Marc vraagt om telefoonnummers uit te wisselen, maar Sylvie bevestigt dat ze er zeker zal zijn. Zij is tot over haar oren verliefd en als de dag van de afspraak er is, verlaat ze haar vriend Christophe (Patrick Mille) die op punt staat te vertrekken naar Amerika, en wacht ze in Parijs op Marc. Die heeft echter hartproblemen en krijgt een licht hartinfarct op het moment dat hij naar Sylvie vertrekt. Op het moment dat op zijn positieven komt, gaat hij alsnog naar de Jardin des Tuileries, maar Sylvie is al weg. Zij keert terug naar Christophe en zij vertrekken samen naar Amerika om daar een nieuw leven op te bouwen. Kort daarna leert Marc Sophie (Chiara Mastroianni) kennen die hij ontmoet op zijn werk en tussen de twee klikt het eveneens.

Wat Marc echter niet weet, is dat Sophie de zus is van Sylvie, en Sophie weet ook niets af van de gevoelens tussen Sylvie en Marc. Sophie heeft wat problemen met de boekhouding van haar antiekwinkel die ze samen met Sylvie runde voor haar vertrek naar Amerika. Aangezien Marc belastingcontroleur is, wil hij haar maar al te graag een handje helpen. Van het één komt het ander en ze beginnen een relatie. Tijdens deze periode komen zowel Marc als Sylvie erachter dat ze binnenkort schoonfamilie van elkaar zullen zijn, want Marc en Sophie gaan trouwen. Uiteraard wilt de nietsvermoedende Sophie haar zuster erbij op de mooiste dag van haar leven, niet wetende dat ze daarmee oude vlammen opnieuw zal doen oplaaien.
 

Bij het lezen van deze synopsis zal u hoogstwaarschijnlijk al een paar keer de wenkbrauwen gefronst hebben, wat trouwens volledig terecht is. Het zwakste punt van deze film is dan ook zonder enige twijfel het script. Op zich vind ik het onderwerp van een driehoeksverhouding wel intrigerend en kan dit met een goed uitgewerkt verhaal leiden tot een interessante film. 3 Coeurs slaat de bal echter volledig mis door de personages op kritische momenten onlogische beslissingen te laten nemen wat ongeloofwaardig overkomt. Die geloofwaardigheid is van enorm belang om je te laten meevoeren met de gevoelens van de personages. Ik kan bijvoorbeeld totaal niet begrijpen dat als je de man of vrouw van je leven tegenkomt, je geen telefoonnummers uitwisselt. Door deze ene fout kon ik niet meeleven met de personages, maar had ik bij alles wat erna gebeurt eerder het gevoel van eigen schuld, dikke bult. Dat kan volgens mij toch niet de bedoeling zijn en jammer genoeg blijft het daar niet bij. Dat Sylvie haar huidige vriend direct verlaat voor iemand die ze amper één avond kent, is al op het randje, maar na de mislukte afspraak met Marc gaat ze meteen terug naar haar vriend en vertrekken ze samen naar Amerika. Van wispelturigheid gesproken! Sylvie is ook niet iemand die labiel is of psychologische hulp nodig heeft, want dat zou zulk gedrag nog enigszins kunnen verklaren. Marc, aan zijn kant, is wel heel snel over zijn liefdesverdriet heen zodra hij Sophie leert kennen. Als hij erachter komt dat Sophie de zus van Sylvie is, is  zijn relatie met Sophie al vergevorderd en probeert hij het feit geheim te houden dat hij Sylvie kent. Voor mij is dit eveneens een overdreven reactie, want waarom spreekt hij er niet meteen over met Sophie? Hij heeft immers niets verkeerds gedaan en zijn reactie komt dan ook onrealistisch over. Het zou inderdaad een raar gesprek zijn, maar het lijkt mij toch een meer logische en volwassen reactie dan doen alsof je neus bloedt.

Uiteindelijk zorgt dit ervoor dat er veel drama ontstaat waar er geen hoeft te zijn. Zodra de film begint probeert men al via de muziek het dramagevoel op te wekken door de indruk te geven dat er iets ergs gaat gebeuren. Dezelfde muziek komt geregeld terug en is zo dreigend en onheilspellend dat ik nog eens op het dvd-doosje keek om zeker te zijn dat dit geen horrorfilm is. In films als deze is het mogelijk om passionele liefdesscènes te tonen die tot het verhaal kunnen bijdragen. Die kunnen de kijker laten begrijpen waarvoor de protagonisten zich in de problemen werken. Echter stelt ook op dat gebied 3 Coeurs teleur, want als we dan al eens een vrijscène te zien krijgen, duurt ze letterlijk niet meer dan enkele seconden, wat uiteraard veel te kort is om meerwaarde te leveren. Op een pijnlijke manier wordt het duidelijk dat er potentieel is, want de acteerprestaties zijn namelijk van een hoog niveau. De drie hoofdrolspelers spelen hun rol met verve en met een mooie balans, want de ene overtreft nooit de andere. Catherine Deneuve (Dancer In The Dark, Potiche) vertolkt de moeder van Sylvie en Sophie op een ingetogen manier, maar kan met deze kleine bijrol wel indruk maken. Jammer genoeg konden deze knappe prestaties mij de minpunten niet laten vergeten.

BEELD EN GELUID
Het beeld in deze dvd-transfer is mooi scherp. Er zijn nogal wat avondscènes in de film, maar de details blijven steeds goed zichtbaar en ik heb nergens storende fouten opgemerkt. Dialogen zijn zuiver en helder, maar over de muziek ben ik minder te spreken. Technisch gezien is alles in orde, maar de dreigende themamuziek die steeds terugkomt, is voor mij totaal misplaatst en haalt de score dan ook naar beneden.

EXTRA'S
Alleen een Trailer (1:31).

CONCLUSIE
In dit genre wil ik geloofwaardige, menselijke reacties die ondersteund worden door knappe acteerprestaties. 3 Coeurs kan alleen het tweede leveren, maar kan het zwakke script niet redden waar, althans voor mij, teveel struikelblokken in zitten. Uit respect voor de acteurs geef ik nog de helft van de punten. Ze presteren allemaal prachtig, maar ze hebben pech dat ze in een slechte film verzeild zijn geraakt. Enorm jammer want hier zat zoveel meer in dat ik met hartzeer achterblijf.