FILM
De rijke architect Vincent Stevens (Karl Urban) sluit met zijn vier beste vrienden, Chris Vanowen (James Marsden), Luke Seacord (Wentworth Miller), Marty Landry (Eric Stonestreet) en Philip Trauner (Matthias Schoenaerts) een geheim pact. In één van zijn nieuwbouwappartementen heeft hij een loft ingericht waar de vijf mannen naar hartelust gebruik van kunnen maken, telkens ze eens flink zin hebben om hun vrouw te bedriegen, maar tegelijkertijd 'geen gedoe willen met hotelrekeningen, creditcardafschriften etcetera.' Van de bewuste loft zijn maar vijf sleutels in omloop, en op het huwelijksfeest van Philip met de dochter (Margarita Levieva) van de rijke projectontwikkelaar Hiram Fry (Graham Beckel) overhandigt Vincent hen de sleutel. Op een morgen treft één van hen in het appartement het lijk van een jonge vrouw aan, vastgeketend aan het bed met een handboei, omringd door pillen en met een overgesneden pols. De vijf vrienden vergaderen in allerijl op het appartement om te zien wat ze moeten doen opdat dit verschrikkelijke geheim niet zou uitlekken. Ze beweren echter alle vijf van niets te weten, wat impliceert dat minstens één van hen aan het liegen is, aangezien in de huidige omstandigheden zelfmoord zéér onwaarschijnlijk is (probeer maar eens uw polsen door te snijden met de ándere arm vastgeketend aan de bedspijlen). Wil iemand een wig tussen hen drijven? Zijn hun vrouwen achter het bestaan van de loft gekomen? Probeert één van hen wraak te nemen op de andere vier? Of vier van hen op één? Of heeft toch de melkboer het gedaan?




Komt dat zien! Komt dat zien! Eómer als Filip Peeters! Cyclops als Koen De Bouw! Michael Scofield als Bruno Vanden Broecke! Matthias Schoenaerts als... Matthias Schoenaerts! Aangezien de gemiddelde Amerikaan té dom is om ondertitels te kunnen lezen, stemde regisseur Erik Van Looy in met een Amerikaanse remake van zijn bescheiden mindfuck-hit uit 2008. Een conflicterende agenda - schuine moppen van Rik Torfs en Herman Brusselmans inblikken - had eerder al verhinderd dat Van Looy de Nederlandse remake voor zijn rekening had genomen - alhoewel hij ter elfder ure in moest vallen voor Antoinette Beumer. Van Looy had echter de kans voor een Amerikaanse remake met twee handen aangegrepen, en dat zou u ook doen als een Hollywoodproducent als Joel Silver u de kans gaf. De film bleef echter na afwerking twee jaar onvertoond in de lade liggen, omdat de studio telkens de voorkeur gaf om de lege slots in het releaseschema op te vullen met films die in hun optiek 'dringender' waren.




Is The Loft nu beter of slechter dan zijn Vlaamse origineel? Alleszins is het nagenoeg exact dezelfde film. Op een paar kleine details na, zoals een horloge dat een rol speelt bij de verkrachting van een prostituée, is zelfs de dialoog nagenoeg letterlijk hetzelfde. Het is dan ook een schande dat scriptschrijver Wesley Strick op de credits vermeld wordt als de auteur van het screenplay, terwijl het werk gemakkelijk had gedaan kunnen worden met een geannoteerde versie van Google Translate. De échte auteur van de film, Bart De Pauw, zag die eer aan zijn neus voorbij gaan omdat hij géén lid is van de Writer's Guild of America, zeg maar de vakbond die in het land van vrij ondernemerschap het monopolie op scenario's heeft, en áls hij dan al vermeld wordt in de credits, is het in de trant van based on the movie written by. Als het één ding duidelijk maakt, is dat het De Pauw siert dat hij zijn vriend Erik Van Looy uit de wind wou zetten om hier te zwijgen en te slikken, terwijl wij in ons land allemaal weten dat De Pauw een begenadigd scenarist is, getuige daarvan onder meer Quiz Me Quick, nog zo'n serie die je in Amerika niet verkocht gaat krijgen.




Ik heb overigens de moeite gedaan om twee avonden na elkaar het origineel en deze remake te bekijken. De laatste klokt af op een kleine 20 minuten minder; de reden is dat de remake meer 'gehaast' aanvoelt, en sommige scènes eerder op een drafje afgehaspeld worden, wat de broeierige sfeer niet ten goede komt. Puriteinen als ze zijn, zijn ook alle pikantere scènes in de Amerikaanse versie gesneuveld ten voordele van iets wat je nog best kan vergelijken met het album De Pili-Pili-Pillen van Kiekeboe (ter informatie: in dit album, waarin een pivotale scène zich afspeelt in een nudistenkamp, vallen er 'toevallig' altijd blaadjes, handen en schorten voor de edele delen van de personages). Allicht heeft Erik Van Looy moeten plooien voor de wensen van zijn Amerikaanse broodheren, wat ik ook zou doen als ik de kans zou zien om een Amerikaanse blockbuster op mijn palmares te zetten. Dat 'blockbuster' moet je overigens met een korrel zout nemen, want grote potten heeft de film in de Verenigde Staten niet gebroken. Ik ben af en toe actief op internationale filmfora, en van de échte Amerikaanse filmliefhebbers heb ik nu al twee keer een verzoek gekregen (en ingewilligd) om een exemplaar van de Blu-ray van de originele film op te sturen, wat nogmaals bewijst dat een beetje filmliefhebber zich niet laat tegenhouden door een blote borst méér of minder. Als experiment hoe een Vlaamse film er in een Amerikaanse versie zou uitzien kan deze remake van Loft echter tellen, maar feitelijk is het een parel voor de zwijnen. Daar tegenover staat dat álle kijkwijzericoontjes van toepassing zijn op deze film. Ik kan ze zelfs niet allemaal ingeven in de DVDInfo-console, want het maximum daar vijf. Oh well...




BEELD EN GELUID
Enerzijds mogen we Dutch FilmWorks dankbaar zijn dat dat het de film überhaupt nog wi uitbrengen op Blu-ray. Anderzijds moeten we het wederom stellen met een schamele singlelayer-schijf zonder enige vorm van finesse of zelfs nog maar een menu, met een matte beeldtransfer waar de scherpte ver te zoeken is en de kleuren een keer te veel in de wasmachine hebben gezeten. De DTS-HD MA 5.1-track is aanvaardbaar, maar niet meer dan dat.

EXTRA'S