FILM
Onder het protocol van de START-ontwapeningsverdragen worden aan beide zijden van het voormalige IJzeren Gordijn kernwapens ontmanteld. In een Russisch depot gaat er echter iets zwaar fout: een trein met tien kernkoppen op wordt gekaapt, het escorte doodgeschoten, en om alle sporen uit te wissel laten de daders één van de tuigen ontploffen. De schok is - bijna letterlijk - over de hele wereld te voelen, en kernwapenexperte dr Julia Kelly (Nicole Kidman) moet op bevel van de president een schade-assessment maken van de ramp. De verbindingsofficier die haar is toegewezen, kolonel Thomas Devoe (George Clooney), van het type dat eerst schiet en dan de vragen stelt, is opmerkzaam genoeg om uit de satellietbeelden af te kunnen leiden dat het geen ongeluk was, maar een aanslag. Dankzij zijn contact in het Russische leger, Dimitri Vertikoff (Armin Mueller-Stahl), komt hij op het spoor van generaal Aleksandr Kodoroff (Alexander Baluev), die vermoedelijk in de atoomexplosie was omgekomen, maar schijnbaar nog leeft, en zich met de wapens vermoedelijk naar de uiteindelijke koper begeeft. Na een lange en spannende jacht, die vanuit de binnenstad van Berlijn over de NAVO-luchtmachtbases in Turkije tot het woelige gebied op de grens tussen Armenië en Azerbaïdjan voert, jaagt Devoe, met Kelly in zijn kielzog, op de trucklading met kernwapens, om te voorkomen dat die in Iran terecht zou komen. Wanneer dit op het nippertje lukt, blijkt er nog steeds één van de wapens onvindbaar. Het ding is in handen van de ultra-nationalistische politicus Dusan Gavrich (Marcel Iures) terecht gekomen, een havik van de Bosnische Serviërs, die half gek geworden is nadat zijn vrouw en zijn dochter door een sluipschutter zijn neergeknald, en die zich wil wreken op de mensheid in het algemeen en het westen in het bijzonder.

Regisseur Mimi Leder - jawel, deze prent, waar Clooneys testosteron zo van afdruipt is geregisseerd door een vrouw - is op zijn minst gezegd veelzijdig, want ze leverde ons recent zowel het zeemzoete maar toch nog best te pruimen drama Pay It Forward af, als de iets ernstige onder de asteroïde-rampenfilms, Deep Impact. Met deze The Peacemaker is het beste aangewezen advies de knop van het verstand helemaal op nul te draaien en te genieten van de aaneenschakeling van explosies, wilde achtervolgingen en spectaculaire stunts. De romantische chemistry tussen Kidman en Clooney - geen van beiden behoren tot mijn topfavorieten qua acteerwerk - situeert zich hierbij ergens in een omgeving van het absolute nulpunt. Bij het verteren van de prent is het daarom misschien ook maar beter dat de twee hoofdrollen in deze prent invulbaar zijn voor elke combinatie mooie jongen - chick with brains. En de andere acteurs... zijn er eigenlijk nog andere acteurs in deze film? De terroristen zijn alleen maar goed om bij bosjes weggemaaid te worden onder mitrailleurvuur, het "evil mastermind" blijkt een zielig gefrustreerd ventje te zijn, en de enige die nog een klein beetje bezieling in zijn rol kan leggen, is de zelden teleurstellende Armin Mueller-Stahl. Maar misschien was het toch maar beter om niet de emotionele toer op te gaan, want dergelijke combinatie van actie en romantiek blijkt vaak even goed te kabbelen als melk en citroensap. In deze prent heeft Mimi Leder tenminste van het begin af aan een duidelijke keuze gemaakt waar ze met haar film naartoe wilde, en dat is al heel wat. Ook de muzikale score van Hans Zimmer draagt in hoge mate bij tot het vlot naar de achtergrond verdringen van de p(l)ot vol clichés, waarna enkel nog de actie overbijft. Actie, actie en nog eens actie; al de rest is, toch met betrekking tot deze film, een bijprodukt.

BEELD EN GELUID
Actiefilms móeten voorzien zijn van een dynamische geluidstrack om je je in het midden van de actie te laten wanen, en wat dat betreft worden we zeker niet teleurgesteld. De zijkanalen doen nagenoeg constant dienst, en zelfs tijdens de schaarse "rustigere" momenten in de film, wordt het gebrek aan actie opgevuld door een paar mooie klassieke muzikale thema's. In regio 1 is er naast de Dolby Digital 5.1-variant ook een extraloze DTS-versie (1509 Kbps nog wel!) op de markt, en het is een beetje jammer dat die geluidstrack niet weerhouden werd, want die had op sommige momenten volgens ons het geheel nog krachtiger kunnen laten overkomen. Over het beeld is onze mening wat verdeeld. Bij een film als deze is elk shot gewoon een panoramisch meesterwerkje, en moet de beeldtransfer met respect behandeld worden. Wat betekent: liever géén pan en scan-gedoe, en gelukkig is deze film op zijn oorspronkelijke aspect ratio van 2.35:1 behouden gebleven. De kleuren zijn perfect uitgebalanceerd, zodat een grauwe bidonville in Sarajevo scherp contrasteert tegen het kleurrijke Wenen. Perfect is echter de beeldband zeker niet. Zo is er heel wat aliasing te zien in de scène waarin George Clooney op de brug wordt neergelaten, en één of twee keer hebben we een korte hapering in het beeld gezien, mogelijk te wijten aan compressie-artefacts. De scherpte is redelijk goed, het contrast kon wat beter, vooral dan in de eerste nachtelijke scènes. De layer change zit tussen twee scènes in, maar is nogal goed merkbaar. Vraag is of er soms een betere plek te vinden was geweest...

EXTRA'S
Qua extra's is dit niet echt een release om over naar huis te schrijven. Eerst en vooral vinden we twee trailers terug, daarna nog twee featurettes, en daar is de kous dan mee af. De eerste featurette "From The Cutting Room Floor" (3 min) is een amalgaampje van stukjes interview met Mimi Leder en wat verwijderde scènes. De technische kwaliteit ervan is redelijk beperkt. De tweede featurette "Featurette - Stunt Footage" van een kleine 6 minuten toont wat alternatieve proef-takes van de diverse stunts uit de film.

CONCLUSIE
Al een iets oudere titel zijnde, zou je normaal geen problemen mogen ondervinden om The Peacemaker voor een schappelijk prijsje op de kop te kunnen tikken. De technische kwaliteit is zeker aanvaardbaar, het verhaal is - zeker na een paar biertjes - nog goed te genieten, maar echt veel bonusmateriaal bevat deze release niet. We vragen ons zelfs af of het laten vallen van de nietszeggende extra's ten voordele van een DTS-track niet de juiste keuze zou zijn geweest in dit geval.