TV-SERIE
1778, New South Wales. Een Engels schip  brengt de allereerste lading criminelen naar Australië. Een veel kleinere groep soldaten, een dominee en een kersverse gouverneur staan in voor de orde en de veiligheid. Alleen die laatste beschikt over een fatsoenlijk onderkomen, nl. een houten blokhut die met meegebrachte meubels en schilderijen is ingericht. De soldaten en de dominee slapen in tenten, de veroordeelden in concentratiekampachtige barakken. Het voedsel is uit Engeland meegenomen en het is schaars, want wegens de vijandigheid van de inboorlingen, is het gevaarlijk om landinwaarts te trekken om bv. op kangoeroes te jagen. Al na zeer korte tijd beseft de gouverneur dat hij niet op Engeland hoeft te rekenen om te overleven: een schip met vers voedsel is hem beloofd, maar als hij ’s ochtends uitkijkt over de oceaan, ziet hij alleen maar golven en wolken. Bijgevolg wordt het dagelijkse rantsoen regelmatig verminderd en lijdt iedereen honger, ook de soldaten, want de veroordeelden mogen niet extra worden gestraft. Hun verbanning naar Australië (al dan niet tijdelijk) ís al een straf.

Het samenleven is een delicate aangelegenheid in de kleine kolonie, want voor elke soldaat zijn er 5 veroordeelden, met als direct gevolg dat de gouverneur op een broos koord moet dansen als hij geconfronteerd wordt met conflicten tussen de beide groepen én met conflicten tussen de veroordeelden onderling. De eerste test laat niet lang op zich wachten: de jonge James Freeman (voormalige zakkenroller) neemt het op voor de stille Anne Meredith (voormalige dievegge), wier eten wordt gestolen door de gevaarlijk uitziende Marston, die als smid sowieso al meer voordelen geniet omdat hij geweren kan repareren en gebruiksvoorwerpen kan maken. Tijdens een handgemeen moet Freeman het onderspit delven tegen zijn forse tegenstander en als consequentie z’n schaarse dagelijkse portie voedsel afstaan. Op termijn betekent dat de hongerdood, want niemand kan/wil z’n karige portie met hem delen en overschotten zijn er al helemaal niet. Er blijft de jonge kerel maar één optie: Marston vermoorden, waarvoor hij een beroep doet op zijn vriend Tommy Barrett en diens vriendin Elizabeth Quinn, want in zijn verzwakte fysieke toestand kan hij het lijk niet alleen naar het strand slepen om het te begraven. Als het ooit wordt gevonden, riskeert hij de strop.
 

Ondertussen is ook Elizabeth Quinn in de problemen geraakt. Zij heeft de nacht met Tommy doorgebracht en dat is verboden. De vrouwen mogen alleen seks hebben met de soldaten en omdat ze met zo weinigen zijn, zijn ze veroordeeld tot de rol van hoer. Elizabeth wordt veroordeeld tot 25 zweepslagen omdat ze weigert om haar geliefde te verraden, en ze rekent op James Freeman om Tommy in bedwang te houden tijdens het uitvoeren van de straf, want als hij zich bekend maakt, wordt de standaardprocedure op hem toegepast: opgehanging.

De soldaten hebben elk om beurt een vrouw mogen kiezen met wie ze regelmatig seks kunnen hebben. De jonge en aantrekkelijke Kitty McVitie heeft het spel evenwel niet eerlijk gespeeld: zij heeft zich verstopt tot haar vriendje korporaal McDonald aan de beurt was, en dat is een overtreding waarvoor de jonge soldaat kan worden geëxecuteerd. Zijn overste majoor Ross is het één en ander niet ontgaan, want waarom heeft bv. sergeant Timmins – die vóór korporaal McDonald aan de beurt was – het bloedmooie meisje niet geclaimd? Volgens Timmens omdat ze niet in het rijtje stond… De majoor besluit om z’n ondergeschikte te straffen door Kitty zelf op te eisen gedurende 2 nachten per week…
 

Dat Australiërs in belangrijke mate afstammen van veroordeelde Engelse onderdanen is uiteraard een bekend historisch feit. Over hoe het er in werkelijkheid aan toe ging in die eerste moeilijke jaren, weten we in Europa weinig tot niets. Dat komt wellicht omdat de ontdekking en de kolonisatie van het Amerikaanse continent zo veel spectaculairder en interessanter is, terwijl Australië een weinig tot de verbeelding sprekend en woestijnachtig eiland is aan de andere kant van de aardbol, heel lang nauwelijks bereikbaar en zonder belangrijke consequenties voor ons eigen continent. Bijgevolg konden de Engelsen er hun gang gaan en er strafkolonies stichten, waar criminelen, kruimeldieven en ander delinquent geteisem veilig en uit het zicht werden opgeborgen, soms voor een aantal jaren, soms levenslang. Om een dergelijke heterogene massa onder controle te houden, golden er rigide wetten die eerder het overleven van de kolonie dan het individu voor ogen hadden, want een smid was belangrijker dan een gewone crimineel, de vrouwen waren gereserveerd voor de soldaten en in een conflict met een soldaat trok een veroordeelde altijd aan het kortste eind, waaraan hij bovendien werd opgeknoopt.
 

In deze zeven afleveringen laten de makers van Banished het ongerepte Australische landschap herleven en zijn we getuige van het harde leven aan de grens van de beschaving, al is het duidelijk dat niet iedereen in dezelfde mate getroffen wordt door de ontberingen, want de gouverneur woont in een stevige houten blokhut en wordt bediend door een vrouwelijke gedetineerde, terwijl dominee Johnson en zijn vrouw, majoor Ross en administrateur kapitein Collins in comfortabele tenten gehuisvest zijn met een minimum aan comfort. Volgens de gouverneur is iedereen in de kolonie gelijk, maar wie beschikt over vuurwapens, die staat uiteraard een trapje hoger en in dit geval zijn dat de soldaten van majoor Ross, allemaal jonge mannen die getekend hebben voor een periode van twee jaar. Ross heeft beloofd dat hij ze veilig weer naar huis zal brengen, maar dat is zonder de inboorlingen gerekend en zonder de slangen en spinnen die de randen van het oerwoud onveilig maken. Het leven is kwetsbaar in New South Wales en dat beseft de gouverneur beter dan majoor Ross, die louter oog heeft voor het welzijn van zijn manschappen en die niet beseft dat de veroordeelden de eerste westerlingen zijn in een totaal nieuwe wereld. Die verschillende visies zullen leiden tot een conflict, waarvan de gouverneur beseft dat het op de duur zijn kop kan kosten, want  majoor Ross is een principiële man die bereid is om elke afwijking van het vooropgestelde doel met de strop of de kogel te regelen.
 

In de uitgebreide cast herkent u beslist Joanna Vanderham (The Paradise, 2012-2013) als de jonge Kitty McVitie, die door de chef van haar vriendje korporaal MacDonald wordt verplicht om twee avonden per week in zijn tent door te brengen, een uitstekende Russell Tovey (Being Human, 2008-2009) als de jonge James Freeman, die na de moord op de smid de strop kan vermijden door zijn principes te verraden, en een zeer geloofwaardige David Wenham (Pope Joan, 2009) als gouverneur Arthur Philipp, een man die zich niet laat intimideren door het hoofd van het militaire detachement, majoor Ross, op uitstekende manier gestalte gegeven door Joseph Millson (Casino Royale, 2006).