Net als je denkt dat het niet erger kan met John, loopt hij aan een tankstation een paar lugubere types tegen het lijf. Onder elkaar spreken ze Russisch en de leider Iosef (Alfie Allen) vraagt aan John hoeveel geld hij wil voor zijn auto. Uiteraard weigert hij op het voorstel in te gaan en diezelfde nacht krijgt hij al ongewenst bezoek. Hij wordt wakker omdat Daisy onrustig is en voor hij beseft wat er gaande is, wordt hij neergeslagen en in elkaar gemept totdat hij knock-out is. Als hij bijkomt ligt Daisy roerloos voor hem, het arme beestje is doodgeslagen.

Nadat hij haar heeft begraven, zie je wederom zijn gedachten door middel van flashbacks en is het meer dan duidelijk dat dit de spreekwoordelijke druppel was. Omdat zijn Mustang gestolen is tijdens de homejacking, neemt hij de bus tot bij Aurelio (John Leguizamo), een garagehouder die niet vies is van gestolen wagens. Via hem komt hij te weten dat Iosef de zoon is van Viggo Tarasov (Michael Nyqvist), de leider van de Russische maffia. Die is ondertussen zijn zoon hardhandig aan het bijscholen nadat hij vernomen heeft wat hij John heeft aangedaan. Die begrijpt er helemaal niets van totdat zijn vader het mysterie ontrafelt. John Wick was vroeger een hitman die in dienst was bij Viggo. Ze noemden hem Baba Yaga, wat zoveel betekent als de boogeyman. John was echter degene die ze stuurden om de boogeyman te doden. Toen hij ermee wilde stoppen omdat hij Helen leerde kennen, gaf Viggo hem een onmogelijk contract. John was echter succesvol en dat heeft Viggo geen windeieren gelegd, hij is daardoor immers de baas van de Russische maffia in New York geworden. Dat zal John allemaal echter worst wezen, hij fixeert al zijn woede en frustraties op Iosef en is enkel uit op wraak, al moet hij daar de hele maffia voor omleggen.

 

Wat een rol voor Keanu Reeves (47 Ronin, Street Kings)! Hij is dan ook perfect gecast als John Wick, want hoewel de man in het verleden al eens de kritiek kreeg dat hij veel te stoïcijns acteert, is dat in deze film net een pluspunt. John Wick is een meedogenloze, koele killer en de strakke blik van Keanu is dan ook een schot in de roos, bovendien speelt hij het klaar om een zeker charisma te behouden, zodat je nooit je empathie voor hem verliest. Zelfs de meest emotionele scène kan hij tot een goed einde brengen. Als Daisy bij hem wordt afgeleverd en hij haar laatste aan hem gerichte brief leest, is het duidelijk dat hij toch wel wat in zijn mars heeft. In de actiescènes is het subtiel, maar kan je in zijn ijzige blik de wraakzucht en de vastberadenheid lezen. John Wick is een getormenteerd man en Reeves kan dat met deze knappe prestatie dus mooi overbrengen, hij zorgt ervoor dat je meteen wordt meegezogen in de film en meeleeft met het personage.

 

Uiteraard is dit niet louter dankzij Reeves, want de grootste pluim gaat misschien wel naar het regisseursduo Chad Stahelski en David Leitch, die beiden hun strepen hebben verdiend in de stuntwereld. Vreemd genoeg wordt Leitch niet vermeld als regisseur, maar alleen als producer, terwijl er wel degelijk twee regisseursstoelen waren. Een leuk weetje is dat Chad de stunt double voor Keanu Reeves was in The Matrix en dat John Wick voor beide heren het regiedebuut is. Wel, dat laatste valt er niet aan te zien. Net zoals John Wick altijd strak in het pak zit, kiest het duo voor een soortgelijke aanpak. De film ademt een strakke stijl uit die blijkt uit de keuze van wagens, kostuums, choreografie, muziek, camerastijl en locaties. Waar we tegenwoordig in actiefilms overdonderd worden door shakycam-scènes, is het een verademing om naar John Wick te kijken. De choreografie is vliegensvlug, maar alles wordt duidelijk in beeld gebracht door het puike camerawerk. Dat is vrij statisch, zeker in vergelijking met andere actiefilms, maar het zorgt er wel voor dat de dynamische actie perfect te volgen is, waardoor je precies weet hoe, waar en wanneer John zijn slachtoffers vakkundig om zeep helpt. Ook wordt er niet al te diep ingezoomd qua actiescènes waardoor je een mooi overzicht behoudt.

 

De choreografie is om van te smullen omdat ze eveneens stijlvol gebracht wordt. Er is in elk gevecht wel een rode draad te vinden wat technieken betreft, waardoor John wel degelijk een eigen stijl heeft. Zijn pistool heeft de voorkeur, maar als men te dichtbijkomt, schakelt hij moeiteloos over op jiujitsu en judo om ze alsnog af te maken met zijn pistool, als dat niet lukt wordt het wat animaler en gaat hij over tot grondgevechten.

