1865. Met de komst van de spoorweg wil tycoon Latham Cole (Tom Wilkinson) bewijzen dat ook het recht vanaf nu van toepassing zal zijn in het Wilde Westen. Als opwarmertje wordt de notoire misdadiger en kannibaal Butch Cavendish (William Fichtner) via de pas aangelegde spoorlijn aangevoerd om ter plekke te worden opgehangen. Eén en ander loopt echter niet zoals gepland en dankzij de hulp van medeplichtigen weet Cavendish de wijk te nemen. De plaatselijke sheriff, Dan Reid (James Badge Dale), organiseert prompt een posse om de man in te rekenen en neemt daarin ook zijn zopas uit het oosten teruggekeerde broer John (Armie Hammer) op. John is de nieuwe procureur, en gelooft rotsvast in het feit dat het recht zonder wapens kan worden afgedwongen. Zijn zelfvertrouwen krijgt echter een flinke knauw als de posse in een hinderlaag loopt en alle Rangers worden uitgemoord; Butch eet zelfs het hart van zijn broer op. De bende van Butch laat de slachtoffers achter in de woestijn; alleen is John niet dood en door de goede (nuja...) zorgen van Tonto (Johnny Depp), een Comanche-indiaan met enkele op zijn minst zeer speciaal te noemen karaktertrekken, transformeert hij zich tot de Lone Ranger. Aanvankelijk meent Butch dat Dan Reid uit de doden is opgestaan om wraak te nemen en John maakt de kapitale fout om hem zijn ware identiteit te onthullen, waardoor hij ook zijn mythische status verliest. Butch heeft het gemunt op Dans weduwe Rebecca (Ruth Wilson) en haar zoontje Danny (Bryant Prince), en hoopt zo de Ranger naar zich toe te lokken. Butch's machinaties zijn echter maar het topje van de ijsberg, als blijkt dat hij slechts een radertje is in een groter complot waarin de toekomst van de Verenigde Staten op het spel staat en Tonto een oude rekening dient te vereffenen.




De oorspronkelijke Lone Ranger was een feuilleton dat in de jaren '50 op de Amerikaanse buis te zien was en op redelijk formulaire manier elke week de belevenissen toonde van de Ranger en Tonto, die met een zelfde diepgang als een Bessy-strip recht en orde trachtten te handhaven op de prairie. Verbinski heeft een compleet nieuwe draai aan het verhaal gegeven en er vooral het genesisverhaal van gemaakt over hoe Tonto en Reid elkaar ontmoet hebben, niet dadelijk als beste vrienden maar als rivalen met een gemeenschappelijk doel. Voor mij persoonlijk was The Lone Ranger één van de absolute bioscoophoogtepunten van 2013. Gore Verbinski weet de magie van Pirates Of The Caribbean weer op te roepen in deze magistrale avonturenfilm, en na het piratengenre blaast hij nu opnieuw de klassieke western nieuw leven in. Na Deadwood en Hell On Wheels is de pionierstijd weer in, en aanvankelijk leek het gesternte gunstig te staan voor Verbinski, die ook door niemand in staat werd geacht om weer een publiek te vinden voor piratenfilms. Met kleurrijke personages zoals de hoerenmadam Red, voortreffelijk vertolkt door Helena Bonham Carter, en met een slechterik als William Fichtner boort Verbinski alvast wel een potentieel aan, alhoewel westerns zoals The Lone Ranger het vooral moeten hebben van de klassieke stereotiepen - er mankeert nog net een doodgraver op het appel en dan hadden we het scenario voor een Lucky Luke-strip. Met een torenhoog budget werden de verwachtingen echter niet helemaal ingelost aan de kassa, want het is een oud zeer in Hollywood dat een Western met een budget van meer dan 200 miljoen dollar volgens wat in de sterren geschreven staat genadeloos dient te floppen. Het publiek kwam natuurlijk en masse kijken hoe Johnny Depp alweer een variant op zijn Jack Sparrow-typetje komt debiteren, alhoewel Tonto eerder wat weg heeft van Buster Keaton. Het siert Depp dat hij voor zijn keuze van rollen eerder zijn beslissingen laat afhangen van artistieke overwegingen, waarbij hij steevast kiest voor excentrieke personages, en de boxoffice bij wijze van spreken zijn rug op kan. Als dat resulteert in een kassucces als Pirates Of The Caribbean, Charlie And The Chocolate Factory of Alice In Wonderland, niet toevallig vaak in combinatie met zijn favoriete regisseur Tim Burton, dan is dat mooi meegenomen, maar tegenover elke dergelijke film op zijn palmares staat er wel een The Imaginarium Of Dr. Parnassus, The Rum Diary of The Libertine. Depp kan daarbij de meest waanzinnige eisen stellen, zoals in deze film bijvoorbeeld first billing vragen vóór de anders niet onverdienstelijke Armie Hammer, die tenslotte toch de titelrol speelt - hetgeen onzalige herinneringen oproept aan Batman & Robin. Als het de producenten niet zint, kunnen ze namelijk op zoek naar een andere Tonto, en dan is natuurlijk de rekening snel gemaakt. Hoe dan ook lijkt de tegenvallende boxoffice een tweede portie avonturen van de eenzame Ranger uit te sluiten, wat ik persoonlijk ten zeerste betreur. The Lone Ranger is een prent waarbij de actie niet geschuwd wordt, het scenario weinig dode momenten kent, de plot niet helemaal gevrijwaard blijft van clichés, maar vooral good old fun betekent. Spring dus snel op de rug van Silver en galoppeer naar uw dichtstbijzijnde Blu-rayboer.




