FILM
Personal Velocity ging in 2002 aan de haal met de "Grand Jury Prize" en een award voor beste cinematografie tijdens het Amerikaanse Sundance filmfestival. De film handelt over drie uiteenlopende vrouwen die elk op een cruciaal moment in hun leven met persoonlijke problemen te kampen krijgen. Voor Delia (Kyra Sedgwick – Phenomenon) is dat het moment waarop ze besluit van haar man weg te gaan omdat hij haar en de kinderen voortdurend slaat. Samen met haar kinderen komt ze eerst terecht in een vluchthuis, waar de algemene sfeer al niet veel betere blijkt te zijn. Enige tijd later krijgt ze onderdak in de garage van een oude schoolvriendin en vind ze een baan als dienster in een wegrestaurant. Het tweede deel van de film, volgens ons het best uitgewerkte deel, brengt ons bij Greta (Parker Posey – Blade Trinity). Ze is redactrice bij een uitgever waar ze zich ontfermt over de publicatie van kookboeken. Wanneer ze na enkele jaren plotseling succes krijgt, realiseert ze zich hoe uitgekeken ze eigenlijk op haar echtgenoot is. Ze is een compleet tegenovergestelde vrouw in vergelijking met Delia uit het eerste gedeelte. Greta komt niets tekort en is getrouwd met een knappe man die haar veel vriendschap en liefde geeft. Toch raakt haar leven door het plotse succes in een stroomversnelling en kan ze bij hem niet meer aarden. Het slotverhaal gaat over de jonge Paula (Fairuza Balk – The Craft) die een tragisch ongeval weet te overleven. Verward door de speling van het lot stapt ze in haar auto en gaat ervandoor. Ze pikt een liftende tiener op die, zo blijkt achteraf, ook een tragische gebeurtenis met zich meesleept.

Rebecca Miller kruipt hier voor de tweede maal in het regisseurstoeltje. In 1995 deed ze dat al eerder bij Angela, een drama over de dochter van een zenuwzieke vrouw die gelooft dat de duivel in hun kelder woont. Personal Velocity is gebaseerd op het gelijknamige boek met kortverhalen dat Rebecca eerder schreef. Een behoorlijk all-round project dus, om zowel als schrijver en regisseur op te treden. Het resultaat is van een wisselende kwaliteit. Terwijl de verhalen in het boek volledig tot hun recht komen, heerst er in de film een kleine vorm van ademnood bij elk van de drie verhalen. De totale speelduur van 85 minuten blijkt gewoon té kort zijn om alles volledig en geloofwaardig verteld te krijgen. Deze beslissing werd uiteraard om budgetaire redenen genomen, maar het is wel jammer dat we dus geen langere, meer uitgediepte film te zien krijgen. Op vlak van regie experimenteert Miller met freeze-frames en stills, een handigheidje dat ze jammer genoeg uitbuit door het tot vervelens toe te herhalen. Andere visuele verteltechnieken die de regisseur gebruikt geven blijk van een lichte vorm van over-ambitie, waardoor de doeltreffendeheid van de regie een beetje moet inboeten. Soms krijg je bij de regie het gevoel dat Miller haar boek aan het voorlezen is i.p.v. een film te tonen. De cinematografie van Elle Kuras is dan weer wel overal prachtig: mooie shots, mooie kadrering en een warm kleurenpalet. Een terecht gewonnen prijs in deze categorie. Op acteervlak hebben we ook niets te klagen. De drie leading ladies worden met veel overtuiging neergezet door hun respectievelijke actrices. Hetzelfde geldt voor de overig acteurs en actrices, met een persoonlijke pluim voor Leo Fitzpatrick die net als in de film Storytelling van Todd Solondz, met succes de rol van een mentaal onderontwikkelde kerel neerzet.

Het concept achter de film is erg interessant. Personal Velocity stuurt erop aan dat iedereen zijn/haar leven volgens een persoonlijk stramien en snelheid (be)leeft, en dat enkel mensen met een min of meer gelijke levenssnelheid het meest kans maken om samen te blijven. Erg filosofisch.

BEELD EN GELUID
Deze film heeft een aardige beeldtransfer. Het originele bioscoopformaat van 1.85:1 werd anamorfisch op dvd gezet. De meest beelden werden met digitale camera’s (in grain-modus) gefilmd maar hebben bij deze transfer te kampen met een wisselende scherpte. Het beeld fluctueert op sommige ogenblikken van haarscherp, naar onzuiver blurry. Tijdens de momenten dat dit niet te wijten is aan beoogde camera-effecten, moeten we vaststellen dat de gebruikte beeldcompressie op de dvd hiervoor verantwoordelijk is. De kleuren ogen, door de gebruikte digitale beeldfilters, erg warm. De beeldkwaliteit is zeker ruim voldoende om de mooie cinematografie tot haar recht te laten komen.

Het Dolby Digital 2.0 stereo geluid is vooral dialoog-gericht. De enige vorm van stereo-toepassing is de muziek, samen met voorbijrijdende auto’s en lichte omgevingsgeluiden; zoals het gefluit van vogeltjes. Er is een lichte vorm van ruis aanwezig op de kanalen, die echter zelden stoort. Ook jammer van het ontbreken van een surroundmix, maar bij een film als Personal Velocity is die ook niet meteen hoogstnoodzakelijk.

EXTRA’S
De trailer, de trailer en niets anders dan de bioscooptrailer.

CONCLUSIE
Personal Velocity is een drieluik over drie verschillende vrouwen. De film gooit hoge ogen op het gebied van cinematografie en acteerprestaties, maar moet inboeten op het vlak van regie en diepte in het verhaal binnen de (veel te korte) speelduur. Het beeld en geluid zijn van een redelijk goede kwaliteit, terwijl extra’s, op de trailer na volledig achterwege blijven. De film is zeker het bekijken waard, maar het lijkt ons eerder een geschikte huurtip.