FILM
Na de reüniefilm The Muppets zijn Kermit (Steve Whitmire) en de zijnen weer back in business. Deze film start dan ook onmiddellijk na de aftiteling van de vorige, op het moment dat de Muppets de cue krijgen van de filmmaatschappij dat ze een sequel mogen (moeten) draaien. Na een muzikaal nummertje waarin de deelnemers bezingen what the fuck er in zo'n sequel dan wel dient te gebeuren, worden ze plots benaderd door de malafide manager Dominic Badguy (Ricky Gervais), die hen voorstelt om op wereldtournee te gaan. Alhoewel Kermit zo zijn reserves heeft en van oordeel is dat na jaren van inactiviteit de mot in de Muppet-formule zit, is het toch vooral het enthousiasme van de nieuwste Muppet Walter (Peter Linz) dat de doorslag geeft. Dominic Badguy heeft echter heel andere plannen met de Muppets... In een goelag in Siberië zit de meestercrimineel Constantine (Matt Vogel) zijn straf uit, maar blijkbaar is zelfs een Russisch strafkamp niet voldoende om de misdadiger tegen te houden. Saillant detail is dat Constantine bijna als twee druppels water op Kermit lijkt, behalve dan dat hij een knoert van een pukkel op zijn snuit heeft. Constantine en Dominic vormen samen Nummer Eén en Nummer Twee van een bende die erop uit is om de kroonjuwelen van Engeland te stelen. Daarvoor hebben ze echter een reeks artefacts nodig die in diverse musea verspreid over het Europese continent te vinden zijn. Het tweetal plot om Kermit in een Oost-Berlijns dok te laten verdwijnen en Constantine zijn plaats in te laten nemen. Alleen Animal (Eric Jacobson) schijnt de switch door te hebben, maar zoals gewoonlijk luistert niemand naar zijn besonges. Terwijl de wereldtournee van de Muppets steden als Berlijn, Madrid en Dublin aandoet en de show keer op keer eindigt in de grootste chaos - alhoewel de krantencommentaren elke keer lovend zijn en de zaal uitverkocht is - belandt Kermit in de goelag, waar ze er niets om schijnen te geven dat hij niet de echte Constantine is, zo lang het quorum van de gevangenen maar klopt. Goelagbewaakster Nadya (Tina Fey) neemt Kermit onder de arm om de jaarlijkse revue van de gevangenen wat luister bij te zetten. De reeks diefstallen in musea, die toevallig nét naast het theater gelegen zijn waar de Muppets optreden, wordt intussen onderzocht door Sam the Eagle (Eric Jacobson) en de Franse agent Jean-Pierre Napoleon (Ty Burrell), die blijkbaar meer pauzes inlast dan dat hij werkt. Constantine heeft nog een ultieme smoes nodig om de Muppets naar de Tower of London te lokken, met de bedoeling de kroon te stelen en de schuld uiteindelijk in hun schoenen te schuiven. Hiertoe doet hij eindelijk Miss Piggy (Eric Jacobson) het huwelijksaanzoek waar ons spekkie al veertig jaar op wacht. Walter en Fozzie (Eric Jacobson) hebben intussen Constantines maskerade door en samen met Animal ondernemen ze een wanhoopstocht naar Siberië om Kermit te redden.




Na enkele jaren in de vergetelheid te zijn geraakt, heeft Disney de Muppetfranchise weer op het juiste spoor getrokken. Het valt op dat ondanks het feit dat Jim Henson en Frank Oz niet meer bij de Muppetprojecten betrokken zijn, de nieuwe stemmencast enorm veel moeite doet om de stemmen van weleer zo goed mogelijk in te spreken, terwijl de poppenspelers ook inhoudelijk de Muppets de 21ste eeuw willen binnenloodsen zonder daarbij een stijlbreuk te veroorzaken. De éne keer lukt dat wat beter dan de andere: Steve Whitmire heeft Kermit de Kikker beter in zijn keel zitten dan Eric Jacobson dat met Fozzie doet, maar onaanvaardbare prestaties zitten er in elk geval niet bij. Opmerkelijk is ook dat na al die jaren Dave Goelz, de oorspronkelijke stem van Gonzo, nog steeds present is. De 21ste eeuw heeft ook als voordeel dat er technisch wat meer mogelijk is dan bij de Muppetfilms van de jaren 70: het aantal shots waarin de Muppets van top tot teen te zien zijn, in tegenstelling tot de klassieke handpoppen, zijn toegenomen, wat onder meer wel tot gevolg heeft dat Constantine bijvoorbeeld in zijn grote ontsnappingsscène er ietwat fake uitziet. Maar hetzelfde soort oneerbiedige en zelfreflecterende humor dat de Muppets altijd heeft gekarakteriseerd, is er nog steeds. Als bijvoorbeeld uitkomt dat de Muppets voortdurend staande ovaties krijgen omdat de pers is omgekocht, is Fozzies eerste reactie Waarom hebben wij daar zélf nooit aan gedacht? Een Muppetfilm zonder talrijke cameo's is ook ondenkbaar: vooral in de scènes die zich afspelen in de Russische gevangenis loopt het vol met BA's (Bekende Amerikanen) die er geen graten in zien om zich te laten compromitteren. Zo zien we onder meer Tom Hiddleston (Loki uit de Thor-serie) als The Great Escapo (!), die zich uiteraard bezighoudt met een ontsnappingsplan, maar vervolgens wordt neergetaserd. Ook opmerkelijk is dat Danny Trejo (Machete) in de bajes zit omdat hij... Danny Trejo is - blijkbaar is dat als reden reeds voldoende. Daarnaast maken ook Christophe Waltz (die een wals moet dansen), Salma Hayek (die vertrappeld moet worden door dolle stieren in een nummer van Gonzo) en Usher (die een... usher, een suppoost moet spelen) zich met graagte belachelijk als zichzelf, uiteraard allemaal met de beste bedoelingen.




