FILM
Een vrouw met Playboy-achtige konijnenoortjes die achterna gezeten wordt door een ruiter die zijn geweer in aanslag houdt. De vrouw komt vast te zitten in een wolvenklem, en terwijl ze haar verminkte benen probeert los te wrikken komt er een horde Duitse herders naar haar toe gerend, die haar vervolgens in de nek aanvallen. Wat later zien we een begrafenisstoet van het arme schepsel voorbijrijden met op de voorgrond één of andere machine die de kadavers van konijnen verwerkt. Neen, we geven geen spoilers weg. Al deze wreedheden zie je in de eerste twee minuten van No Es Nada, Mamá, Sólo Un Juego wat in het Engels It’s Nothing Mama, Just A Game werd, en door bepaalde distributeurs de wereld werd ingezonden als Beyond Erotica.




No Es Nada, Mamá, Sólo Un Juego is een film van José María Forqué, die van dit soort titels met succes zijn beroep maakte. Het waren één voor één films waarvan de doorsnee cinefiel nog nooit gehoord heeft (of zal tegenkomen), maar het is wel gewild voer voor de liefhebber van pure rioolcinema. Het is dan ook daarom dat It’s Nothing Mama, Just A Game op het Amerikaanse Mondo Macabro uitkwam met een restauratie waar heel wat Gouden Palm-winnaars alleen maar kunnen van dromen.

José María Forqué hoopte op een groot succes omdat hij de schone jongen David Hemmings had kunnen strikken, de jonge fotograaf uit Blow-Up van Michelangelo Antonioni, alleen was Forqué uit het oog verloren dat het Britse cinema-icoon in 1974 al zoveel flops had dat diens carrière niet zo veel meer voorstelde. Hemmings, die een jaar later via Deep Red van Dario Argento opnieuw wat serieuzer werd genomen, betreurt zijn deelname aan deze film. Niet alleen omdat hij tijdens de opnames in een hotelkamer zat waar de vieze beesten langs de muren kropen, maar ook wegens de controversiële rol.




Hemmings speelt de rol van Juan, een eigenaar van een konijnenkwekerij die als kind zag hoe zijn vader de lokale schoonheden verkrachtte, en die op volwassen leeftijd geen haar beter is dan zijn vader. Zijn moeder (Alida Valli) weet wel dat haar zoon van lotje getikt is, maar laat hem rustig doen. De dorpelingen zijn het immers gewoon dat Juan een roekeloze baas is die alles mag uithalen met zijn weerloos personeel. Zijn nieuwste slachtoffer is de mooie Lola (Andrea Rau, die na een paar ranzige films via reeksen als Tatort in Duitsland een tv-vedette werd). Juan besluit dat de mooie vrouw voor hem zal moeten kruipen. De jonge kerel, die alleen maar seksueel genot kent door brutaliteiten, sluit de arme Lola op en doet alles met haar wat hij maar wil. Perverse sadistische spelletjes zoals het slachtoffer een broodje met wormen voederen of andere zieke taferelen is dan ook wat je te zien krijgt in It’s Nothing Mama, Just A Game.




Moreel een vrij verwerpelijke film dus, maar we schrijven dan ook 1974, en toen kon zoiets nog wel. Het belangrijkste is natuurlijk of dit nu een goede film is of niet. Het is duidelijk dat José María Forqué in de eerste plaats wilde choqueren, en wie niet vertrouwd is met dit soort van exploitation-cinema, zal dat na afloop ongetwijfeld ook wel zijn. Toch koos de Spanjaard niet voor het gemak van bloot. Je krijgt wel genoeg naakte vrouwen te zien als dat de drijfveer is, maar It’s Nothing Mama, Just A Game is vooral enorm mooi gedraaid. Daar zit weliswaar de prachtige restauratie voor veel tussen, toch zie je dat er een man aan het roer stond die wist wat filmen is. David Hemmings was wel de enige van wie de stem niet gedubd wordt, en daardoor voelt de film wat onnatuurlijk aan, maar dat zal voor liefhebbers van gialli en andere Italiaanse of Spaanse pulplekkernijen geen probleem zijn.




Hoewel heel wat mensen zullen neerkijken op It’s Nothing Mama, Just A Game (hoe kan zoiets nu goed zijn, of erger waarom zou ik zoiets nu goed kunnen vinden?) is dit toch een film die je in één ruk uitkijkt, en dat kan je van heel veel door de critici omhoog geschreven titels niet onmiddellijk zeggen.

BEELD EN GELUID
Deze obscure culttitel kwam uit op het Amerikaanse Mondo Macabro. Het slechte nieuws is dat je gemakkelijk aan 30 euro zit voor deze titel, het goede nieuws is dat het schijfje regiovrij is (met Engelstalige ondertitels) en met een transfer om van te smullen. Af en toe merk je hoe gehavend de originele print is, maar kosten noch moeite werden gespaard om deze film tot in de puntjes te restaureren, en op wat filmgrain na zie je dat verbluffende resultaat ook! Hoe macaber het onderwerp ook klinkt zijn de kleuren prachtig, ook al komen ze wat gekunsteld over. De geluidsband stelt niet zo veel voor waarbij alles op één spoor zit, maar van enig geruis is geen sprake.




EXTRA'S
De extra’s zijn wat aan de magere kant. Er is een commentaarband met Kat Ellinger die fans van het genre zullen kennen en er is ook een selectie van trailers aanwezig. Het meest hebben we ons vermaakt met een video-essay over David Hemmings, waarin door het tonen van trailers een overzicht werd getoond van de man zijn carrière, waarin je naast bekende klassiekers ook de nodige pulp in terug kan vinden.

CONCLUSIE
It’s Nothing Mama, Just A Game is vakkundig gemaakte wegwerpcinema over een bruut die zo zijn eigen ideeën heeft over hoe je vrouwenharten dient te veroveren. Ja, we noemen dit een aanrader!