DVDInfo.be - Besprekingen

:: BESPREKINGEN ::

DVDInfo.be >> Bespreking >> THEO MAASSEN - MET ALLE RESPECT

THEO MAASSEN - MET ALLE RESPECT

Bespreking door: William - Geplaatst op: 2015-01-05

CABARET
Onbekend is onbemind. Dat geldt beslist voor de Nederlandse cabaretier Theo Maassen die bij onze noorderburen tot de top van het genre gerekend wordt en door Theaterkrant zelfs tot de beste cabaretier van dit moment is uitgeroepen, maar die bij ons nauwelijks bekend is en van wie je in de winkelrekken van FNAC en Mediamarkt dus vruchteloos naar de dvd van z’n solovoorstellingen zoekt, waarmee hij overigens in het goede gezelschap is van die andere grote Nederlandse cabaretier Brigitte Kaandorp, die ondanks regelmatige optredens in o.a. Antwerpen ook compleet onzichtbaar is op de Vlaamse dvd-markt. Als je bij ons naar Nederlands cabaret wil kijken, dan heb je de keuze tussen een dvd van Toon Hermans en nog een dvd van Toon Hermans, een grote meneer, zonder twijfel, maar ondertussen al anderhalf decennium overleden na een carrière die ergens in het begin van de jaren 80 z’n definitieve beslag kreeg.

Theo Maassens carrière begon in 1990 na een eerst prijs op het prestigieuze cabaretfestival Cameretten. In 1993 stond hij voor het eerst op de planken met de avondvullende cabaretshow Bepaalde Dingen en sinds 2000 is hij ook regelmatig te zien in bioscoopfilms en tv-series. In 2013 trok zijn eindejaarsconferentie op televisie ruim 1,6 miljoen kijkers. Hij is bovendien actief als producent van korte films en van de videoregistratie van z’n eigen cabaretprogramma’s en in 2007 stond hij 2 weken op nummer 1 in de Nederlandse hitparade met het nummer Lauwe Pis (in samenwerking met de Kapotte Kontjes). Met Alle Respect is Maassens 7de theaterproductie.

Maassen heeft de reputatie een cabaretier te zijn die geen blad voor de mond neemt. Hoe serieus het allemaal bedoeld is laten we in het midden, het is uiteindelijk allemaal show, maar dat neemt niet weg dat hij het publiek af en toe met een flinke portie denkwerk opzadelt en het een spiegel voorhoudt. In Met Alle Respect kijkt hij naar Nederland, dat hij ervaart als een vermoeid en verslonst land dat wordt geregeerd door de nachtmerrie die ons sinds 9/11 is beloofd, door angst, xenofobie en door Volendam-isering. Dat laatste werd hem door de inwoners van Volendam trouwens kwalijk genomen. Er werden excuses geëist en een nieuw opvoering in de plaatselijke kunsttempel zónder het gewraakte fragment. Maar Maassen is zelf ook een beetje vermoeid, want hij is nu 45, woont sinds kort samen met z’n vriendin en dochter en het heeft er alle schijn naar dat z’n leven definitief vastligt: carrière, huis, tuin, vrouw, kind… of het gezin als de hoeksteen waarmee ik mijn eigen ruiten heb ingegooid, aldus de cabaretier. Het belooft niet veel goeds, want heeft hij het beste niet achter de rug? En geldt dat ook niet voor Nederland als voormalige leuk en gezellig landje? Maassen stort z’n ontgoocheling over zichzelf en z’n land over de toeschouwers uit, maar ook als de toon af en toe scherp wordt, komt er toch ook elke keer weer een grappig moment en Maassen kan zeer grappig zijn, al vinden sommigen z’n toespelingen op seks en aanverwante onderwerpen vaak overdreven en/of te plat, zoals in de scène waarin hij vertelt hoe hij zich in de wereld van het cabaret omhoog heeft moeten vingeren, of die waarin hij het heeft over z’n sekservaring met Herman van Veen en de vele insinuaties met betrekking tot masturbatie en de anus en waar die zoal voor kunnen dienen.

Je moet er tegen kunnen, net zoals je tegen de politieke afrekening in de shows van Geert Hoste moet kunnen, want voor Theo Maassen zijn er geen heilige huisjes, zoals in de Volendam-scène waarvoor hij zich overigens nooit heeft geëxcuseerd. Maar misschien storen sommige (Nederlandse) toeschouwers zich nog meer aan de sketch waarin Maassen zich afvraagt wat de Argentijnse Máxima zo aantrekkelijk vond de Nederlandse prins Alexandert! De grappen over masturberen, neuken, kutjes en andere gevoelige onderwerpen zijn niet altijd even fijnzinnig en af en toe hoor je uit de reacties dat er toeschouwers in de zaal zitten die het even moeilijk hebben, vooral ook als het over joden en moslims gaat die beter het land uitgezet worden om van Nederland weer een paradijsje te maken. Maar zo is Theo Maassen en wie er niet tegen kan, die schaft zich misschien beter tickets aan voor een show van Karin Bloemen.

Maassen staat de hele voorstelling alleen op het podium met in de achtergrond een tafeltje, een stoel en een koffieapparaat voor tijdens de pauze. Hij molenwiekt met z’n lange armen en grote handen, in een zwarte broek en t-shirtje, ongeschoren en het haar gemillimeterd, terwijl hij op perfect getimede momenten zeer nadrukkelijk in de camera blikt om z’n woorden kracht bij te zetten. Hij vertelt het allemaal alsof hij het gisteren nog op tv heeft gezien of vanochtend op de radio gehoord. Hij is grappig, sardonisch, bitter, hilarisch, grof, gevoelig en soms wordt de zaal heel even heel erg stil als hij weer een heel expliciet standpunt formuleert. Hij heeft daartoe het recht, meent hij, want hij is met z’n 45 (een leeftijd, géén schoenmaat!) in z’n Tweede Wereldoorlog, terwijl z’n eerste (14-18), die van z’n puberteit en de moeilijke jaren, al lang is gestreden. Stiltes vallen er nooit, Maassens kent z’n scenario op z’n duimpje, en hij vertelt het allemaal met gemak en zonder z’n stem nauwelijks te verhogen. Hier is een showbeest aan het werk. De best cabaretier van het moment, aldus de Theaterkrant.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit is zonder meer uitstekend. Van kleur is uiteraard weinig sprake, maar het beeld – de camera zit dicht op de artiest en beweegt zo vlot mogelijk met hem mee van links naar rechts en van boven naar onder en terug - is altijd scherp zonder ongerechtigheden. Van muziek is nauwelijks sprake. U hoort de stem van Theo Maassen en af en toe de reacties vanuit de zaal.

EXTRA’S
In de afdeling Extra’s vindt u een Audiocommentaar met Theo Maassen, beelden van de Filmconference 2012 en de beide korte (en grappige) filmpjes Dr. Lul en Heddedruksop.

CONCLUSIE
Sinds de Vlaamse kijker zich grotendeels teruggeplooid heeft op VRT, VTM en konsoorten en nog nauwelijks naar de Nederlandse televisie kijkt – die is trouwens grondig uitgekleed ten voordele van de commerciële stations – raakt Nederlandse cultuur met niet meer dan mondjesmaat over de rijksgrens. Brigitte Kaandorp is de grote uitzonderling, want zij kan rekenen op een (snel) groeiende populariteit in Vlaanderen; andere Nederlandse cabaretiers hebben het moeilijk en Theo Maassen geniet alleen een zekere bekendheid bij een kleine zeer trouwe (Vlaamse) fanbase en dat staat niet in verhouding tot de kwaliteit die hij te bieden heeft.