Pastorale, dat in het najaar van 1969 een top 5-hit werd, kent u beslist, want die compositie behoort tot de klassiekers uit het Nederlandse repertoire van de afgelopen 50 jaar. Het bewijs? Vorig jaar stond Pastorale op nummer 14 in de Nederlandse Radio 2 top 2000.  Met Ramses Shaffy zou Liesbeth List nadien overigens nog een hit scoren, nl. Laat Me (2005), maar op haar eentje deed ze het ook uitstekend, want zowel Victoria (1970), Te Veel Te Vaak (1974) als Kinderen een Kwartje (1974) bereikten moeiteloos de top 10. En wie kent haar perfecte versie van de Brel-cover Brussel (1970) niet? En wie zong samen met Ramses Shaffy In de Armen van de Stad (1970) en Aan de Andere Kant van de Heuvels (1971)? Het zijn stuk voor stuk klassiekers van de grand lady van het Nederlandse chanson.
 

Haar coveralbums met werk van Theodorakis, Jacques Brel en Charles Aznavour waren destijds meesterzetten waarmee ze ook in de buurlanden en zelfs in de V.S. de aandacht trok, maar de Lage Landen bleven altijd de plek waar ze op een grote schare fans kon rekenen en dat resulteerde in regelmatige shows op de Nederlandse televisie en optredens op het toen zeer populaire Festival van Knokke, waarvan u een uitstekend bewaarde opname vindt op disk 2. Op diezelfde disk vindt u overigens een show waarin de toen nog piepjonge Whitney Houston te gast was (1985), en uiteraard waren ook Jacques Brel en Charles Aznavour ooit te gast in een show van Liesbeth List.
 

Op disk 4 staan de films die ze met regisseur Dimitri Frenkel Frank maakte en waarin u naast Liesbeth List ook Ramses Shaffy en Robert Long in een hoofdrol ziet. Als overjarige hippie heeft Ramses Shaffy (Liefdeswacht) niet zo’n erg grote rol, maar in Een Heel Dun Laagje Goud (1977) is Robert Long – de film heet hij Johnny White! – aardig op dreef als een popzanger die onderdak biedt aan een ongelukkige jonge vrouw (Liesbeth List), die het echtelijke dak heeft verlaten omdat haar echtgenoot Paul haar verwaarloost, en laat Paul (Dimitri Frenkel Frank) nu net de baas van Johnny’s platenmaatschappij zijn… Heel grappig is ook Zonder Ernst (1998), waarin Liesbeth List een mondaine lesbische dame speelt die een verkoopstertje in een boekenwinkel probeert te verleiden. In het Bonusmateriaal (5 items) zijn de sterkhouders List & Klei (1992), een programma met korte – soms heel grappige – sketches, en een bijdrage uit het TROS-programma TV Masque (2005), waarin Liesbeth List een bekende Nederlander bij de neus neemt. Heel erg grappig.
 

Op disk 4 en 5 staan in totaal zo’n 62 korte fragmenten (1964-2008), gelukkig in chronologische volgorde, waardoor u een uitstekende carrièreoverzicht krijgt. Het is een bonte verzameling van videoclips, zaaloptredens, studio-opnamen, fragmenten uit tv-shows en interviews, maar ook een overzicht van Lisbeth Lists samenwerking met Ramses Shaffy. Het is onmogelijk om het allemaal op te noemen en/of te beschrijven, maar er zijn wel enkele heel opvallende fragmenten bij: een heel jonge Ramses Shaffy met een versie van Assememaleïtos (1964); Liesbeth Lists opname van de titelsong voor de film Het Gangstermeisje (1966) met groot orkest in de studio; haar versie van Brels Ne Me Quite Pas (Laat Me niet Alleen, 1970), de uitreiking van 2x Platina voor haar lp met liedjes van Jacques Brel (1973), bij welke gelegenheid ze Brussel (1973) nog een keer ten gehore brengt; een heel andere kant van List in Haibim (1979); fragmenten van optredens in zowat alle belangrijke showprogramma’s in de jaren 70 (Op Volle Toeren, Van Oekel’s Discohoek, Sonja Barend Show); La Chanson des Vieux Amants (1979), Rosa (1980) en Mijn Vlakke Land (1988) van Brel; Dag Lieve Schat (1992), de Nederlandse versie van John Prine’s Hello In There (Engelse versie door Bette Midler); Mon Dieu (1999) uit haar Piaf-productie; de Shaffy Medley (2001) in aanwezigheid van koningin Beatrix, met Boudewijn de Groot in Pastorale; optredens met Frank Boeyen en Jos Brink; en een prachtige versie van Laat Me/Vivre (2006).