FILM
Charlie Bucket (Freddie Highmore) woont samen met zijn ouders (Helena Bonham Carter en Noah Taylor) en grootouders in een armzalig klein huisje. Het dak is zo lek als een zeef en het hele gebouw staat op instorten. Aan het einde van de weg – of wat daar voor moet doorgaan – prijkt de prachtige chocoladefabriek van Willy Wonka (Johnny Depp). De fabriek rijst als een kathedraal hoog boven de toppen van de daken uit en verspreid de heerlijke geur van gesmolten cacaoboter. Het is een geur die de bedenkelijke geur van de soep van Charlie’s moeder haast doet vergeten. Willy Wonka en zijn fabriek hullen zich echter in een dichte mist van mysterie sinds hij 15 jaar geleden zijn voltallige personeel ontsloeg naar aanleiding van de geruchten dat er industriële spionnen aan het werk zouden zijn. Sindsdien openen de poorten zich enkel nog voor de leveringstrucks. Dat alles verandert wanneer er op een dag een poster verschijnt. Het grote nieuws verspreid zich als een lopend vuurtje door het dorp. Willy Wonka kondigt aan dat 5 kinderen gedurende 1 dag zijn fabriek mogen verkennen en dat 1 van hen aanspraak maakt op een speciale prijs. Kinderen en volwassenen gaan met vereende krachten op zoek naar de 5 gouden tickets, die verborgen zijn in de chocoladerepen. Het eerste ticket gaat naar een gulzige, Duitse jongen die alles binnen mondbereik verslint. Tickets 2, 3 en 4 gaan respectievelijk naar de rotverwende Veruca Salt, de competitieve Violet Beauregarde en de gewelddadige Mike Teavee. Ondanks geruchten dat het laatste ticket in Rusland gevonden zou zijn, blijft het felbegeerde gouden biljet in omloop. Charlie is er vast van overtuigd dat hij de toekomstige eigenaar kan zijn, als hij er maar in blijft geloven.



De verfilming van een verhaal als dat van Charlie And The Chocolate Factory schreeuwt om een man als Tim Burton aan het roer. Het feit dat hij die kans ook kreeg, kunnen we dus alleen meer toejuichen, want wie anders zou de fantasie van Roald Dahl beter tot leven kunnen brengen op het witte doek. Mel Stuart deed het hem voor in 1971 met zijn adaptatie onder de titel Willy Wonka & The Chocolate Factory. De hoofdrol in die versie was weggelegd voor Gene Wilder. Burton wond er echter geen doekjes om en gaf openlijk toe dat hij het, in tegenstelling tot vele anderen, een slechte film vond. We kunnen hem dat standpunt niet echt kwalijk nemen, want uiteindelijk valt er over smaak niet te wisten en het feit of je van het origineel genoten hebt of niet, hoeft niet noodzakelijk in de weg te staan van je mening over de recentere versie. Burton's versie roept herinneringen op aan zowat zijn volledige oeuvre zonder echt letterlijke dingen over te nemen. Zo is er het avontuur van Pee Wee's Big Adventure, de visuele innovatie van Beetlejuice, de epische omvang van Batman en Batman Returns, de hartverwarmende schoonheid van Edward Scissorhands, het idealisme van Ed Wood, de donkere kant van Sleepy Hollow en de ongeforceerde kijk op familie van Big Fish. De combinatie van visuele genialiteit en een wat vreemde, maar verfrissende vertelstijl maken van Charlie And The Chocolate Factory een moeilijk te evenaren prestatie.