 

John Wick is een duistere actiefilm geworden die doet denken aan een graphic novel en dat werkt enorm goed. Er zijn echter een paar minpunten. Zo zijn er clichés die hier en daar opduiken, en een origineel verhaal als wraakfilm brengen, is niet meteen de makkelijkste opdracht. De film probeert wel om het soms wat anders aan te pakken, dat lukt, maar het gaat niet ver genoeg om van vernieuwing te kunnen spreken. Dit is echter één van de betere actiefilms en dan nemen we de minpuntjes er graag bij, want met het verhaal en de uitwerking ervan is er absoluut niets mis. Wat locatie betreft belanden we in New York en de mooie shots van deze metropolis sluiten eveneens perfect aan bij de sfeer die men voor ogen heeft, waardoor de stad dan ook een hoofdrol opeist.

BEELD EN GELUID
We worden verwend want hoewel de film vooral uit nachtscènes bestaat, is er van ruis geen sprake. Alles blijft gedetailleerd, duidelijk en scherp. Om het geheel nog wat koeler te maken heeft men gekozen voor een blauwe kleurfilter, in enkele scènes komen rood en geel wat meer aan bod om de specifieke sfeer van dat moment te versterken. Ook wordt er veelvuldig gebruik gemaakt van lensflares, wat voor wat meer dynamiek zorgt op de rustige momenten en het geheel wat strakker en meer trendy maakt.

 

Een Dolby Atmos track siert deze Bluray, maar jammer genoeg heb ik de mogelijkheid niet om die te testen. Mijn 5.1 zorgt echter al voor een enorm mooi evenwicht tussen effecten, muziek en dialoog. Iedere keer als er een schot wordt afgevuurd, zonder geluidsdemper weliswaar, krijg je die zalige basstoot en in een vuurgevecht hebben alle speakers werk genoeg zodat je de kogels om je oren hoort vliegen.

De muziekkeuze is een schitterende beslissing. Marilyn Manson met het nummer Killing Strangers is simpelweg de spijker op de kop slaan en Kaleida kan met het zachte nummer Think niet voor een groter contrast zorgen in de slachtpartij die zich op dat moment voor je ogen afspeelt. De muzikale score is verzorgd door Tyler Bates (Guardians Of The Galaxy, Californication) en Joel J. Richard (Pretty Little Liars, Ravenswood) en leveren prachtig werk.

 

EXTRA’S
In deze special features wordt er overgeschakeld naar een Dolby Digital 2.0-track zonder ondertiteling. Zo ook in de Directors Commentary (1:41:13), waarin zowel Chad Stahelski als David Leitch je begeleiden. In Don’t F*#% With John Wick (15:16) zien we de training die Keanu Reeves heeft doorstaan: gevechtschoreografie en autorijden. Calling In The Cavalry (11:57) toont hoe dit filmproject begonnen is en waarom men specifiek voor deze acteurs heeft gekozen. Chad Stahelski en David Leitch werken al langer samen en hebben dan ook al een aardige reputatie opgebouwd in het stuntwereldje en als second unit directors. Dit en waarom ze de overstap hebben gewaagd om de volledige regie voor hun rekening te nemen,zie je in het korte Destiny Of A Collective (6:19).

Waarom er een graphicnovelsfeertje door John Wick waaiert, wordt duidelijk gemaakt in Assassin’s Code (5:18), waarin men dieper ingaat op het exclusieve clubje van hitmen in de film. De meest legendarische scène van de film speelt zich af in de Red Circle Club en daar wordt wat meer uitleg over gegeven in Red Circle (6:26). Om af te sluiten worden we in NYC Noir (06:00) ondergedompeld in de sfeer die de grootstad en de omliggende locaties oproepen. Alhoewel de extra’s niet uitblinken qua kwantiteit, geven ze toch een duidelijk beeld van hoe het er achter de schermen aan toeging. Het gebrek aan ondertitels kan voor sommige mensen echter een probleem zijn. Daarom trek ik er een extra punt voor af. Dit is enorm jammer want anders bestempelden we de film als een top-Blu-ray. We moeten echter correct blijven!

 

CONCLUSIE
John Wick is een actiefilm van de bovenste plank, van twee debuterende regisseurs nota bene! Er is veel aandacht besteed aan de choreografie, waarmee het duo enorm veel ervaring heeft, en de algemene stijl van de film. Wat beeld, geluid en vormgeving betreft, worden we in de watten gelegd en Keanu Reeves is simpelweg John Wick. Het tweede deel van wat een drieluik moet worden is al onderweg en eerlijk gezegd: ik kan niet wachten! See you then Baba Yaga!