Our Zoo is gebaseerd op waargebeurde feiten die zich omstreeks 1930 afspeelden. De Britse WOI-veteraan George Mottershead heeft na meer dan 10 jaar nog altijd last van psychische problemen als gevolg van de schokkende ervaringen aan het front in Frankrijk. Hij doet z’n best om normaal te functioneren en de toekomst van zijn vrouw en beide dochtertjes veilig te stellen, maar ook zijn ouders – bij wie het jonge gezinnetje nog altijd inwoont – beseffen dat hun zoon het vaak moeilijk heeft. Als hij op een keer op het douanekantoor een aapje ziet dat door z’n eigenaar niet is opgehaald, neemt hij het diertje mee naar huis. Dat is tegen de zin van zijn moeder, maar die raakt pas echt over haar toeren als hij op een keer met een kameel thuiskomt en even later met een pelikaan en een papegaai. De buren vinden het maar een vreemde zaak, doch bij George groeit er ondertussen een uniek plan: een dierentuin zonder tralies. En omdat het huisje van zijn ouders te klein wordt voor z’n exotische verzameling, gaat hij op zoek naar een pand buiten de stad. Hij vindt een vervallen landhuis met een ruime tuin, maar de financiële middelen ontbreken. Hij brengt een bezoek aan de bank en tot z’n moeders ontsteltenis is ook z’n vader bereid om in het project te stappen. Een paar weken later verhuist de hele familie met de levende have naar het ansichtkaartachtige dorpje Oakfield, maar de ontvangst is er allesbehalve hartelijk, want de dominee én de eigenares van de enige kruidenierszaak zien een dierentuin op hun stoep niet zitten en besluiten om hun dorpsgenoten tegen de Mottersheads op te zetten en de bouw van de dierentuin met alle middelen tegen te houden.
Our Zoo is grappig en onderhoudend, en de serie bevat alle ingrediënten om uit te groeien tot een succes. Er zijn niet alleen de exotische dieren, er zijn ook de intriges van de dorpsbewoners die onder de aandacht worden gebracht, met verrassend genoeg een man van de kerk als grootste intrigant. George Mottershead bloeit evenwel op als gevolg van zijn unieke project en als kijker voel je je daar goed bij. Dat hij de steun krijgt van z’n familie – aanvankelijk haperend, daarna met meer enthousiasme als blijkt dat de dierentuin financieel haalbaar is én dat het zijn psychische en fysieke toestand ten goede komt – is niet alleen een opsteker voor het project, het brengt ook warmte en een gevoel van eensgezindheid en verbondenheid in de serie die op de kijker afstraalt, waardoor Our Zoo op zeer korte tijd uitgroeit tot een feelgoodserie die je aan je stoel gekluisterd houdt. A hit from the first frame, schreef The Daily Express naar aanleiding van de eerste aflevering op de BBC, en dat is niet gelogen.
Heel grote en internationaal bekende namen komen we niet tegen in deze serie. Anderzijds zijn er geen risico’s genomen en is er een beroep gedaan op acteurs die hun sporen hebben verdiend in succesvolle bioscoopfilms en tv-series, zij het dat ze niet altijd de hoofdrol voor hun rekening mochten nemen. Lee Ingleby (George) herkent u beslist als Stan Shunpike uit Harry Potter And The Prisoner of Azkaban (2004) of uit Being Human (2010), terwijl Liz White (zijn echtgenote Lizzie) kortgeleden nog te zien was in Pride (2014) en in The Paradise. Anne Reid (George’s moeder Lucy) is een actrice met een carrière van bijna 60 jaar. Ze trad voor het eerst op in de tv-serie De Benny Hill Show (1957), maakte tien jaar deel uit van de cast van Coronation Street (1961-71) en was o.a. van de partij in de remake van Upstairs Downstairs (2010-2012). Met meer dan 100 producties achter haar naam, doet ze het beter dan Maggie Smith en moet ze Judy Dench nog net voor laten gaan. Als ze minder bekend is dan haar beide collega’s, dan komt dat omdat ze minder in bioscoopfilms te zien was en nooit een grote rol aangeboden kreeg, behalve die ene keer, in The Mother (2003), maar dat was een arthousefilm die bij ons zelfs niet in de bioscoop is geraakt. Peter Wight (George’s vader Albert) komt u wellicht bekender voor, want hij was o.a. te zien in Mr. Turner (2014), de beide seizoenen van The Paradise (2012-2013), Atonement (2007) en Babel (2006).
Qua production design is Our Zoo een pareltje, want de sfeer van de jaren 30 is perfect gereconstrueerd (is het havendecor hetzelfde als in Peaky Blinders?), terwijl het vervallen landhuis en het pittoreske Oakfield nostalgische herinneringen oproepen. De interieurs zijn armzalig (de Mottersheads wonen in een piepklein arbeidershuisje, het landhuis is niet meer dan een schim van wat het ooit geweest is, al getuigen sommige vertrekken en vooral plafonds nog van de voorbije grandeur), maar dat wordt goedgemaakt door de prachtige natuur in en om Oakfield, waar de tijd stil is blijven staan. De vogels, de kameel en de beren voegen een portie exotisme aan het geheel toe, waardoor Our Zoo op geen enkel moment op een andere serie lijkt.
