FILM
Tussen 2004 en 2007 loste tiener-speurneus Veronica Mars op de Amerikaanse buis tal van misdaden op in het elitaire kuststadje Neptune. De critici waren er gek op, maar de kijkcijfers bleven onder de maat en daarom werd de serie na drie seizoenen stopgezet. Zoals dat gaat met cultseries, hielden de grootste fans - in dit geval 'marshmellows' genoemd - de herinnering aan de reeks echter levendig. En daar bleek Rob Thomas, de bedenker van Veronica Mars, niet ongevoelig voor te zijn. Hij schreef het scenario voor een heuse speelfilm. De studio's aarzelden echter: zou een filmversie van een bijna tien jaar oude geflopte tv-reeks wel geld opbrengen? Daarom startte hij een Kickstarter-campagne om 2 miljoen dollar op te halen. Het werd uiteindelijk bijna 6 miljoen. Daarmee is Veronica Mars officieel de eerste studiofilm die via crowdfunding gerealiseerd is. Maar de hamvraag is natuurlijk: blijft de charme van de tv-reeks intact in de film?

Het antwoord is niet zo eenvoudig. Zeker voor mensen die de reeks nooit  hebben gezien, is Veronica Mars een prent die moeilijk te doorgronden is. De film start weliswaar met een samenvatting van wat het personage allemaal uitspookte in de jaren 2004 tot 2007, maar die komt zo geforceerd over dat nieuwe kijkers wellicht snel afhaken. Het feit dat de film tracht om zoveel mogelijk personages uit de serie een plaatsje te geven (soms in een substantiële rol, vaak als een cameo) is evenmin bevordelijk. Bovendien vreet dat aan de spanningsboog van de prent. De makers doen er blijkbaar alles aan om de 'marshmellows' tevreden te stellen, maar verliezen daarbij de spankracht van het filmverhaal te dikwijls uit het oog.

Nochtans is de premisse voor de film een klassieker die zelden teleurstelt. Veronica is haar wilde haren verloren na haar tienerjaren en staat op het punt een job aan te vatten bij een groot New Yorks advocatenkantoor. De dood van een ex-klasgenootje lokt haar echter weer naar Neptune, temeer omdat verdachte nummer één Logan Echolls is, Veronica's stinkend rijke maar emotioneel onvoorspelbare ex. Veronica is niet van plan lang te blijven rondhangen in Neptune - daarvoor heeft ze te hard geprobeerd om er eindelijk aan te ontsnappen - maar naarmate ze meer details ontdekt over de moord, krijgt de speurmicrobe haar weer te pakken.

Als hoofdrolspeelster is het zonder meer een aangenaam weerzien met Kristen Bell, die nog steeds Rob Thomas' donkerkomische oneliners met precisie afvuurt. Toch krijg je zelden het gevoel dat het personage de voorbije tien jaar fundamenteel veranderd is. Bell slaagt er niet in om het schisma tussen haar nieuwe leven in New York en de herinneringen aan Neptune ooit tastbaar te maken. Ook de andere personages zijn amper geëvolueerd, waardoor het thema van de film - kan men ooit ontsnappen aan zijn ware aard? - wel erg hol klinkt. Meer zelfs, een groot deel van de nevenrollen is een nauwelijks geloofwaardige karikatuur. De ergste zondaar is Jerry O'Connells corrupte sheriff, die niet zou misstaan in een slechte cartoon, maar ook de cameo van James Franco is een flater. De enige die wel wat meer gelaagdheid in zijn vertolking kan steken, is Enrico Colsantino als Veronica's immer bezorgde vader. En natuurlijk is het altijd aangenaam om Jamie Lee Curtis nog eens op het scherm te zien, ook al is haar rol in Veronica Mars erg beperkt.

De waarheid is kortom dat deze filmversie van de geliefde tv-reeks de verwachtingen nooit inlost. De prent wordt verkocht als een nieuwe kijk op het personage, een decennium nadat we haar voor het laatst zagen, maar is eigenlijk niet meer dan een extra lange aflevering, die voor niet-marshmellows zo goed als onbegrijpbaar zal zijn. De echte fans kunnen zich wel optrekken aan een aantal leuke inside jokes - "Zat jij niet bij de FBI?" zegt één personage, refererend naar eerdere plannen van de bedenkers om een sequel op de tv-reeks te maken - maar daar staat tegenover dat de plot te dun is om 100 minuten te vullen, dat diverse losse eindjes niet aaneengeknoopt worden en - de grootste ergernis - dat je de grootste moeite hebt om de handelingen van de personages als geloofwaardig te beschouwen.

Dus ook al zullen de fans smullen van de terugkeer van een van de meest unieke tv-personages van de 21ste eeuw, soms laat je nostalgie maar beter voor wat ze is.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit is degelijk, zonder meer, maar vooral in de nachtelijke scènes is een wisselvallig contrast een domper op de vreugde. Gelukkig zijn de kleurweergave en de scherpte wel van een hoog niveau. Als een film die volledig digitaal is opgenomen, zijn printbeschadigingen niet aan de orde. Het Dolby 5.1-geluidsspoor zet zelden de achterste boxen écht aan het werk, wat het gevoel van een lange tv-aflevering nog versterkt.

EXTRA'S
De enige extra is een making-of met de titel By the fans, die start op het moment dat de Kickstarter-campagne voor de film afgetrapt wordt en eindigt met de première van de prent voor een publiek van mensen die de campagne ondersteund hebben. De docu duurt bijna een uur en geeft een goed beeld van de collaboratieve geest waarmee de prent gedraaid is.

CONCLUSIE
Veronica Mars is vooral gedraaid om de fans van de tv-serie een plezier te doen en dat zal de gemiddelde kijker geweten hebben: het is moeilijk om de prent te zien als meer dan een extra lange tv-aflevering. Het weerzien met een aantal geliefde personages is prettig, maar de film laat te weinig ruimte om de karakters uit te diepen en ook de plot is onvoldoende interessant om je volledig mee te slepen. Beeld en geluid halen een goed niveau en de making-of geeft een prima inzicht in het ontstaansproces van de prent.