Perfect is de film evenwel niet. De muzikale nummers hebben niet de eeuwigheidswaarde van een Rainbow Connection, waarbij de teksten blatant repetitief zijn ("We're doing a sequel! We're doing a sequel!") en al te vaak worden er one trick pony-Muppets opgevoerd omwille van het feit dat tegen de aftiteling iedereen zijn eigen favoriete Muppet wil gezien hebben, gaande van de Zweedse kok over Lew Zealand en Link tot Uncle Deadly, namen die u waarschijnlijk alleen wat zeggen als u een doorwinterd Muppet-adept bent.  Maar zelfs daar wordt lacherig over gedaan: Kermits neefje Robin is een flard van een seconde te zien, met als voornaamste reden dat 'ie niet in de vorige film zat. Het opvoeren van enkele Europese stereotiepen, zoals de door en door luie Franse politieagent die door Ty Burrell wordt neergezet, werken bovendien maar in beperkte mate voor niet-Amerikanen. En natuurlijk wéét u al bij voorbaat dat er van het huwelijk tussen Miss Piggy en Kermit uiteindelijk niets in huis komt. De plot is ook erg rechtlijnig en bevat weinig verrassende wendingen: nagenoeg de hele intrige wordt opgehangen aan de persoonsverwisseling tussen Kermit en Constantine, waarbij het de voornaamste drijfveer is dat op Animal na niemand in de gaten heeft dat Constantine een bedrieger is, ondanks zijn krampachtige pogingen om Kermit te imiteren. Toch zorgt dat af en toe voor grappige momenten: stemacteur Matt Vogels stem lijkt langs geen kanten op die van Kermit, maar je moet het de man nageven dat zijn pogingen slecht genoeg zijn om ze als pastiche te ontwaren en goed genoeg om er toch uit op te maken dat hij wanhopig probeert de andere Muppets te doen geloven dat hij Kermit is. Laten we het echter op een positieve eindbalans houden: het is tenminste The Muppets Wizard Of Oz niet.




Het is moeilijk om te bepalen wie het doelpubliek voor deze film is. Er werd weliswaar een Nederlands gedubde versie gemaakt, met - credit where credit's due - dezelfde stemacteur die Kermit in Sesamstraat de kikker van een stem voorziet, maar tien tegen één zal de jeugd van vandaag de bonte bende variétépoppen niet herkennen en moet de film het vooral hebben van nostalgici die in ware Stadler en Waldorf-stijl kunnen beginnen kankeren dat vroeger alles beter was. In Nederland is de film blijkbaar nog - alleen dan nog in de gedubde versie - in de bisocopen vertoond; in Vlaanderen heeft de film in geen enkele bioscoop gedraaid, in om het even welke versie. Als het Disney menens is met de herlancering van de Muppets, dan zou het ber ook wat werk steken in het voortzetten van de uitgaves van de originele show waarmee Warner begonnen was vòòr de rechten aan het Huis van de Muis verkocht werden.

BEELD EN GELUID
Het is me niet helemaal duidelijk waarom Disney geopteerd heeft voor een lossy DTS-HD HR 7.1-track, in plaats van een Master Audio-track. De Amerikaanse release is in hetzelfde bedje ziek, dus importeren zal u geen stap verder helpen. De film is in de eerste plaats een comedy waarbij de dialogen en de grappen duidelijk belangrijker zijn dan de geluidsffecten, maar het gebrek aan punch is onder meer toch te merken in de scènes waarin Constantine en Dominic Badguy de Muppets zo veel mogelijk lawaai te laten maken op de bühne, zodat ze zelf ongestoord met een pneumatische hamer de muur naar het museum kunnen slopen. Ook de trein waar Beauregard (achterstevoren!) mee rijdt had iets meer diepte kunnen krijgen. De muzikale nummers lijden niet echter onder het gebruik van de ongecomprimeerde track. Het 1.78:1-beeld is kleurrijk en bont, waarbij de kleuren mooi worden afgelijnd door diep zwart, van de kelders onder het theater in Berlijn tot de toiletten in de Goelag. Details en textuur zoals op Fozzies pels is goed zichtbaar, maar de computergegenereerde stukken zoals Constantines salto mortales tijdens zijn ontsnapping zijn iets té onthullend.




EXTRA'S