In de weken die volgde praatte McCartney met vrienden, kennissen en bevriende muzikanten en besloot hij om een klein benefietconcert te organiseren voor de brandweermannen van New York. Dat kwam producer en voormalig rock ’n roll-promotor Harvey Weinstein ter ore en hij benaderde Paul McCartney met het voorstel om als hoofdact op te treden op The Concert for New York City van kabelmuziekzender VH1 in Madison Square Garden. Die ging op het voorstel in en Weinstein ging op zoek naar acts voor het concert dat uiteindelijk op 20 oktober werd uitgezonden. Het was een lang programma met muziekacts, toespraken van politici, steunbetuigingen van bekende sportlui en filmacteurs, uittreksels uit films over New York en andere liveacts. Pas kort vóór het evenement besefte McCartney dat het om een megaproject ging. Het werd later uitgeroepen tot één van de vijf beste concerten uit de lange geschiedenis van Madison Square Garden en Rolling Stone Magazine vermeldde het in 2004 tussen de 50 evenementen die rock’n roll hebben veranderd.

In de documentaire krijgt u o.a. David Bowie te zien, Billy Joel, John Bon Jovi, James Taylor, Elton John, Eric Clapton, The Who, Mick Jagger & Keith Richards en uiteraard Paul McCartney als apotheose in o.a. Yesterday, Let it Be en een speciaal voor het concert geschreven nummer dat Freedom is genoemd. Maar op het concert zelf waren o.a. ook Backstreet Boys, Janet Jackson, Melissa Etheridge, Jay-Z, Destiny’s Child, Macy Gray en John Mellencamp te zien en te beluisteren, naast performers zoals Billy Crystal en Jim Carrey en afgewisseld met korte films van o.a. Martin Scorsese, Woody Allen en Spike Lee. U ziet een klein fragmenten van een toespraak van een politieman en een brandweerman in de film, maar uit de politieke speeches is niets overgehouden, want de documentaire gaat uiteindelijk niet over het concert, maar over de aanloopperiode.

Het belangrijkste onderdeel vormt het portret van Paul McCartney in de zes weken tussen 9/11 en het concert in Madison Square Garden, waarin u de ex-Beatle met z’n recente band aan het werk ziet tijdens de repetities en tijdens de interviews voor de lokale pers (radio & tv ), want voor het evenement moesten uiteraard zo veel mogelijk tickets worden verkocht, maar u ziet Paul ook op straat, waar hij met brandweer- en politiemannen praat die collega’s verloren tijdens de reddingswerken in en om de WTC-torens, met gewone mensen op straat (waaronder een zwarte dakloze), terwijl hij handtekeningen uitdeelt, handen schudt en grapjes maakt alsof hij niet één van de bekendste mensen ter wereld zou zijn, maar al die tijd de eenvoudige Liverpoolse jongen is gebleven die meer dan een halve eeuw geleden toevallig lid was van een popbandje dat de wereld aan z’n voeten kreeg. Volgens dochter Stella McCartney, die gedurende een stukje van de wandeling door 45th Street aan haar vaders zijde blijft, was het alsof de burgemeester van New York op straat stond en Paul zelf maakt zich op zeker moment toch liever uit de voeten wegens de grote toeloop: er lijkt hier sprake te zijn van een zekere “mania”, zegt hij lachend, maar wel een beetje nerveus tegen z’n chauffeur…

Tijdens het concert zitten Paul en z’n bandleden in hun kleedkamer en volgen ze de show op tv-schermen. Leonardo DiCaprio en z’n vrouw komen dag zeggen, Bill Clinton verschijnt tijdens het optreden van de Stones in de deuropening, James Taylor komt de man groeten die hem meer dan 50 jaar geleden een kans gaf op het Apple-label, Sheryl Crow meldt zich, gevolgd door Melissa Etheridge… voor iedereen heeft Paul McCartney een grapje in petto, terwijl hij eerder ook al met Billy Joel, Eric Clapton en Pete Townsend een praatje maakte en Elton John een schouderkopje gaf, terwijl die eigenlijk dringend het vliegtuig naar Mexico moest halen voor een aantal concerten. En dan na een lange avond, staat hij zelf onder de spots van Madison Square Garden. Het publiek gaat uit de bol, want The Who mag dan de beste performance van de avond achter z’n naam zetten en het duo Billy Joel & Elton John heeft beslist voor het meest pakkende moment gezorgd door op te treden in het uniform van de New Yorkse politie, maar het is uiteindelijk Paul McCartney die hard (I’m Down) en zacht (Yesterday, Let it Be) combineert met vuurwerk tijdens de finale (Freedom).