FILM
"Have a nice trip! I'll hang you when you come back!" (Sheriff Gannon)

De Pas Des Doods. Met deze titel werden onze ouders en grootouders in 1954 naar de cinema gelokt en dat deden ze ook, want The Far Country (wat dus de originele titel is) geldt als één van de absolute western-classics. Het grote publiek kon terugvallen op het bekende gezicht van James Stewart (zeg maar de Tom Hanks van toen) en cinefielen wisten dat Anthony Mann aan het roer van de regie stond. Een cineast die van alle markten thuis was (van The Glenn Miller Story tot Mario Lanza-vehikels), maar die vooral goed was in het maken van film noir en westerns. Voor dat laatste koos hij vaak James Stewart, dat begon met het gigantische succes van Winchester '73 uit 1950 waarmee de carrière van Stewart ook opeens een naoorlogse boost kreeg. The Far Country was de vierde western op rij van het duo.

Het verhaal speelt zich af in 1896 toen duizenden goudzoekers naar het Canadese Dawson City trokken om daar hun geluk te zoeken. Een van hun is Jeff Webster (James Stewart), die samen met zijn veel oudere vriend Ben Tatem (Walter Brennan) een kudde vee van Seattle naar Dawson City wil drijven. Net voor hij met zijn koeien de stoomboot op wil, wordt hij tegengehouden door de sheriff omdat hij een man heeft neergeschoten, ook al is het omdat die Websters vee wilde stelen. De revolverheld weet te ontsnappen dankzij de hulp van de aantrekkelijke, maar mysterieuze Ronda Castle (Ruth Roman) die hem een schuilplaats aanbiedt in haar kajuit. Tijdens de doortocht in het stadje Skagway dat aan de Canadese grens ligt, botst hij op sheriff Gannon (John McIntire) die de wetgeving op zijn eigen gretige manier interpreteert. De man heeft steeds een fles whisky in de hand, en alles in het dorpje verdwijnt in zijn eigen zakken, en ook Websters vee komt op Gannons verlanglijstje te staan. Webster wordt in de gevangenis gegooid en hij kan alleen maar van de galg gered worden als hij zijn veestapel inlevert. Dat gebeurt natuurlijk niet, en met samen met alweer diezelfde Ronda Castle die in het stadje een saloonhoudster is, trekt hij met zijn dieren via de gevaarlijke bergroutes naar Dawson City. Niet alleen de ruige natuur is de vijand, maar ook Gannon en zijn trawanten zitten hem achterna.

The Far Country werd de voorlaatste western die Mann maakte met Stewart (The Man From Laramie werd de laatste zet), en je ziet hoe mooi naadloos de samenwerking tussen de twee is. En toch is niet Stewart de ster van de film. Er is geen enkel genre dat zo sterk man- en machogericht is als de western, en dat lukt alleen maar als je er ook een perfecte bad guy insteekt. Een onverbiddelijke smeerlap dus en die rol is op het lijf geschreven van de prima acterende John McIntire als Gannon. Dit personage is trouwens losjes gebaseerd op dat van Soapy Smith, die in het echte leven Skagway onder de knoet hield tijdens de Alaska Gold Rush en het leven liet in een vuurgevecht, maar om problemen met nabestaanden te vermijden werd gekozen om hem maar de naam van Gannon te geven. Iedere keer die geconfronteerd wordt met de eerder rustige, net geen stoïcijnse, Stewart, zorgt dat voor briljant vuurwerk. Trouwens straf dat een acteur als John McIntire later alleen maar aan de bak zou komen via televisiereeksen. De man speelde in zowat elke serie die je kan bedenken, van Bonanza tot Dallas. Je ziet tevens ook duidelijk in The Far Country dat Anthony Mann een métier had in de film noir, want even belangrijk is de femme fatale die voortreffelijk gespeeld wordt door Ruth Roman (en ook zij werd nadien zonder veel pardon naar de televisiewereld gekatapulteerd) als Ronda Castle, van wie je nooit weet welke kant ze zal kiezen, behalve die van het geld. Een personage dat in sterk contrast staat met de Franse Renee Vallon en nogal betutteld vertolkt wordt door Corinne Calvet en ervan droomt om met Webster te trouwen, maar voor hem is ze niet meer dan een "freckleface" en de stoere cowboy heeft alleen maar oog voor Ronda. Een soort van driehoeksverhouding, of wat daarvoor moet doorgaan, maar ook nooit echt van de grond komt. Hoewel Anthony Mann nooit het drama schuwt is de western niet zo brutaal zoals dat bijvoorbeeld bij John Ford is. Soms lijkt het qua stijl eerder wat op de Technicolor-melodrama’s van Douglas Sirk met een bijna cartooneske James Stewart, ofwel is dat die Tom Hanks-factor!

BEELD EN GELUID
Deze titel verscheen ook via Arrow Academy, maar wie deze western goedkoper wil kan ook bij het Duitse Koch Media terecht, want op de extra's na gaat het om exact dezelfde transfers en is er ook Engelstalige ondertiteling. Ook hier kun je net als bij Arrow kiezen tussen de aspect ratio van 1.85:1 en 2.00:1. Het originele 35 mm camera-negatief werd in 4K gescand door NBC Universal. Op één van de weinige extra’s op deze disk probeert men je de verschillen te tonen, maar die zijn al bij al niet spectaculair. Je ziet dat verschil bijvoorbeeld wel in de kleurtextuur van de kostuums of de gezichten. En ook al oogt iedere scene als een schilderij is de kleur eerder mat. Maar laat ons duidelijk en wel wezen, als je The Far Country in de meest optimale omstandigheden wil zien, dan is dit de aangewezen transfer. De geluidsband is een DTS-HD MA 2.0 (zowel Engels als Duits) en bevat naar jaren '50-normen genoeg kracht en met goed hoorbare dialogen en een score die deels door Henry Macini is gecomponeerd.

EXTRA'S
Wie extra’s wil moet zich de versie op Arrow Academy aanschaffen, op deze Duitse disk moet je je tevreden stellen met een trailer en een postergalerij. Voorts wordt kort getoond hoe de nieuwe restauratie verschilt van de vorige.

CONCLUSIE
The Far Country is een zeer solide western die je gerust kan markeren als één van de westernclassics met een fantastische bad guy en een ei zo na perfecte fotografie die jammer genoeg wel iets te mat is, maar daar kun je alleen maar de tand des tijds voor verantwoordelijk stellen.