FILM
Vier jaar na de gebeurtenissen in het eerste seizoen lijkt het wietkweekavontuur van de familie Welvaert alleen nog maar een nare herinnering. Zoon Frank (Wim Willaert) en zijn Filippijnse importbruid Julita (Rhoda Montemayor) hebben een zoontje, Franky jr. (Quinten Somers), en ook politieagente Chantal (Maaike Cafmeyer) heeft aan haar fling met een crimineel een dochtertje, Emma (Alice Erard), overgehouden. Jongste zoon Steven (Sebastien Dewaele) staat op het punt in te trekken bij zijn vriendin, kapster Griet (Liesa Naert), en Jos (Dirk Van Dijck) en Ria (Sien Eggers) verdienen opnieuw eerbaar hun kost. Met aardappelen, niet met cannabis. Zij het dat er een paar kleine probleempjes de dagelijkse harmonie verstoren: terwijl Frank en Julita vurig hopen op een tweede kindje, zit er in het huwelijk een haar in de boter wanneer Frank het geld voor een nieuwe, grotere wagen verbrast aan zijn rallywagen.

 

Evenwel pakken er opnieuw donkere wolken samen aan de West-Vlaamse horizon: Patrick Museeuw (Sam Louwyck), de broer van den Hollander, de drugsbaron die in het eerste seizoen om zeep werd geholpen, komt na zestien jaar vrij uit de gevangenis, en samen met zijn broers voormalige handlanger Bernard (Stefaan Degand) gaat hij achter het verdwenen fortuin van zijn broer aan. Uiteraard blijken de Welvaerts al het geld er door te hebben gedraaid. Museeuw is echter niet te vermurwen en hij wil zijn geld terug; desnoods moeten de Welvaerts opnieuw wiet gaan kweken. Hij dreigt ermee om het kindje van Frank en Julita iets aan te doen als ze niet meewerken; Jos stemt toe in één kweek, maar hij staat erop dat zijn familie er buiten wordt gehouden. Museeuw wordt echter steeds inhaliger, en de zaak escaleert dan ook nog eens als Chantal, op zoek naar kriekendieven, toevallig op de geheime hangar met de cannabisplantage stuit...

 

Het eerste seizoen van Eigen Kweek was een onverwachte hit voor de VRT, niet in het minst door de vele copycats die gretig het steenkolenengels van zoon Frank imiteerden - het aantal mensen dat in de supermarkt naar shit of mouse vroegen, was niet meer op één hand te tellen. We kunnen alvast de fans plezieren met de mededeling dat het Engels van Frank nog geen hair oep zijn head verbeterd is. Hoe dan ook, een sequel drong zich op, en de VRT geloofde zo rotsvast in het concept, dat niet één, maar twee bijkomende seizoenen besteld werden - het open einde van dit seizoen geeft in elk geval alvast een geweldige voorzet; de reeks werd opgewaardeerd van midweekfictie tot de bezetter van het gegeerde zondagavondslot op Eén. Erg veel is er in het landelijke Wijtschate niet veranderd, behalve dan dat, waar de Welvaerts het eerste seizoen wiet kweekten op eigen initiatief, ditmaal hun hand omgewrongen wordt door een crimineel, die bovendien ook nog eens als extra troefkaart ermee dreigt dat, als hij gesnapt wordt, hij de patattenboeren meesleurt in zijn val. De enige stommiteit die de makers het eerste seizoen hebben uitgehaald, is de Hollander laten sterven; de kunstgreep waarbij dezelfde acteur nu zijn al even criminele broer speelt, komt wat raar over, maar we moeten de bedenkers natuurlijk krediet geven omdat ze in de verste verten niet hadden kunnen vermoeden dat het eerste seizoen een sequel zou voortbrengen. Dat Museeuw zestien jaar in de gevangenis heeft gezeten, en de technologische revolutie compleet aan hem voorbij is gegaan, wordt bovendien actief in het scenario verwerkt. De man kan niet met een gsm werken, en neemt zijn foto's - belangrijk bewijsmateriaal - steevast met een Polaroïd-camera.

 

Nog voor er één minuut werd gefilmd, stonden in de kranten al oproepen voor de casting van de twee kindacteurs: een jongetje met half-Filippijnse trekjes, en een meisje, die respectievelijk het zoontje van Frank en Julita en het dochtertje van Chantal zouden moeten spelen. Vooral de manier waarop duidelijk Emma door haar moeder compleet fout wordt opgevoed, zorgt voor momenten die grappig worden door plaatsvervangende schaamte. Zo poseert op een familiekiekje aan de muur van Chantals appartement klein Emmatje met een (geladen?) pistool, en speelt ze voortdurend politie-en-dief met de kleine Franky, waarbij zij uiteraard gretig boetes uitschrijft. Het enige spijtige is dat het gehalte aan surrealisme het soms overneemt, en vooral bij de laatste aflevering de plot wel héél ongeloofwaardig wordt. Het acteerspel is echter nog steeds overtuigend, met vooral de sterke vrouwen als Sien Eggers en Maaike Cafmeyer die in pole position weerwerk bieden aan de stereotiep domme mannen.

BEELD EN GELUID
De kritieken qua beeld en geluid kunnen we nagenoeg letterlijk overschrijven van het vorige seizoen. De afleveringen werden opnieuw in groepjes van twee verdeeld over drie disks, waardoor (goedkopere) single layer-schijven kunnen worden gebruikt. Van een high definition-transfer is nog steeds geen sprake (bij de VRT schrijven ze waarschijnlijk ook nog op typmachines en kweken ze postduiven), waardoor de beeldkwaliteit slechter is dan die van de televisieuitzendingen. Zelfs de Nederlanders kunnen dit beter! De transfer is proper en de kleuren zijn stabiel, maar het had bijvoorbeeld een stuk scherper gekund. De specificaties op de (dure) box kloppen overigens voor geen meter: een 5.1-geluidsspoor is er niet, wel is er naast een Vlaams Dolby Surround 2.0-spoor ook een equivalent spoor met audiodescriptie, en een Nederlands CC-spoor wat voor de niet-Westvlaamssprekenden onder ons een dankbaar hulpmiddel is. Daarnaast worden de stukken in het Filippijns en het (gebrekkig) Engels standaard van ingebakken ondertitels voorzien. Het Engelse ondertitelspoor is verdwenen, en daarmee worden blijkbaar de internationale ambities weer opgeborgen.

 

EXTRA'S
Als bonus krijgen we opnieuw drie reels met bloopers (10:28).

CONCLUSIE
Het tweede seizoen van Eigen Kweek tapt vooral uit hetzelfde vaatje als het eerste, waardoor het verrassingseffect nu écht wel weg is. Het blijft een amusante serie, maar de technische kwaliteiten van deze schijf lijken nergens op.