FILM
Boven de wolkengrens leeft op een berg een groep Yeti's in peis en vree. Zij het dat ze zich te houden hebben aan een stel regels die soms flirten met de grens van het stupiede, in steen gehouwen en bewaard door hun hogepriester, de Stonekeeper (Common). Eén van die regels is dat er absoluut géén smallfoots (mensen) bestaan. Yeti Migo (Channing Tatum) ziet er nochtans één tijdens een tocht buiten het dorp, wanneer een vliegtuig neerstort in de bergen. Tegen de tijd dat hij zijn dorpsgenoten heeft opgetrommeld, is het bewijsmateriaal natuurlijk al lang verdwenen, en Migo wordt tijdelijk uit het dorp verbannen om hem te genezen van zijn "waanideeën". Zijn idee wordt echter opgepikt door een groepje van vier jonge sceptische Yeti's van de Smallfoot Evidentiary Society, Gwangi (LeBron James), Kolka (Gina Rodriguez), Fleem (Ely Henry), en hun leidster Meechee (Zendaya Coleman), occasioneel ook nog eens de dochter van de Stonekeeper. Ze bereiden een expeditie voor waarbij één van hen onder het wolkendek wordt gelierd om op ontdekkingstocht te gaan, en Migo is min of meer de Chinese vrijwilliger. In het dorp ontmoet die documentairemaker Percy Patterson (James Corden), die, omdat zijn kijkcijfers dramatisch zijn gedaald, net van plan is om met behulp van een kostuum, te doen alsof hij een Yeti heeft gespot.

 

De ontmoeting met de Yeti opent natuurlijk perspectieven, en Migo voert hem mee naar het dorp, al was het maar alleen om zijn gelijk te bewijzen. Percy ruikt de scoop van zijn leven, en alhoewel de Yeti's en de mensen niet met elkaar kunnen communiceren (de stem van de éne klinkt te hoog voor de andere en die van de andere te laag voor de éne), leert hij middels gebarentaal de levenswijze van de Yeti's. De Stonekeeper neemt echter Migo in vertrouwen dat hij inderdaad al van het bestaan van de mensen afwist, maar dit met een goede reden voor het Yetivolk geheim hield: mensen zijn namelijk onbetrouwbare wezens, die niet veel nodig hebben om jacht te maken op datgene wat ze niet kennen of niet vertrouwen. En het ergste van al is dat, zo blijkt, er een kern van waarheid zit in wat hij zegt...

 

Het is al een tijdje geleden dat de Warner Animation Group nog iets van zich heeft laten horen. Als je de affreuze Lego-reclamefilms niet meerekent was Storks hun laatste wapenfeit. Smallfoot is een verrassend goede film, die weliswaar geen vernieuwing voorstaat, maar in wezen is het een film met het hart op de juiste plaats. Er wordt voluit de kaart van een muzikale komedie getrokken, het genre waarin Disney zijn renaissance beleefde, en het viertal gezongen nummers dat de film rijk is, is van goede kwaliteit. Voor het rapnummer Let It Lie waarin de Stonekeeper de waarheid omtrent mensen aan Migo onthult, is het natuurlijk handig dat net een talent als Common in de stemmencast geschreven is, maar ook Channing Tatum heeft naar verluid zijn eigen gezongen stukken gedaan.

 

En de mayonaise pakt. De animatie is kleurig en schattig, de personages zijn sympathiek en goed uitgewerkt; zo heeft Migo's vader een platte kop omdat de stenen - die nu éénmaal altijd gelijk hebben - voorschrijven dat hij elke morgen de zonsopgang moet inluiden door met een gigantische katapult afgeschoten te worden tegen een gong. Terloops wordt dan even vermeld dat de verre neef die ooit heeft geopperd dat zulks ook kan door gewoon met een stok tegen de gong te slaan, het zwarte schaap van de familie is over wie best zo weinig mogelijk nog gesproken wordt. De grappen zijn goed getimed en niet te plat van aard, alhoewel de manier waarop Migo problemen heeft om op gegeven ogenblik een brug over te steken, zo uit een Road Runner-cartoon hadden kunnen komen. Meep meep.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van Smallfoot is zoals bij de meeste CGI-films voorbeeldig; het grootste deel van de actie speelt zich af in een prachtig sneeuwwit landschap, waartegen het dorp van de Yeti's mooi afsteekt. Ook andere texturen worden goed ondersteund, zoals het verlichte Chinese dorp in de Himalaya's waarin op het einde van de film vier Yeti's op de vlucht zijn voor een woedende mensenmenigte. Uiteraard is het geheel vrij cartoonesk van opzet. De Engelse DTS-HD MA 5.1-geluidstrack is engagerend en geeft bijvoorbeeld de sneeuwstormen goed weer, maar heeft net niet dat stukje extra dynamiek om een topscore te vrijwaren. Daarnaast is vooral de soundtrack van Heitor Pereira gebaat bij de goede audiotrack.

 

EXTRA'S
U kan de film om te beginnen zowel 'gewoon' beijken als in een singalong-versie "Yeti Set Go". De bonussectie bevat verder twee kortfilms. In Super Soozie" (2:22) denkt een klein Yetimeisje dat ze een superheldin is, wat haar een hoop uitgelach van haar klasgenootjes oplevert. In Migo in The Secret of the Yeti Stones (3:43) toont Migo zijn wereld; dit filmpje is nog in fase van storyboards. Hierna volgt een korte making of-documentaire Yeti or Not, Here They Come! Imagining Smallfoot – The Making of Smallfoot (5:58) et een hoog wervend karakter. Dan volgen twee videoclips, van het nummer Finally Free door Nial Horran (3:26) en van Moment of Truth door Cyn (3:58). Van het in de film gebruikte nummer Wonderful Life vinden we een multi-language clip (3:11) in 28 talen, waarbij we telkens ook de internationale zangeressen zien. In de sectie met promotioneel materiaal zien we dan eerst een filmpje Turn Off Your Cellphone (0:36) waarin Perry de bioscoop stoort met zijn telefoneergedrag totdat de Stonekeeper er een stokje voor steekt. Artifact #17: The Scroll of Wisdom (0:25) gaat over de mythische rol WC-papier die in de film een rol speelt, Artifact #31: The Smallfoot Cocoon (0:30) over Perry's slaapzak en Artifact #54: The singing stone (0:30) over zijn gsm. In Migonada (0:54) maakt Migo limonade met een mango.

CONCLUSIE
Smallfoot is gewoon een leuke film, punt. De Warner-animatiestudio's zijn dan misschien niet zo bekend als het Huis van de Muis (of dat van de Springende Lamp), maar ze leveren wel kwaliteit af. De Blu-ray is mooi afgewerkt maar het bonusmateriaal is wel minimum minimorum.