In tegenstelling tot de eerdere versie, concentreert deze versie zich meer op de relatie van Charlie Bucket en Willy Wonka met hun respectievelijke families. De eerdere versie legde de nadruk eerder op het feit dat Willy Wonka op zoek was naar een erfgenaam om zijn chocolade imperium te kunnen nalaten. Van zodra bekend was dat Charlie die eer zou krijgen, was de film afgelopen. Burton gaat meer op zoek naar de reden waarom Willy Wonka is zoals hij is. Die aanpak zorgt er helaas voor dat het verhaal met momenten wat tot stilstand lijkt te komen, maar dat doet zeker geen afbreuk aan het eindresultaat. De hoofdrol is weggelegd voor Johnny Depp, die zich naar eigen zeggen baseerde op een aantal presentatoren van spel- en kinderprogramma’s. Sommigen menen in zijn vertolking van Willy Wonka niemand minder dan Michael Jackson op te merken. Het is echter de vraag of zulke mensen zich niet te veel laten leiden door de hype rond het proces tegen de wereldberoemde popzanger. Feit is dat Depp's interpretatie van Willy Wonka haaks tegenover die van Gene Wilder staat. Waar Gene Wilder zorgde voor een zelfverzekerde man, die er een duivels plezier in had om in raadsels te praten, zorgt Depp voor een sociaal ontredderde man, die niet weet hoe hij zich in gezelschap moet gedragen. Wie van beide acteurs het bij het rechte eind heeft, valt, gezien de grilligheid van het personage, moeilijk te beoordelen. Depp was trouwens niet de enige die zich aandiende als Willy Wonka, want er stond een legertje bekende namen aan te schuiven om de rol in de wacht te slepen. Daarbij denken we bijvoorbeeld aan Eddie Murphy, Nicolas Cage en zelfs Marilyn Manson.



Gelukkig hebben we hier niet te maken met een one-man show, want ook de rest van de cast zorgt voor uitstekende prestaties. Zo lijkt Freddie Highmore, die eerder in het oog sprong met Finding Neverland, er weinig moeite mee te hebben om Peter Ostrum als Charlie Bucket te evenaren. Hij zorgt in elk geval voor meer openheid en warmte in zijn personage. Deep Roy herneemt zijn rol uit de eerdere versie als Oompa Loompa en dat doet hij niet zomaar. Elke Oompa Loompa die je te zien krijgt, representeert unieke bewegingen van Roy. Zo moest hij dezelfde scènes wel honderden keren opnieuw spelen. Ook Christopher Lee, die duidelijk van de herfst van zijn carrière geniet, krijgt een rolletje toebedeeld. Hij kruipt in de huid van de vader van Willy Wonka. Voor de compositie van de muziek viel Burton's keuze, niet geheel tegen de verwachtingen in, op Danny Elfman. Ook hij zorgt voor een opmerkelijke prestatie door zijn aanstekelijke Oompa Loompa liedjes zelf in te zingen. De teksten voor het merendeel van de liedjes waren trouwens afkomstig van Roald Dahl zelf.

BEELD EN GELUID
De film wordt gepresenteerd met een anamorfische beeldtransfer in het oorspronkelijke 1.85:1 formaat. De transfer doet de beelden van Tim Burton alle eer aan en biedt een uitstekende kwaliteit bij zowel de donkerdere scènes aan het begin van de film als bij de meer kleurrijke scènes in de chocoladefabriek. De scherpte van de transfer resulteert in een hoog detailniveau waarbij compressiefouten en beschadigingen nagenoeg volledig afwezig blijven. Er valt dan ook weinig tot niets aan te merken op de visuele presentatie. Die prima beeldkwaliteit wordt moeiteloos geëvenaard door het uitstekende Dolby Digital 5.1 geluidsspoor. Dat spoor zorgt voor een goede balans tussen de krachtige muzikale score, subtiele effecten en heldere dialogen. De surrounds treden gepast in werken en dragen zo hun steentje bij tot het uitstekende geplaatst geluidsbeeld.



EXTRA'S
De uitgave die we hier bespreken, komt overeen met disc 1 van de 2-disc special edition. Liefhebbers van bonusmateriaal kijken beter uit naar die uitgebreidere uitgave. De 1-disc heeft namelijk enkel een bioscooptrailer en een soundtrack spot aan boord.

CONCLUSIE
Tim Burton nodigt ons met Charlie And The Chocolate Factory uit in een wereld van fantasie, waar zowel het kleinste kind als de grootste volwassene zijn of haar gading kan vinden. De uitgave die we hier bespreken biedt alvast een uitstekende beeld- en geluidskwaliteit, maar als je verlekkerd bent op bonusmateriaal, dan kun je beter uitkijken naar de 2-disc special edition.