FILM 
In één van de bonusfilmpjes wordt Robert Zemeckis geprezen als een regisseur met visie. In het verleden was hij inderdaad één van de mannen die zich kon meten met zijn vriendje Steven Spielberg. Films als Forrest Gump, de Back To The Future-trilogie of Cast Away spreken voor zich. Maar Zemeckis die in zijn films graag uithaalt met revolutionaire animatietechnieken (van Who Framed Roger Rabbit tot The Polar Express) sloeg vaak de bal mis. Beowulf is één van de lelijkste animatiefilms ooit, The Walk (verre van slecht) flopte grandioos en ook met Welcome To Marwen liep het grondig fout. De film haalde bij ons de zalen niet, hij werd neergesabeld door de pers die de film als een dieptepunt voor Zemeckis zag, het vehikel werd een gigantische financiële kater voor Universal en het is op de koop toe een afgrijselijke, bijna niet te bekijken film.




De film, hoe ongeloofwaardig ook, is echt gebeurd en is gebaseerd op het leven van de Amerikaanse kunstenaar Mark Hogancamp (Steve Carrel) die in 2000 in elkaar werd geslagen door een bende hooligans nadat hij bij een confrontatie met hen toegaf dat hij graag vrouwenkledij draagt. De man raakte in een diepe coma waardoor hij zijn hele geheugen verloor. Bij gebrek aan een ziekteverzekering won hij zijn geheugen zelf terug door het creëren van Marwencol: een miniatuurdorpje dat hij in zijn tuin met poppetjes bouwde. Marwencol is een fictief Belgisch dorpje tijdens de Tweede Wereldoorlog waarin een Amerikaanse piloot Hogie het samen met het vrouwelijk schoon van het dorp het opneemt tegen de nazi’s. De creaturen in Marwencol zijn stuk voor stuk personages die in het echte leven van Mark Hogancamp bestaan.

Zemeckis maakte een mengeling van (lelijke) animatie en speelfilm. De fantasie van Hogencamp wordt weergegeven door de weirde verhaaltjes dat in vorm gebracht is met poppen. Voor een seconde is dat interessant, maar na een uur heb je het echt wel gehad met de irritante Action Man- en Barbie-achtige poppen. Zonder meer is dit wederom baanbrekend op technisch vlak, maar het is en blijft strontvervelend.




Ook met het filmgedeelte verliest men de pedalen. Carell bewijst wel dat hij allerlei rollen aankan, maar zijn personage wordt zo weerzinwekkend in beeld gebracht dat je er geen sympathie voor kan opbrengen. Vrouwen zijn voor hem niet meer dan objecten, en er hangt een vies seksistisch randje aan de film dat de kijkervaring er niet beter op maakt. Welcome To Marwen is niet meer dan de zoveelste film van Zemeckis die wil tonen wat hij kan, maar strandt bij het maken van een bijzonder onaangename film die eerder afstotelijk werkt.

BEELD EN GELUID
Ook al is het visueel een spuuglelijke film, blijft het louter technisch bekeken een hoogstandje en vandaar dus onze hoge punten. Zeer zuivere beelden, zeker wat het animatiegedeelte betreft en een levendige audioband (Dolby True HD 5.1)




EXTRA'S
De bonussectie bestaat naast een paar verwijderde scenes uit 4 promofilmpjes van zo’n 3 à 4 minuten. In
Marwen's Citizens vertellen de spelers in een recordtempo waarom ze er zo graag bij zijn en in A Visionary Director krijgt Zemeckis wat pluimen in zijn gat gestoken. In Building Marwen gaat het uiteraard over het miniatuurdorpje en in Living Dolls wordt de animatietechniek belicht. Als gezegd kort, maar meer willen we er in feite ook niet over weten. 

CONCLUSIE
Eens je aan Welcome To Marwen bent begonnen, snap je waarom geen kat naar de bioscoop trok om deze oersaaie, en vooral onsympathieke film te zien.