FILM
Hoewel Cat People, zeker door de hit die David Bowie met de titelsong scoorde, in het collectieve geheugen als een hit is gegrift, was dat in werkelijkheid anders. De film boerde goed in Europa, vooral in Duitsland, maar in Amerika was het eerder een ontgoocheling. Toch is de film minstens even invloedrijk als An American Werewolf In London of The Howling als het op special effects aankomt.




Naast mensen die in katten veranderen was Nastassja Kinski de ster van de film. Schrader zag haar aan het werk tijdens de opnames van One From The Heart van copain Coppola en hij wist meteen dat hij haar wilde, en de twee werden zelfs (voor een heel korte tijd) een koppel. Cat People is één van de betere films uit de jaren '80, en één van de beste films tout court. Voor Schrader die met American Gigolo een bescheiden hit op zak had, was het de laatste film die hij zou draaien voor het verdwijnen van het traditionele Hollywood, want na de opnames van Cat People vertrok Schrader naar Japan voor de opnames van Mishima.

Anno 2019 is Schrader zelf nog best tevreden over de film. Het enige wat de regisseur dwars zit is de titel, die hem werd opgedrongen door Universal. Officieel was het een remake van de gelijknamige klassieker uit 1942 van Jacques Tourneur, maar zo ziet Schrader het niet. Meer zelfs, in een interview liet de regisseur vallen dat hij nooit een fan was van het origineel, en dat de scène in het zwembad in diens versie het enige moment is dat echt naar de originele versie refereert. Dat klopt ook wel ergens, want de versie van Tourneur speelt met het spel van de schaduw, terwijl de versie van Schrader expliciet de relatie tussen seks en angst weergeeft.




Cat People was een titel met zo veel bloot erin dat sommige medewerkers zich vragen begonnen te stellen bij het nut ervan. Niet in het minst John Heard, die bij het lezen van het script dacht dat het om een pornofilm ging. Schrader etaleert de schoonheid van Kinski maar al te graag, toch zie je van het begin tot het einde het genie van Paul Schrader erin. Aanvankelijk wilde Schrader in zee gaan met Ferdinando Scarfiotti, met wie hij al had samengewerkt in American Gigolo. Schrader wilde hem zelfs vermeld zien op de affiche, maar omdat Scarfiotti geen lidmaatschapskaart van de filmbond op zak had, ging het spelletje niet door en moest Schrader samenwerken met de cinematograaf John Bailey. Ook al heb je een loep nodig om de naam van Scarfiotti te zien bij de end credits, speelde de man een enorm grote rol in de visualiteit van Cat People. De locaties in New Orleans, de moerassen, de door de regen doordrenkte straten en het fabelachtige zoölogische huis zijn allemaal ideeën of ontwerpen van Scarfiotti. Het is door die visuele aantrekkingskracht, en natuurlijk ook de weergaloze verschijning van Nastassja Kinski, dat Cat People zo goed overeind is gebleven. De film is gedraaid in het hart van de midden jaren '80, maar je merkt dat geen seconde.




De film begint met een proloog in bezwerende, oranje-achtige kleuren. Een primitievenstam bindt een meisje aan een boom, en dat als offer voor een zwarte panter. Net zoals Kubrick dat deed in 2001:A Space Odyssey (het bot dat door de ruimte wordt geslingerd) maakt ook Schrader met één shot een wenteling van verleden naar het heden. In een luchthaven zien we een close-up van Irena Gallier (Nastassja Kinski) die naar New Orleans komt om er opnieuw contact te zoeken met haar broer Paul (Malcolm McDowell), die zijn jeugd doorbracht op psychiatrische afdelingen en nu bij zijn Creole huishoudster Female (Ruby Dee) woont. De film is nog geen tien minuten bezig of Paul transformeert tot panter die een eerste slachtoffer verslindt. De zoölogen Oliver (John Heard), Alice (Annette O'Toole) en Joe (Ed Begley Jr.) slagen erin om het dier te vangen. Ondertussen heeft Irena ontdekt wat ze haar hele leven al weet, namelijk dat ze een soort van weerwolf is, maar dan in de gedaante van een zwarte panter.




