FILM
Een tijdje geleden hadden we het nog over L’Effrontée, de film van Claude Miller met Charlotte Gainsbourg, omdat die (in Frankrijk toch) een blu-rayrelease heeft gekregen. Groot was onze vreugde toen dat ook het geval bleek te zijn voor La Petite Voleuse, een film die geregisseerd werd door diezelfde Miller en alweer met Charlotte Gainsbourg. Het is trouwens nu pas dat deze film uit 1988 digitaal beschikbaar is. Begrijpe wie begrijpe kan, zeker als je weet dat François Truffaut aan de oorsprong van deze film lag.

Claude Miller was niet alleen een goede vriend van Truffaut, maar hij werkte ook mee aan diens Les Deux Anglaises Et Le Continent uit 1972. Volgens de weduwe van Miller konden de twee geen seconde hun mond houden over film (wat ons van Truffaut zeker niet verwondert) en het was altijd de droom geweest van François Truffaut om een vrouwelijke versie te maken van Les 400 Coups, zijn meesterwerk uit 1959 dat  door heel wat mensen gezien wordt als de beste coming-of-age film, en dan nog één waarin de protagonist verliefd is op het medium cinema. Het werd maar een half scenario, want Truffaut overleed in 1984 aan een hersentumor, en dat op zijn 52e. De équipe die met Miller L’Effrontée had gedraaid was echter de droom van Truffaut niet vergeten, en men dacht onmiddellijk aan Charlotte Gainsbourg toen het plan opnieuw op tafel kwam te liggen. Natuurlijk zal ook de honger naar roem er iets mee te maken hebben, want de film uit 1985 was een groot succes die overladen werd met prijzen en de wereld voor het eerst liet zien dat Charlotte meer was dan “de dochter van”. Charlotte Gainsbourg had in 1988 ook al wat filmervaring onder meer door de films van Agnès Varda en de schandaalfilm Charlotte For Ever die geregisseerd was door haar eigen vader.  De film werd eerder lauw onthaald, en hoewel Charlotte genomineerd werd voor een César, was de enige prijs die van de beste filmposter. Af en toe wordt er wel eens gemopperd dat Charlotte gewoon te oud was voor deze rol, toch blijft het een heerlijke film en één met de geest van Les 400 Coups: de vagebonde waar je sympathie voor krijgt.

1950. Frankrijk likt nog haar wonden na van de Tweede Wereldoorlog. In een piepklein dorpje treffen we er de jonge Janine Castang (Charlotte Gainsbourg) aan. Haar vader heeft ze nooit gekend, en haar moeder heeft haar in de steek gelaten. Janine woont samen met haar oom en tante die maar weinig om haar geven. De jonge vrouw droomt van luxe en liefde, maar krijgt geen van beide. Ze is te arm om te kopen wat ze wil en steelt daarom in de lokale winkels. Voor de liefde is ze dan weer te naïef. Als ze op een dag voor de zoveelste maal betrapt wordt door de politie, verlaat ze de school en haar huis om in een goed gesteld gezin een dienstmeisje te worden.  Het duurt niet lang vooraleer de jonge Janine verliefd wordt op een veel oudere, getrouwde man (Didier Bezace). Michel probeert haar op het rechte pad te brengen, maar alles verandert als zij kennis maakt met haar leeftijdsgenoot Raoul (Simon de La Brosse) die ook zijn brood verdient door te gaan stelen.

Een verhaal dat inderdaad als twee druppels water op dat van Les 400 Coups lijkt. Het is trouwens een scenario waarin de liefde voor Truffaut enorm benadrukt wordt. In de film zelf merk je knipoogjes naar de Franse meester en de naam van het hoofdpersonage (Janine) was tevens de naam van de moeder van Truffaut. Wel voel je dat dit scenario net iets te veel de hand van Truffaut mist, want het lijkt nooit duidelijk waar Miller naartoe wil: wordt het een gewaagde jeugdfilm of is het een drama voor volwassenen? Per slot van rekening boort de film toch gevoelige thema’s aan zoals de relatie van een getrouwde oudere man met een zestienjarige. Miller maalt daar geen seconde om en La Petite Voleuse lijkt dan ook te vaak een herhaling van L’Effrontée wat prachtig opgevangen wordt door Charlotte Gainsbourg zonder wie de film niet eens een bestaansrecht zou hebben. Maar, en daar kan je van op aan, Gainsbourg speelt op zo’n hoog niveau (de onschuld van een lolita) dat dit drama net geen meesterwerk is geworden. 

BEELD EN GELUID
Als gezegd is het de allereerste keer dat La Petite Voleuse digitaal verkrijgbaar is, voor deze uitgave bestond er niet eens een dvd. Je merkt wel dat men de film zo goed als mogelijk heeft proberen te restaureren, toch zie je in heel wat scènes (vooral de nachtscènes) zeer veel grain. De geluidsband is Frans mono, ondersteund door Franse ondertiteling. 

EXTRA'S
Net zoals bij L’Effrontée vind je ook hier drie extra’s op terug die hetzelfde stramien volgen en waarbij je uitkomt op net geen uur interviewmateriaal (zonder Franse ondertiteling). De meest interessante extra is Sur Les Traces De François Truffaut waarbij men het (vanzelfsprekend) over de relatie tussen Claude Miller en François Truffaut heeft. In een kleine twintig minuten doet Charlotte haar verhaal in 10 Fois Charlotte, Entretien Exclusif avec Charlotte Gainsbourg en er is ook nog een zegje van de regisseur Stéphane Brizé die je misschien wel kent van Quelques Heures De Printemps.

CONCLUSIE
La Petite Voleuse is een heerlijk stukje Franse cinema met een excellente Charlotte Gainsbourg die door haar charmerende onschuld de hele film naar zich toetrekt.