FILM 
"The thing I love about making movies is the peace of mind that I know I don't have to be perfect the first time. I can be perfect the second time or the third time." (Gene Wilder)

Wie zich in de jaren '80 afvroeg waar hij het aan verdiend had om alsmaar het ronduit afgrijselijke I Just Called to Say I Love You van Stevie Wonder te moeten aanhoren, mag de schuld in de schoenen van Gene Wilder schuiven. De Oscarjury was wel tuk op het melodietje en kreeg er godbetert een beeldje voor. 8 jaar na datum wilde Gene Wilder een Amerikaanse jasje geven aan de Franse boulevardkomedie Un Éléphant Ça Trompe Énormément van Yves Robert. Het was niet de eerste keer dat Wilder voor een remake koos, want in 1976 maakte hij ook al eens The World's Greatest Lover wat een bewerking was van de Italiaanse komedie Lo Sceicco Bianco uit 1952 van Fellini. In het begin van de jaren '80 was het in Hollywood sowieso bon ton om Franse komedies te veramerikaniseren, ook al koos men er meestal die van Francis Veber uit. Zo werd Le Grand Blond Avec Une Chaussure Noire gewoon The Man With One Red Shoe met Tom Hanks, de travestietenkomedie La Cage Aux Folles werd The Birdcage of Le Jouet waarin Pierre Richard zat werd met Richard Pryor gewoon The Toy.

Stuk voor stuk onnodige remakes, en dat geldt ook voor The Woman In Red, al kun je van Un Éléphant Ça Trompe Énormément moeilijk meer zeggen dan dat het een leuke film is. Na The World's Greatest Lover en Adventure Of Sherlock Holmes' Smarter Brother kroop Gene Wilder voor de derde keer in de regisseursstoel, en met succes, want de film deed het enorm goed in de States. Bij ons was het vooral het gezeur van Stevie Wonder dat goed verkocht.

Niet dat we heilige paters zijn, maar anno 2021 is deze komedie uit 1984 ronduit seksistisch. We bedoelen maar, de vrouwen hebben in deze film maar één functie en om de tip van de sluier wat op te tillen, met pakweg hoofdrekenen heeft het niets te maken. De film speelt zich af in San Francisco waar we Teddy Pierce (Gene Wilder) ontmoeten. Een grijze muis met een bijzonder saai leven, zowel op het werk waar niemand hem opmerkt of thuis bij zijn vrouw Didi (Judith Ivey) waar hij maar weinig te vertellen heeft. Zijn leven wordt compleet overhoop gegooid als hij in de parkeerruimte een mooie vrouw ziet en wiens rode jurk naar omhoog gaat door een ventilatierooster (zoals Marilyn Monroe dat in The Seven Year Itch doet) en de kijker net als Terry vol zicht krijgt op haar rode satijnen onderbroekje. Terry kan de vrouw die een model blijkt te zijn voor het reclamebureau waar hij voor werkt niet uit zijn hoofd krijgen en zijn vrienden moedigen hem dan ook aan om de knappe vrouw te versieren via een afspraakje, maar per ongeluk komt het verzoekje terecht bij mevrouw Milner (Gilda Radner), de koele feeks van het reclamebureau en die is uiterst gecharmeerd door de "interesse".

De film is niet meer dan een flauw excuus voor een paar zeer geslaagde grappen van Gene Wilder, hoewel het dient gezegd te worden dat ook Gilda Radner een zeer hoog comedygehalte in zich heeft. Twee jaar daarvoor speelden de twee in Hanky Panky ook al eens samen. Terwijl ze in Frankrijk waren om The Woman In Red te promoten, passeerden ze in alle stilte de kerk om daar met elkaar te trouwen. Het kan ook ergens anders geweest zijn, maar in ieder geval werd zij tot aan haar dood in 1989 de echtgenote van Wilder. Twee jaar na haar dood trouwde hij met Karen Webb, die hem tijdens de set van See No Evil, Hear No Evil (één van Wilders vele komedies met Richard Pryor) leerde liplezen. Soms gaat het vlug in Hollywood.

De zwakke schakel is, naast het feit dat de film nooit echt goed op gang komt, Kelly LeBrock die de vrouw in het rood speelt. Ze kan misschien wel mooi wezen, en dat werd ook van haar gevraagd in Weird Science, maar het arme wicht kan voor geen meter acteren. In eerste instantie werd de rol aan Melanie Griffith voorgelegd, maar die gebruikte haar verstand en ging in zee met Brian De Palma voor Body Double. Je vindt beslist slechtere komedies dan The Woman In Red, want zoals gezegd heeft de film zijn zeldzame grappige momenten, maar het blijft een niemendalletje.

BEELD EN GELUID
Bij MGM is het vaak een kwestie van hit or miss als we het over de beeldkwaliteit hebben, maar de transfer van deze dvd is uitmuntend en zo mooi verzorgd dat het niet veel verschilt van wat je doorgaans op Blu-ray te zien krijgt als men mindere titels uit de '80's op de markt brengt. Prachtige, bijna pastelachtige kleuren en met zo goed als geen filmgrain, ook al zijn er weinig of geen duistere scenes. De geluidsband is standaard, maar degelijk. Het grootste minpunt is dat je bijna een volledige plaat van Stevie Wonder (en zelfs vaak duetten met Dionne Warwick) in de maag gespietst krijgt.

EXTRA'S
Het zou ons ten sterkte verbazen mochten er mensen zijn die zitten te wachten op bonusfilmpjes over deze komedie. Mochten zij bestaan dan kunnen we hun alleen maar ontgoochelen, want op deze disk staat er behalve de film niets.

CONCLUSIE
The Woman In Red heeft wel zijn grappige momenten, maar deze staan allemaal op de rekening van Gene Wilder. Het soort komedie dat nu niet meer al te vlug zou kunnen, al was het maar dat dit een film met een tamelijk seksistisch kantje is.