Het waren schrikeffecten die voor hun tijd behoorlijk indrukwekkend waren, hoewel Cat People eerder een erotische fabel dan een horrorfilm is. Cat People is ook een film die ook gedragen wordt door zowel Nastassja Kinski, die nadien tot in het midden van de jaren '80 de ultieme filmbabe bleef, en de anderszo onuitstaanbare Malcolm McDowell, die op If... en A Clockwork Orange na, hier zijn beste rol speelt. Dat laatste zeggen we allicht omdat de Brit voor één keer zich niet aan belachelijke overacting bezondigt.

Voor een Hollywoodfilm is Cat People uiterst gewaagd (expliciet bloot, incest), maar het was nu eenmaal een materie waar Paul Schrader goed mee weg kon. Minstens even monumentaal is de elektronische score van Giorgio Moroder (die dat ook deed voor American Gigolo) en de prent een '80's-feel bezorgt, maar zonder dat je ook maar één seconde aan het woord “gedateerd” denkt.




BEELD EN GELUID
Deze 4K is afkomstig van het Amerikaanse Shout Factory-label. De release is een combopack waarin je de 4K en de gewone Blu-ray vindt. Uiteraard is de 4K universeel afspeelbaar op ieder toestel, maar voor de Blu-ray heb je een regiovrij toestel nodig. Op diverse fora was er kritiek op de beeldkwaliteit van de 4K en die is terecht. Het beeld is dan wel piekfijn in orde, in die zin dat de details zo goed als haarscherp zijn, helaas zijn de kleuren bij momenten allesbehalve natuurlijk. Het is zelfs zo dat die op de Blu-ray zelfs iets mooier lijken. Een ander hekel punt is het contrast tussen de buitenopnames, die veel te fel zijn, en de binnen- en nachtopnames, die echt zo donker zijn dat er een onevenwicht ontstaat. Het geluid is een verzorgde, maar weinig opvallende DTS-HD MA 5.1 die Engelse ondertitels heeft, en natuurlijk een briljante soundtrack van Giorgio Moroder en David Bowie.

EXTRA'S
Als je alles bij elkaar telt heb je op deze release meer dan twee uur aan bonusmateriaal. Wel is het zo dat alleen maar het audiocommentaar met Paul Schrader op de 4K staat, en wat dus betekent dat je met de rest niks bent als je geen regiovrije Blu-rayspeler hebt. Er zijn massa's interviews waarbij het lijkt alsof iedereen wat uit de biecht wilde klappen. Het minst interessante is dat met de hypernerveuze Nastassja Kinski die duidelijk niet weet wat ze nog kan toevoegen aan de legende van de film. Voor de rest zie je Paul Schrader, Annette O'Toole, John Heard, Malcolm McDowell, Lynn Lowry en Giorgio Moroder in aparte interviews. In An Intimate Portrait by Paul Schrader verheerlijkt Schrader zichzelf gedurende een half uurtje, gelukkig is dit een man die veel interessants heeft te zeggen. Nog meer beelden van de regisseur zie je in On the Set with Director Paul Schrader, dat duidelijk van een VHS-band komt. In Filmmaker Robert Wise on the Producer of the Original Cat People, Val Lewton komt Wise kort aan het woord, die in de jaren '40 voor zijn West Side Story en The Sound Of Music de sequel op de Tourneur-film mocht draaien. Tenslotte is er naast een massa aan fotogalerijen ook nog Make Up Effects, waarin men toont dat CGI nooit een goede vondst was.




CONCLUSIE
Voor de die-hard fans die jaren zaten te wachten op de 4K-release van Cat People is deze uitgave van Shout! Factory door zijn veel te onnatuurlijke kleuren wat een domper, maar als film blijft deze erotische horrorthriller van Paul Schrader nog altijd één van de meest ondergewaardeerde titels uit de jaren '80.