BEELD EN GELUID
Met een bleke en overbelichte tint weet regisseur Verbinski netjes de sfeer van de stoffige Far West op te roepen. De zwartwaarden zijn excellent diep, de detaillering op de huid, op de ongeschoren baarden en op de littekens is scherp genoeg. Veel andere artefacts zijn er niet te melden, behalve het occasionele grain dat er waarschijnlijk ook doelbewust is ingelaten. De DTS-HD MA 7.1-mix staat volledig ten dienste van de actie, actie en nog eens actie die een belangrijk deel uitmaakt van de plot. Of het nu kantelende locomotieven zijn, geweervuur uit een batterij Gatlingers of een lading nitroglycerine waarmee op tijd en stond een brug wordt opgeblazen, telkens krijgen we een optimale spreiding waarbij de achterkanalen en de subwoofer maximaal benut worden. Fijn is ook dat er in de geluidstrack aandacht is voor evenwicht: de dialogen worden niet verdrukt, en de muziekscore waarin Hans Zimmer zich laat leiden door het thema van de Wilhelm Tell-ouverture van Rossini krijgt ook haar rechtmatige plaats toebedeeld




EXTRA'S
Alleen een blinde ziet niet dat het qua extra's op Disney-disks tegenwoordig van kwaad naar erger gaat. In het minst erge geval probeert Disney u een 3D-disk in de maag te splitsen waarop al het bonusmateriaal exclusief te vinden is (zie o.a. Monsters University), maar van The Lone Ranger is er geen 3D-versie, en bestaat er al evenmin veel bonusmateriaal. Drie korte documentaires moeten de schijn trachten hoog te houden. In Armie's Western Road Trip (14:37) trekken we in het gezelschap van Armie Hammer, regisseur Gore Verbinski en producent Jerry Bruckheimer de woestijn in en reizen we van Albuquerque naar Utah, op zoek naar geschikte woestijnlocaties. Becoming A Cowboy (8:03) toont ons hoe de acteurs een snelcursus cowboyvaardigheden krijgen opgelepeld, zoals lasso's slingeren, paardrijden en antieke wapens afvuren. Riding The Rails Of The Lone Ranger (10:39) is wellicht nog de meest spectaculaire bijdrage, waarin ons wordt toegelicht hoe de ingewikkelde scènes op het dak van een rijdende oldtimertrein zijn geschoten, old school dus zónder gebruik van bluescreen. De bonussectie bevat dan nog één verwijderde scène "Locust Storm/Great Warriors Must Adapt" (3:49) en een verwaarloosbare blooper reel (3:51).




CONCLUSIE
Ik heb de luxe dat ik op mijn eigen besprekingspagina mag schrijven wat ik wil (zoals al onze redacteurs overigens). Ondanks de talrijke nominaties voor een Razzie is dit voor mij persoonlijk de film waar ik me in 2013 het meest mee heb geamuseerd. Maar doet u vooral als ik en oordeel voor uzelf.